Państwo Kościelne Rotria
Święci Pańscy na każdy dzień - Wersja do druku

+- Państwo Kościelne Rotria (https://forum.rotria.net.pl)
+-- Dział: INSTYTUCJE STOLICY ŚWIĘTEJ (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=217)
+--- Dział: Urzędy Kurialne (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=502)
+---- Dział: Kongregacja ds. Rozkrzewiania Wiary (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=534)
+---- Wątek: Święci Pańscy na każdy dzień (/showthread.php?tid=1474)

Strony: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 17.09.2019

9 września

[Obrazek: 0909-salawa.jpg]

ANIELA (zob. 4 stycznia)
Bł. Aniela Salawa, tercjarka. Urodziła się 9 września 1881 r. w Sieprawie pod Krakowem. Jako młoda
dziewczyna podjęła pracę służącej. Odznaczała się urodą. Mając 32 lata została tercjarką. Posługiwała
chorym, później rannym w szpitalach. Była człowiekiem modlitwy i umartwienia. Zmarła na gruźlicę 12
marca 1922 r. Beatyfikowana w 1991 r. w Polsce przez Jana Pawła II.
W ikonografii bł. Anielę przedstawia się w pomieszczeniu kuchennym. Jej atrybutem jest także szczotka
do zamiatania.
10 września

[Obrazek: web3-saint-pulcheria.jpg?quality=100&str...310&crop=1]


PULCHERIA
łac. pulchera – piękna.
Św. Pulcheria, cesarzowa. Urodziła się 19 stycznia 399 r. w Konstantynopolu jako jedno z pięciorga dzieci
cesarza Arkadiusza. Otrzymała wszechstronne wykształcenie. Jej brat, Teodozjusz II, powołał ją do
współrządzenia państwem, nadając tytuł augusty - cesarzowej (414). Popierała rozwój kultury, wspierała
budowę nowych świątyń. Z jej inicjatywy wyszły dekrety potępiające ówczesne herezje. W wyniku intryg
odsunięto ją od rządów, musiała opuścić dwór cesarski. Zamieszkała w pałacu Hebdomon, prowadząc
życie niemal klasztorne. W kilka lat później umarł Teodozjusz II. Po jego śmierci objęła rządy Poślubiła
60-letniego dowódcę wojsk - Marcjana. Warunkiem, jaki postawiła, było dziewicze małżeństwo. Doprowadziła
do zbliżenia Konstantynopola z Rzymem. Pozostawała w stałym kontakcie z papieżem Leonem I.
Przyczyniła się do zwołania Soboru Chelcedońskiego, w którym zgodnie z ówczesnym zwyczajem
uczestniczyła (451). Panowania 39 lat. Zmarła w 54 roku życia.
W ikonografii Święta cesarzowa przedstawiana jest w stroju cesarskim, w koronie na głowie. W dłoni
trzyma model kościoła.
św. Agapiusa

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 17.09.2019

11 września

[Obrazek: images?q=tbn:ANd9GcR9dF1XU4IgLX7wWmDQRIJ...WgJ12tQdrr]

PROT (zob. 19 czerwca) i HIACYNT (zob. 30 stycznia)
Św. Prot i św. Hiacynt, męczennicy (+ 304?). Niewiele informacji zachowało się o nich. Podczas badań
archeologicznych prowadzonych w katakumbach Bazylii (1845), odkryto grób św. Hiacynta z dobrze
zachowanym napisem. Spalone ciało było zawinięte w resztki drogocennego materiału. Św. Damazy,
papież, męczenników rzymskich nazwał braćmi, nie wiadomo jednak, czy w tym sformułowaniu chodziło
o więzy krwi.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 17.09.2019

12 września

[Obrazek: St+Guy+Anderlecht+1.jpg]

GWIDON
germ. witu - las; odpowiednikiem łac. silvester - człowiek leśny.
Św. Gwidon z Anderlecht (950 - 1012?). W Laeken pod Brukselą był kościelnym. Potem zajął się kupiectwem.
Ale wkrótce zbankrutował. W wyniku przemyśleń i doświadczeń podjął życie pełne wyrzeczeń.
Odbył pielgrzymkę do Rzymu i Ziemi Świętej. Zmarł wkrótce po powrocie do Belgii. Do grobu
pokutnika zaczęli przybywać ludzie, oddając mu cześć i prosząc o wstawiennictwo u Boga. Św. Gwidon
jest patronem celników, chorych, kościelnych, pielgrzymów i rolników.
W ikonografii św. Gwidon przedstawiany jest jako pielgrzym, czasami w otoczeniu zwierząt domowych
lub przy pracy na roli.

