Święci Pańscy na każdy dzień

Święci Pańscy na każdy dzień - Wersja do druku

+- Państwo Kościelne Rotria (https://forum.rotria.net.pl)
+-- Dział: INSTYTUCJE STOLICY ŚWIĘTEJ (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=217)
+--- Dział: Urzędy Kurialne (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=502)
+---- Dział: Kongregacja ds. Rozkrzewiania Wiary (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=534)
+---- Wątek: Święci Pańscy na każdy dzień (/showthread.php?tid=1474)

Strony: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 31.07.2019

31 lipca

[Obrazek: St-Ignatius-of-Loyola-251x275.jpg]

IGNACY
łac. ignis - ogień
Św. Ignacy z Loyoli, kapłan. Inigo Lopez de Loyola urodził się w roku 1491 w kraju Basków, jako trzynaste
dziecko w zamożnym rycerskim rodzie. Otrzymał staranne wychowanie. Był paziem ministra skarbu
króla hiszpańskiego, następnie służył jako oficer w wojsku wicekróla Nawarry. W czasie walk hiszpańsko-
francuskich znalazł się w oblężonej Pampelunie. Zraniony poważnie w nogę, został przewieziony
do rodzinnego zaniku. Rekonwalescencja była dla niego okresem łaski i gruntownej przemiany. Po powrocie
do zdrowia zawiesił oręż przed cudownym obrazem Matki Bożej w opactwie benedyktyńskim
Montserrat i zamieszkał w grocie pod Manrezą. Tu, w oparciu o dzieło opata Garcii de Cisneros, napisał
szkic sławnych “Ćwiczeń duchownych”. W 1523 r. przez Rzym, Wenecję udał się do Ziemi Świętej.
Chciał tam pozostać do końca życia, dopiero w wyniku nalegań tamtejszego legata papieskiego wrócił do
kraju. Uczył się, a następnie studiował w Barcelonie, Alcala, Salamance, Paryżu. Tam 15 sierpnia 1534 r.
wraz z sześciu przyjaciółmi złożywszy śluby ubóstwa, czystości oraz wierności Kościołowi, a zwłaszcza
Ojcu Świętemu, dał początek nowemu zakonowi, zwanemu Towarzystwem Jezusowym. W 1537 r. Ignacy
przyjął święcenia kapłańskie. Papież Paweł III zatwierdził nową wspólnotę w 1540 r. Wkrótce potem
św. Ignacy został wybrany przełożonym generalnym, urząd ten piastował do śmierci. Pozostawił po sobie
7 tysięcy listów, zawierających nieraz cenne pouczenia duchowe, “Opowiadanie pielgrzyma” oraz
“Dziennik duchowy” - świadectwo ignacjańskiej mistyki. W ewolucji chrześcijańskiej duchowości mają
szczególne znaczenie jego “Konstytucje” zakonu, w których zniósł obowiązek wspólnego odmawiania
oficjum, przestrzegania reguły klasztornej, nakazując w zamian praktykowanie codziennej modlitwy
myślnej, liturgię jako źródło życia duchowego, oraz “Ćwiczenia duchowne” - pierwowzór rekolekcji. W
swoim nauczaniu przypominał, że człowiek musi dokonać pewnego wysiłku, aby współpracować z Bogiem.
Św. Ignacy zmarł 31 lipca 1556 r., przepowiedziawszy datę swej śmierci. Beatyfikowany przez
Pawła V (1609), kanonizowany przez Grzegorza XV (1622). Jest patronem trzech diecezji w kraju Basków;
zakonu jezuitów; dzieci, matek oczekujących dziecka, kuszonych, skrupulantów, żołnierzy oraz
rekolekcji. Jego relikwie spoczywają w rzymskim kościele Di Gesu.
Zakon jezuitów odegrał w naszej Ojczyźnie szczególną rolę. Wydał między innymi takie postaci, jak: św.
Stanisław Kostka, św. Andrzej Bobola, św. Melchior Grodziecki oraz Jakub Wujek (tłumacz pierwszej
drukowanej “Biblii” w Polsce), Piotr Skarga Pawęski (wybitny kaznodzieja). Maciej Sarbiewski (poeta
zwany polskim Horacym), Franciszek Bohomolec (ojciec komedii polskiej), Adam Naruszewicz (biskup,
historyk, poeta), Franciszek Kniaźnin (poeta), Jan Woronicz (arcybiskup, prymas Królestwa Polskiego,
poeta), Grzegorz Piramowicz (sekretarz Komisji Edukacji Narodowej), Jan Beyzym (apostoł trędowatych
na Madagaskarze).
W ikonografii św. Ignacy przedstawiany jest w sutannie i birecie lub w stroju liturgicznym z imieniem
IHS na piersiach. Niekiedy w stroju rycerskim i w szatach pielgrzyma. Jego atrybutami są: księga; globus,
który popycha nogą; monogram Chrystusa - IHS; napis AMDG - “Ad maiorem Dei gloriam” - “Na
większą chwałę Boga”; krucyfiks, łzy, serce w promieniach, smok, sztandar, zbroja.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 01.08.2019

