Orędzie Ojca Świętego Jana I na zakończenie I części okresu Adwentu

Wasze Eminencje i Ekscelencje,
Wasze Królewskie Mości, Wysokości i Miłości,
Wielebni Kapłani Boży,
Ludu Boży!

Już od jutra śpiewać będziemy słodkie dla każdego serca Wielkie Antyfony, które w swej tajemnicy zawierają dwa słowa, akrostych "Ero Cras" - jutro przyjdę. W ten sposób nasz Mesjasz przygotowuje nas na bezpośrednie przyjście - nie tylko w Betlejemskim Żłobie, ale w naszych sercach. Każdy dzień bowiem to adventus - oczekiwanie na ostateczne i chwalebne przyjście Chrystusa, który zakróluje nie w Domu Chleba, lecz w domach naszych serc - w żłobie, jaki każdy z nas przygotuje Emmanuelowi, który przychodzi do Izraela - a więc każdego z nas. Dziś kończymy pierwszą fazę adwentu skupioną wobec mesjańskiej tożsamości Jezusa Chrystusa oraz świadectw wielkich postaci Starego i Nowego Testamentu o Nim (jak św. Jan Chrzciciel, św. Eliasz, Izajasz, Mojżesz czy Baalam). Wchodzimy w etap bezpośredniego przygotowania do Nadejścia Mesjasza w pieluszkach, w żłobie, abyśmy radując się witali naszego Zbawiciela.

Emmanuel oznacza właśnie "Bóg z nami". Bóg nieustannie jest z nami. Ale Wy, wierni członkowie Świętej Społeczności Kościoła macie prawo zapytać, dlaczego "Patriarcha nie jest z nami"; dlaczego nie możemy radować się z jego obecności, bo go nie ma; czyż opuścił on swój Kościół? Odpowiadamy - fizycznie opuścił, zamknęliśmy się bowiem w naszej kaplicy modląc się o przyszłość Rotrii po jakże nieudanej naszej koronacji - formalnie, nieustannie jest, duchem i myślą z każdym z Was. Wielkim i małym, dostojnikiem i żebrakiem - z każdym. I na tym nasza obecność polega. Nie opuściliśmy Was - Jesteśmy z Wami.

I za ten brak naszej osoby w Państwie, choć duchem obecnej, przepraszamy Was najmocniej. Złość nas dopadła, niechęć wzięła w obroty i tak oddaliliśmy się od Świętej Matki Kościoła. Stan obecnego marazmu to nasza wina. Miał być wielki pontyfikat pielgrzyma, wyszedł czas izolatora. I za ten nasz błąd Was przepraszamy.

Mimo to czas przyjścia Emmanuela, aby był z ludem jest czasem radości. Dlatego prosimy Was o pomoc w budowaniu Rotrii od dziś, od wieczora rozpoczynającego wspaniałe siedem antyfon adwentowych - czas bezpośredniego przygotowania do Bożego Narodzenia, czas największego zaangażowania. Zaangażujmy się z radością w budowę Rotrii! Wszystko jest do naprawienia! Dlatego mimo bulli regencyjnej, za którą dziękujemy Eminencji Orańskiemu, jak i Eminencji Drederowi za bycie radosnym semper fidelis Rotrii, ogłaszamy nasz powrót na stolec Pawłowy. Wszystkie ręce na pokład statku jakim jest Kościół! Każda praca dla dobra Rotrii jest potężnym ruchem wioseł ku spokojnemu morzu, gdzie Wschodzące Słońce oświeca nas Mądrością z Nieba, zaś swoim Kluczem Dawidowym otwiera podwoje nieskończonej walki, aby Rotria stała się Sztandarem dla Narodów i Korzeniem Jessego wobec nie tylko Wodza Izraela, jakim jest Adonai, ale wobec wszystkich Narodów stała się pragnieniem - świecenia jak perła. Radujcie się więc, przychodzi Emmanuel - a wraz z Nim Jego zapłata oraz Patriarcha!

Przyzywamy Was więc do przyznania się w tymże wątku do chęci do pracy na rzecz Rotrii. Niech każdego dnia od jutra każdy przygotuje po jednym poście opisującym przygotowania do Świąt Narodzenia Pańskiego. W tych dniach szczególnie bądźmy razem! Amen! Gaude, Gaude, Patriarcha nascetur pro te, Populi Rotriae! Już nie Ero Cras, lecz Hodie veniam!

(-) Giovanni I, Patriarcha e Vescovo di Rotria