13 września

[Obrazek: 1309-chryzostom_1.jpg]

JAN  (zob. 31 stycznia)
Św. Jan Chryzostom (Złotousty), biskup, patriarcha Konstantynopola, doktor Kościoła. Urodził się w
Antiochii ok. 349 r. Pochodził z możnej rodziny. Ojciec był oficerem cesarskim. Wcześnie umarł.
Wszechstronne wykształcenie zapewniła mu matka. U jej boku wiódł życie na pół mnisze. Chrzest przyjął
będąc dorosłym. Przez 6 lat przebywał na pustkowiu, prowadząc życie eremity Stan zdrowia wymusił
na nim powrót do Antiochii. W 381 r. przyjął diakonat. W 5 lat później został kapłanem. Podjął działalność
kaznodziejską. Gromadził tłumy pragnące słuchać jego nauk. Sława jego wymowy rozeszła się po
całym chrześcijańskim Wschodzie. W 397 r. zaproszono go do Konstantynopola, gdzie nieoczekiwanie
dla niego osadzono na stolicy patriarchy. Obejmując biskupstwo podjął surowe życie, wprowadził dyscyplinę
w środowisku duchownych. Otaczał troskliwą opieką ubogich i chorych, budował dla nich hospicja
i szpitale. Jego postawa spowodowała reakcję oponentów. Podczas kazania o kobietach dopatrzono się
aluzji do cesarzowej Eudoksji. W związku z tym zgromadzenie opozycyjnych biskupów, zwane synodem
“Pod Dębem”, deponowało Jana i zażądało od cesarza skazania go na wygnanie. W jego obronie stanął
lud. Doszło do krwawych zamieszek. Jan, odmawiając uprawnień nielegalnemu synodowi, oddał się w
ręce władz cywilnych. Został skazany na wygnanie do Bitynii (403). W obliczu rozruchów, katastrofy w
pałacu, a także trzęsienia ziemi - w których upatrywano nadzwyczajnych znaków - sprowadzono Patriarchę
do Konstantynopola. Jednak w następnym roku ponownie wydano wyrok (9 czerwca 404), skazując
go na wygnanie w okolice Armenii. W trzy lata później zadecydowano przeniesienie go do Pitsundy u
stóp Kaukazu. Jan pędzony pod eskortą, pieszo, zmarł w drodze 14 września 407 r. Pozostawił po sobie
ogromną spuściznę literacką. Obok wspaniałych mów i szerokiej korespondencji zachowały się teologiczne
traktaty o naturze boskiej i ludzkiej Jezusa, o Eucharystii - jako identycznej ofierze z ofiarą na
Krzyżu, o prymacie papieskim. W dwadzieścia lat później Teodozjusz II i św. Pulcheria (zob. 10 września)
sprowadzili ciało Patriarchy do Konstantynopola i uroczyście złożyli je w kościele Świętych Apostołów.
Jego relikwie znajdują się dzisiaj także na Górze Athos, w Brugii, Clairvaux, Dubrowniku, Kijowie,
Maintz, Messynie, Moskwie, Paryżu, Rzymie, Wenecji. Ogłoszony przez Piusa V doktorem Kościoła
w 1568 r. Jest patronem kaznodziejów.W ikonografii św. Jan Chryzostom przedstawiany
jest jako patriarcha w stroju rytu ortodoksyjnego, czasami jako biskup Kościoła katolickiego.
Jego atrybutami są: księga, osioł, pisarskie pióro.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 17.09.2019

14 września

[Obrazek: 1409-albert.jpg]