1 sierpnia
[Obrazek: 0108-alfons_1.jpg]

ALFONS
germ. al- (adal-) - szlachetny i -funs - szybki, chętny, życzliwy.
Św. Alfons Maria Liguori, biskup, doktor Kościoła (1693 - 1787). Urodził się w Marinelli pod Neapolem
w zamożnej rodzime szlacheckiej. Był wszechstronnie uzdolniony: malarz, poeta, muzyk. Mając 17 lat
skończył studia uzyskując doktorat obojga praw. Pewne niepowodzenie w trakcie wykonywania zawodu
adwokata spowodowało zmianę jego zainteresowań. Po studiach teologicznych został księdzem w 1726 r.
Podjął pracę duszpasterską wśród ludu neapolitańskiego. Głosił misje ludowe i pełnił bezustanną posługę
w konfesjonale. Z myślą o tego rodzaju stałej pracy założył zgromadzenie zakonne Najświętszego Zbawiciela
- redemptorystów (1732). Św. Alfons w wieku 66 lat został biskupem diecezji Santa Agata dei
Goti. Prace pasterza wypełniał z nadzwyczajną gorliwością. Prowadził surowy tryb życia. Swoje dochody
oddawał ubogim. Kiedy nastał głód, sprzedał sprzęty i naczynia z biskupiego domu, aby za to kupić chleb
dla głodujących. Po 13 latach pracy biskupiej choroba przykuła go do fotela. Zwolniony z obowiązków
ordynariusza, powrócił do swego zakonu, gdzie wiele wycierpiał od współbraci i z powodu własnych
skrupułów. Św. Alfons Liguori był ekspertem w tym, co dzisiaj nazywane jest teologią pastoralną. Napisał
ponad 100 książeczek i rozpraw dotyczących moralności, ascetyki, pobożności i modlitwy, które cieszyły
się wielką popularnością. Np. jego “Teologia moralna” miała 82 wydania, a “Nawiedzenie Najświętszego
Sakramentu” 2000 wydań (!). Jego prace zostały przetłumaczone na 61 języków. Nauczanie
duchowe św. Alfonsa zdominowało życie chrześcijańskie Italii XVIII w. Zmarł l sierpnia 1787 r. Beatyfikowany
w 1816 r. Kanonizowany 23 lata później. Jego relikwie spoczywają w kościele w Pagani niedaleko
Salerno. Jest patronem zakonu redemptorystów; adwokatów, osób świeckich, spowiedników, teologów,
zwłaszcza moralistów.
W ikonografii św. Alfons przedstawiany jest w czarnej, zakonnej sutannie lub w szatach biskupich. Czasami
trzyma krzyż lub ma różaniec na szyi. Bywa, że stoi przy nim anioł z pastorałem i mitrą.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 02.08.2019

