Cytat:

Tak wiele razy mówi się i kimś, że jest z powołania. Już nie tylko w stosunku do kapłanów i osób konsekrowanych, ale także do zawodów związanych w sposób szczególny ze służbą innym ludziom. Ile to razy słyszy się, że ktoś jest lekarzem z powołania, księdzem z powołania, opiekunką z powołania. Czy to znaczy, że można być księdzem nie z powołania? Czy traktując swoją drogę życia w sposób poważny i odpowiedzialny, ale bez oznak zewnętrznego entuzjazmu, pasji i swoistego błysku w oczach, zwłaszcza my duchowni, stajemy się urzędnikami i tylko urzędnikami?

Wczytując się najpierw w dzisiejsze pierwsze czytanie, a potem w słowa Ewangelii widzimy, że jednak powołanie i namaszczenie oznacza coś trochę innego. Oto Ewangelista zauważa, że Jezus powołuje Judasza, który później zdradził Zbawiciela. Podobnie Saul, zostaje namaszczony na króla, mimo, że później sprzeciwia się woli Bożej i zostaje odrzucony w swoim wybraństwie.
Ideałem posłanego i namaszczonego jest Jezus Chrystus. Mimo to, Jego droga, droga zbawienia wiodła przez krzyż i Golgotę. Dla współczesnego świata zatem nigdy już nie będzie ideału, postawy i człowieka, który poprzez wierność swojej misji przekonałby i nawrócił świat. Ludzie powołani przez Boga, tak czy inaczej będą spotykali się z odrzuceniem, krytyką i kontestacją.

ks. Mirosław Matuszny

Temat: Powołani i namaszczeni

Cytat:

Siostry i Bracia!

Myśl wyrażona przez Zbawiciela, kiedy zarzucano Mu iż mocą Belzebuba wyrzuca złe duchy stanowi ponadczasowe przesłanie i zarazem ostrzeżenie. Oczywiście, biorąc pod uwagę kontekst wypowiedzi, czymś absurdalnym był zarzut pod adresem Pana, że cuda jakich dokonuje, w tym wypędzanie złych duchów następuje mocą Złego. Oczywiście chodziło o to, aby przesłanie Dobrej Nowiny zdyskredytować i postawić w negatywnym świetle Tego, Którego cuda przyciągały uwagę tłumów.

Przestroga jaką daje Jezus, a mianowicie, że żadne królestwo wewnętrznie skłonne nie może się ostać, dotyczy wszak nie tylko intryg diabelskich, ale także Królestwa Niebieskiego. Tymczasem kłótnie, waśnie i spory towarzyszą chrześcijanom od samego początku. Różnice zdań badano na synodach i soborach, zaś powagą Następcy Świętego Piotra ostatecznie potwierdzano naukę Kościoła.
Dziś też chrześcijanie toczą ze sobą nie tylko dyskusje, ale także zażarte spory. Nie dotyczą one jedynie rozumienia Ewangelii, ale niekiedy wybiegają o wiele dalej. Czasami ludzie uważający się za chrześcijan chcieliby zmieniać naukę Ewangelii, zamiast dostosowywać do niej swoje życie, próbują dostosować Ewangelię do swojego życia.

ks. Mirosław Matusdzny

Temat: Skłócone królestwo

Cytat:

Siostry i Bracia!

Cóż sprawia, że wsłuchując się w Słowo Boże zostajemy zaliczeni do grona najbliższych Jezusa, jak sam powiedział do Jego rodziny? Poprzez rodzinę rozumiemy zazwyczaj tych, z którymi łączą nas więzy krwi. Do rodziny zaliczamy też przybrane dzieci, mimo, że nie łączą nas z nimi więzy krwi. Zdarza się jednak, że nawet owe przybrane dzieci, kiedy dowiadują się, że mają gdzieś w świecie naturalnych rodziców i rodzeństwo podejmują próbę odnalezienia ich. Czasem powoduje nimi czysta ciekawość, innym razem próba odkrycia nieznanych elementów własnej tożsamości. Innym razem chęć spojrzenia w oczy naturalnym rodzicom, postawienie pytania „dlaczego” czy też przebaczenie porzucenia w dzieciństwie.

Jak wygląda nasze relacja z Jezusem na tle więzi międzyludzkich? Po pierwsze jesteśmy ludem Bożym. Jezus nabył nas swoją krwią. Zatem jeśli nawet mówimy o sobie, że jesteśmy przybranymi dziećmi Bożymi, nie możemy zapominać, że łączy nas krew Zbawiciela. On sam poświęcił się za nas, oddał za nas Swoje życie i co więcej daje nam Siebie w Swoi Ciele i w Swojej krwi. Jeśli przyjmujemy najświętszą Eucharystię, krew Syna Bożego i Jego Ciało są w nas.
Więzi duchowe są jeszcze silniejsze. On to dla nas i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba i za sprawą Najświętszej Maryi zawsze dziewicy stał się człowiekiem. Bóg przysposobił nas, kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami. Wybrał nas i umiłował. Zatem jeśli tylko rozumiemy, co Jezus zrobił dla nas, nie będzie nas dziwiło, że On sam zalicza nas do Swoich najbliższych. Tych, z którymi łączą Go szczególne więzy krwi ale też nadprzyrodzonej miłości.

ks. Mirsław Matuszny

Temat: W rodzinie Jezusa