ALBERT (zob. 17 czerwca)
Św. Albert, biskup, patriarcha Jerozolimy (1149 - 1214). Urodził się w okolicach Vennes (Francja). Piastował
urząd generała zakonu w zgromadzeniu kanoników regularnych. W 1184 r. został biskupem. Pośredniczył
w sporze między Klemensem III a Fryderykiem I Barbarossą. Doprowadził także do pokoju
walczące ze sobą miasta Farmę i Piacenzę, później Mediolan i Pawię. W 1204 r. wybrano go patriarchą
Jerozolimy. Jednocześnie pełnił urząd legata Stolicy Apostolskiej w Ziemi Świętej. Rezydował w Akce.
Podejmował działalność na rzecz pokoju, doprowadził do zgody między królem Cypru a Jerozolimy,
między królem Armenii a książętami Trypolisu, między templariuszami a królami Cypru i Armenii. Starał
się ulżyć doli jeńców. Skodyfikował obyczaje mnichów z góry Karmel, dając podwaliny pod rozwój
powstającego zakonu. W czasie procesji, 14 września 1214 r., został zasztyletowany przez mnicha, którego
złożył z urzędu. Odbiera cześć w diecezji Vercelli, w zakonach kanoników regularnych i karmelitów.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 17.09.2019

15 września

[Obrazek: 1509-katarzyna_1.jpg]

KATARZYNA (zob. 2 lutego)
Św. Katarzyna Genueńska, wdowa (1447 - 1510). Córka wicekróla Neapolu. W szesnastym roku życia
została przymuszona do małżeństwa z Julianem Adoro, człowiekiem, który miał już pięcioro nieślubnych
dzieci. Związek nie był szczęśliwy. Katarzyna przez kilka lat żyła w osamotnieniu, po czym podjęła życie
towarzyskie, właściwe jej sferze. 11 marca 1473 r. doznała łaski nawrócenia i przemiany, odtąd modlitwę
połączyła z surowymi postami i pokutą. Działalność charytatywną skoncentrowała szczególnie na posługiwaniu
chorym. W roku 1490 objęła kierownictwo szpitala. Podczas epidemii, jaka nawiedziła miasto,
ciężko zachorowała. Jej mąż, który wcześniej nawrócił się i razem z nią służył biednym oraz chorym,
zmarł podczas tej zarazy. Katarzyna była mistyczką. Miała dar wizji i duchowego zjednoczenia z Chrystusem.
Wiele cierpiała. Zmarła 15 września 1510 r. Pozostawiła cenne pisma na temat życia duchowego
oraz czyśćca. Kanonizowana przez Klemensa XII w 1737 r. Jest patronką Genui, a także chorych i szpitali.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 17.09.2019

16 września

[Obrazek: 1158057280_C1200x1200-5H0Ij2.png?conv=JG...AEsAA5CVwg]

KORNALIUSZ
łac. pochodzący z rodu Cornelia; cornu – róg.
Św. Korneliusz, papież, męczennik. Z pochodzenia Rzymianin. Rządził Kościołem w latach 251 - 253.
Bronił jego jedności, zwalczając schizmę Nowacjana. Umarł na wygnaniu w Civitavecchia w 253 r.
W ikonografii św. Korneliusz przedstawiany jest w stroju papieskim z paliuszem, czasami w tiarze. Jego
atrybutami są: korona w ręku, gałązka palmowa, miecz, róg, tiara.

CYPRIAN
łac. Cyprianus - człowiek wywodzący się z Cypru, Cypryjczyk.
Św. Cyprian, biskup, męczennik. Urodził się w Kartaginie (Tunezja). Był człowiekiem wykształconym. Z
zawodu adwokat. Po przyjęciu chrześcijaństwa został kapłanem, a później - przez aklamację miasta - biskupem
Kartaginy. Jako duszpasterz musiał stawić czoło prześladowaniom i wewnętrznym sporom.
Dzięki swej świętości i wiedzy wywierał poważny wpływ na Kościół zwłaszcza w Afryce. Jego korespondencja
z papieżem Korneliuszem stanowi świadectwo prymatu biskupa Rzymu. W czasie prześladowań
za cesarza Waleriana został aresztowany i zesłany na pustynię koło Curubis (257). Sprowadzony do
Kartaginy, został ścięty mieczem 14 września 258 r. w obecności wiernych. W tym samym czasie w
Rzymie odbywało się przeniesienie relikwii św. Korneliusza. Imiona obu męczenników wymienia się w
Kanonie rzymskim.
W ikonografii św. Cyprian przedstawiany jest w szatach biskupich. Jego atrybuty: biskupi krzyż, księga,
gałązka palmowa, miecz, paliusz, pastorał.
śwśw. Abundiusza kpł., Abundancjusza dk., mm. (+ ok.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 17.09.2019