2 sierpnia

[Obrazek: 0208-euzebiusz_2.gif]

EUZEBIUSZ
gr. eusebes - pobożny, sprawiedliwy.
Św. Euzebiusz z Vercelli, biskup. Urodził się około 283 r. na Sycylii. Był lektorem w Rzymie. W 345 r.
został pierwszym biskupem Vercelli w Piemoncie. Zainaugurował w Europie nowy styl Vita Communis -
życia wspólnego duchownych. W 355 r. na synodzie w Mediolanie, gdy biskupi ariańscy odrzucili postanowienia
soboru w Nicei (325), zarządzenia papieża oraz potępili św. Atanazego, Euzebiusz jako prawowierny
biskup został deponowany i skazany na wygnanie do Scytopolis w Palestynie. Biskup-tułacz
przebywał potem w Kapadocji i Tebaidzie. Po śmierci cesarza Konstancjusza następca pozwolił mu powrócić
do diecezji. Resztę swego życia poświęcił wykorzenianiu arianizmu. Zmarł l sierpnia 371 r. Pochowano
go w bazylice, którą uprzednio wybudował. Euzebiusz pozostawił po sobie sporą spuściznę literacką.
Z powodu wielu cierpień, jakie poniósł dla Chrystusa, diecezja w Vercelli czci go jako męczennika.
Św. Euzebiusz jest patronem diecezji przedalpejskich.
W ikonografii Święty przedstawiany jest jako biskup w szatach pontyfikalnych. Czasami jako wygnaniec.
Jego atrybutem jest księga.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 03.08.2019

3 sierpnia

LIDIA
gr. osoba pochodząca z Lidii (Lydii) krainy w Azji Mniejszej.
Św. Lidia (+ I w). Mieszkała w Filippi, w Macedonii. Była zapewne osobą zamożną, bowiem purpura -
tkanina, którą sprzedawała, stanowiła towar luksusowy. Kiedy św. Paweł przybył do miasta, w którym
mieszkała, Lidia była poganką skłaniającą się ku monoteizmowi. Spotkawszy Apostoła przyjęła chrzest.
Tekst Łukasza odnotowuje, że udzieliła mu gościny (Dz 16,12-15). Paweł pozyskał ją dla Chrystusa jako
pierwszą pogankę w Europie. Jest patronką farbiarzy.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 05.08.2019

4 sierpnia

[Obrazek: 1154613821_82.jpg]

JAN
Św. Jan Maria Vianney, kapłan. Urodził się w rodzinie ubogich wieśniaków w Dardilly koło Lyonu. Do
Pierwszej Komunii przystąpił potajemnie podczas Rewolucji Francuskiej. Dwukrotnie odmawiano mu
przyjęcia do seminarium. Pokonawszy wiele trudności, otrzymał święcenia kapłańskie w 1815 r. Po
trzech latach sprawowania funkcji wikariusza został proboszczem w parafii Ars. Jan żyjąc w wielkim
ubóstwie, oddając się surowym postom, niezwykłym wyrzeczeniom oraz wytrwałej modlitwie, zaczął z
wolna odradzać zobojętniałych parafian. Miał dar czytania w ludzkich sumieniach i przepowiadania przyszłości.
Zasłynął jako spowiednik. W konfesjonale spędzał od 13 do 17 godzin dziennie. Jego świętość
ściągała tysiące pielgrzymów z dalekich stron. Często doświadczał fizycznej obecności i napaści szatana.
Wyczerpany nadludzką pracą i umartwieniami zmarł 4 sierpnia 1859 r. Pius X beatyfikował go w roku
1905. Kanonizowany przez Piusa XI (1925). Jest patronem proboszczów.
W ikonografii Święty przedstawiany jest w stroju duchownym ze stułą na szyi, często w otoczeniu dzieci.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 06.08.2019

5 sierpnia

OSWALD

[Obrazek: a074e192c2452b0fe127025f3a1cd92e.jpeg?fit=379%2C470]

germ. os- - bóg i -wald - władca, król.