17 września

[Obrazek: 1709-bellarmin_2.jpg]

ROBERT (zob. 17 kwietnia)
Św. Robert Bellarmin, biskup, doktor Kościoła. Urodził się w 1542 r. w możnej rodzinie w Montepulcia-
no (Toscania). Matka była siostrą papieża Marcelego II. W roku 1560 wstąpił do Towarzystwa Jezuso-
wego. Po studiach filozoficznych w Kolegium Rzymskim i we Florencji oraz teologicznych w Padwie i w
Belgii przyjął święcenia kapłańskie. Działał jako kaznodzieja i profesor teologii - najpierw na uniwersy-
tecie w Lovanium, później w Kolegium Rzymskim. Był kierownikiem duchowym wielu czołowych po-
staci życia publicznego. Skromny, ascetyczny, budził podziw swą wiedzą. Jego prace polemizujące z

protestantami spowodowały powstanie katedr antybellarminowskich. Mianowany kardynałem w 1596 r.
W trzy lata później został arcybiskupem Kapui. Jako członek Kongregacji św. Oficium był zobowiązany
powiadomić Galileusza o wyroku na system kopernikański. Umarł 17 września 1621 r. Pozostawił po
sobie bogatą spuściznę pisarską, głównie apologetyczną. Beatyfikowany (1923) i kanonizowany (1930)
przez Piusa XI. On też ogłosił św. Roberta doktorem Kościoła. Relikwie Świętego znajdują się w kościele
św. Ignacego w Rzymie. Jest patronem kanonistów.
W ikonografii św. Robert przedstawiany jest jako kardynał, w mantolecie i birecie

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 18.09.2019

18 września

[Obrazek: 1809-kostka_1.jpg]

STANISŁAW (zob. 5 maja)
Św. Stanisław Kostka, kleryk. Urodził się 28 grudnia 1550 r. w Rostkowie na Mazowszu. Był synem
kasztelana zakroczymskiego. W wieku 14 lat razem z bratem został wysłany do szkół jezuickich w Wiedniu.
Stanisław połączył naukę z życiem religijnym. W grudniu 1565 r. ciężko zachorował. Nagłe uzdrowienie
przypisał Matce Bożej, do której miał wielkie nabożeństwo. Stanisław pragnął wstąpić do zgromadzenia
jezuitów, ale nie mógł liczyć na pozwolenie rodziców. W sierpniu 1567 r. pieszo, w przebraniu,
uciekł z Wiednia. Dotarł do Dyllingi w Bawarii (ok. 650 km) i zgłosił się do św. Piotra Kanizjusza. Ten
wysłał go do Rzymu, gdzie św. Franciszek Borgiasz przyjął go 28 października 1567 r. do nowicjatu.
Swoim wzorowym życiem, duchową dojrzałością i rozmodleniem budował całe otoczenie. Mając 18 lat
złożył śluby zakonne. Zmarł w sierpniu 1568 r., przepowiedziawszy swoją śmierć. Kult zrodził się natychmiast
i spontanicznie. Beatyfikowany w 1670 r. Kanonizowany przez Benedykta XIII (1726). Relikwie
Świętego spoczywają w kościele św. Andrzeja na Kwirynale w Rzymie. Św. Stanisław jest patronem
Polski (od 1671 r.) i Litwy, archidiecezji łódzkiej i warszawskiej, diecezji chełmińskiej i płockiej,
Gniezna, Lublina, Lwowa, Poznania, Warszawy; studentów oraz nowicjuszy jezuickich, a także polskiej
młodzieży. Św. Stanisławowi przypisuje się zwycięstwo Polski odniesione nad Turkami pod Chocimiem
w 1621 r. W tym dniu o. Oborski, jezuita, widział św. Stanisława w obłokach, jak błagał Matkę Bożą o
pomoc. Król Jan Kazimierz przypisywał orędownictwu Świętego zwycięstwo odniesione pod Beresteczkiem (1651).
W ikonografii przedstawiany jest św. Stanisław Kostka w stroju jezuity. Jego atrybutami są: anioł podający
mu Komunię, Dziecię Jezus na ręku, krucyfiks, laska pielgrzymia, lilia, Madonna, różaniec.
Pokój św. Stanisława w dawnym rzymskim nowicjacie zamieniono na kaplicę. Piotr Le Gros wykonał
piękną rzeźbę Świętego, który leży na łożu śmierci. Nad nim obraz Matki Bożej rzucającej ku niemu róże.
Pod obrazem wiersz Cypriana Norwida:
W komnacie, gdzie Stanisław święty zasnął w Bogu, Na miejscu łoża jego stoi grób z marmuru – taki, że
widz niechcący wstrzymuje się w progu, Myśląc, że Święty we śnie zwrócił twarz od muru, i rannych
dzwonów echa w powietrzu dochodzi, i wstać chce - i po pierwszy raz człowieka zwodzi.
– Nad łożem tym i grobem świeci wizerunek Królowej Nieba, która z świętych chórem schodzi i tron
opuszcza, nędzy śpiesząc na ratunek.
– Palm wiele, kwiatów wiele aniołowie niosą, Skrzydłami z ram lub nogą występując bosą. Gdzie zaś od
dołu obraz kończy się, ku stronie, W którą Stanisław Kostka blade zwracał skronie, Jeszcze na ram złoceniu
róża Jedna świeci:
Niby że, po obrazu stoczywszy się płótnie, Upaść ma jak ostatni dźwięk, gdy składasz lutnię. I nie zleciała
dotąd na ziemię – i leci...

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 19.09.2019

19 września

[Obrazek: 300px-The_Martyrdom_of_St_Januarius_in_t...zzuoli.jpg]

JANUARY
łac. mensis lanuarius - urodzony w styczniu
Św. January, biskup, męczennik (+ 305). Niewiele informacji zachowało się o Świętym. Był biskupem
Beneventu. Według dokumentu z V wieku, kiedy wybuchło prześladowanie chrześcijan za cesarza Dioklecjana,
został aresztowany jego diakon Sozjusz. January udał się do więzienia, aby go pocieszyć. Towarzyszyli
mu diakoni: Festus i Dezyderiusz. Wszystkich aresztowano. Kiedy nie chcieli złożyć ofiary bożkom,
skazano ich na pożarcie przez dzikie niedźwiedzie w amfiteatrze. January jest głównym patronem
Neapolu, gdzie w katedrze znajdują się jego relikwie. Kilkakroć w ciągu roku powtarza się tzw. cud św.
Januarego. Na oczach pielgrzymów zakrzepła krew Świętego, przechowywana w dwóch zamkniętych
ampułkach, blisko czaszki w relikwiarzu, staje się płynna i pulsująca, jakby świeżo wylana. Zjawisko to
jest notowane od XIV wieku.
W ikonografii św. January przedstawiany jest w stroju biskupim z paliuszem lub w tunice i płaszczu. Jego
atrybutami są: fiolki z krwią w dłoniach aniołów, gałązka palmowa, korona, krzyż biskupi trzymany
przez anioła, lwy u jego stóp, miecz.

RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 20.09.2019

20 września

[Obrazek: 2009-taegon.jpg]

ANDRZEJ (zob. 4 lutego) i PAWEŁ (zob. 15 stycznia)
Św. Andrzej Kim Taegon, kapłan (+ 1839) i św. Paweł Chong Hasang (+ 1867) - męczennicy. Z początkiem
XVII wieku świeccy chrześcijanie zanieśli wiarę do Korei. Misjonarze francuscy przybyli tam dopiero
w 1836 r. Wkrótce potem wybuchły krwawe prześladowania, podczas których zginęli między innymi:
pierwszy kapłan koreański Andrzej Kim Taegon i wybitny apostoł świecki Paweł Chong Hasang.
W XIX wieku około 10000 wiernych oddało życie za Chrystusa.