Św. Oswald, król. Urodził się około 604 r. jako syn Etelfryda, króla Nortumbrii. Gdy Brytowie wywołali
powstanie, w którym poległ jego ojciec, Oswald musiał uciekać do Szkocji. Zatrzymał się na wyspie Hy
w klasztorze św. Kolumbana, gdzie przyjął chrzest. W roku 634 pokonał króla Brytów, Caedwalla, i odzyskał
tron. Rozpoczął dzieło chrystianizacji kraju. Założył klasztor w Lindisfarne, który stał się centrum
pracy misyjnej. Część opozycji hołdującej pogaństwu wystąpiła przeciwko Oswaldowi i razem z królem
sąsiedniej Mercji, Pendą, wypowiedziała mu walkę. 5 sierpnia 642 r. Oswald poległ w bitwie na Maserfelth.
Stał się bohaterem eposów, zwłaszcza w Niemczech. Oswald jest patronem angielskiej rodziny
królewskiej, krzyżowców, żniwiarzy.
W ikonografii św. Oswald jest przedstawiany jako król w suto układającym się płaszczu. Jego atrybutami
są m. in.: gałązka palmowa, kłosy pełne ziarna, kruk na ręku lub na księdze, pierścień w dłoni.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 06.08.2019

6 sierpnia

[Obrazek: web3-saint-octavian-savona.jpg?quality=1...310&crop=1]

OKTAWIAN

łac. Octavianus - przyjęty do rodu Octavia.

Św. Oktawian, biskup (ok. 1060 - 1132). Urodził się w Quingey (Francja). Studiował prawo i teologię w
Bolonii. Na wieść o chorobie ojca wybrał się do domu. Kiedy w Pawii dotarła do niego wiadomość, że
ojciec nie żyje, przerwał podróż i wstąpił do benedyktynów w Ciel d’Oro. W 1129 r. został biskupem
Savony. Niedługo zarządzał diecezją. Zmarł 6 sierpnia w trzy lata później

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 07.08.2019

7 sierpnia

SYKSTUS
gr. ksystos - elegancki, wygładzony.
Św. Sykstus II, papież, męczennik. Wstąpił na stolicę Piotrową w 257 r. Załagodził spór wśród biskupów
azjatyckich i afrykańskich w sprawie ważności chrztu, udzielanego przez heretyków. Już w następnym
roku, podczas prześladowania chrześcijan przez cesarza Waleriana, został aresztowany podczas celebrowania
Mszy św. w katakumbach św. Kaliksta. Papieża ścięto mieczem 6 sierpnia 258 r. wraz z towarzyszącymi
mu diakonami: Januarym, Magnusem, Wincentym i Stefanem. Tego samego dnia zostali ścięci
dwaj inni diakom: Felicysym i Agapit. Imię św. Sykstusa wymienia się w Kanonie rzymskim. W roku
1854 odkryto jego grób w katakumbach św. Kaliksta, w “krypcie papieży”.
W ikonografii św. Sykstus przedstawiany jest w papieskich szatach, w ornacie, paliuszu i prostej tiarze.
Jego atrybutami są: miecz, moneta w dłoni, palma, pastorał z podwójnym krzyżem, sakiewka, sakiewka
na księdze.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 08.08.2019

8 sierpnia

[Obrazek: 0808-dominik_5.jpg]

DOMINIK (zob. 9 marca)
Św. Dominik, kapłan. Dominik Guzman urodził się około 1172 r. w Caleruega (Kastylia). Po studiach
teologicznych w Palencji został kapłanem i kanonikiem katedralnym w Osma (1196). Ze swym przyjacielem
biskupem Diego di Acebes udał się do Rzymu. Następnie towarzyszył mu w misji dyplomatycznej
do Danii. Wysłany przez papieża Innocentego III do południowej Francji, dotkniętej herezją albigensów,
zrozumiał, że do takiej pracy potrzeba misjonarzy głęboko wykształconych i żyjących w ewangelicznym
ubóstwie. W tym celu założył pod Tuluzą Zakon Kaznodziejski - dominikanów, oparty na regule św. Augustyna.
Zakon, zatwierdzony w 1216 r. przez papieża Innocentego III, przyczynił się wraz z franciszkanami
do odrodzenia średniowiecznego Kościoła. Dominik pracował jako wędrowny kaznodzieja we
Francji, Hiszpanii, Italii. Umarł w Bolonii 6 sierpnia 1221 r. Tam znajdują się jego relikwie. Kanonizowany
w 1234 r. Święty Dominik jest patronem zakonu dominikanów - gałęzi żeńskiej i męskiej, Bolonii,
Kordoby, Madrytu, Palermo.
W ikonografii św. Dominik przedstawiany jest w dominikańskim habicie. Jego atrybutami są: gwiazda
sześcioramienna, infuła u stóp, lilia - czasami złota, księga, podwójny krzyż procesyjny, pastorał, pies w
czarne i białe łaty trzymający pochodnię w pysku (symbol zakonu: “Domini canes” - “Pańskie psy”), różaniec.
św.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 09.08.2019

9 sierpnia

[Obrazek: 0908-teresa.jpg]

EDYTA
staroang. ead- - majątek, bogactwo, szczęście i -gut - walka; “walcząca o majątek, bogactwo, szczęście”.
Bł. Teresa Benedykta - Edyta Stein, zakonnica. Urodziła się 12 października 1891 r. we Wrocławiu w
żydowskiej rodzinie. Studiowała we Wrocławiu, w Getyndze. W 1915 r. złożyła egzamin państwowy z
propedeutyki filozofii, historii i języka niemieckiego. Wykładała te przedmioty w gimnazjum wrocławskim
im. Wiktorii. W roku następnym została asystentką Edmunda Husserla we Fryburgu. W 1917 doktoryzowała
się z filozofii z wynikiem “summa cum laude”. W swoich badaniach wychodząc od filozofii
doszła do mistycznego doświadczenia wiary. Szukając prawdy, znalazła Boga. W 1922 r. przyjęła chrzest
w Kościele katolickim. W latach 1923 - 1931 wykładała w liceum i seminarium nauczycielskim w Spirze.
Jeździła także z odczytami do Niemiec, Austrii, Czech, Francji, Szwajcarii. W 1932 r. objęła wykłady w
Instytucie Pedagogiki Naukowej w Monasterze. Reżim hitlerowski, ustawą o eliminacji ze stanowisk
państwowych osób pochodzenia niearyjskiego, uniemożliwił jej dalszą pracę dydaktyczną oraz uzyskanie
habilitacji. 14 października 1933 r. wstąpiła do karmelu w Kolonii, przyjmując imię zakonne Teresy Benedykty
od Krzyża. Śluby wieczyste złożyła w 1938 r. W kilka miesięcy później musiała uciekać z Kolonii
do karmelu holenderskiego w Echt. W sierpniu 1942 r. została aresztowana przez gestapo i internowana
w obozie w Westerbork. Następnie deportowana do Oświęcimia, gdzie w tydzień później, 9 sierpnia
poniosła śmierć w komorze gazowej. Pozostawiła po sobie pisma, listy, notatki z filozofii osoby, teologii
- zwłaszcza przemyślenia dotyczące “wiedzy krzyża”. Beatyfikował ją Jan Paweł II w 1987 r.
“Dobrze jest pamiętać, że mamy prawo obywatelstwa do nieba, a Świętych Pańskich za towarzyszy i domowników.
Wtedy łatwiej się dźwiga sprawy, <quae sunt super terram> [te na ziemi].”