+- Państwo Kościelne Rotria (https://forum.rotria.net.pl)
+-- Dział: INSTYTUCJE STOLICY ŚWIĘTEJ (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=217)
+--- Dział: Urzędy Kurialne (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=502)
+---- Dział: Kongregacja ds. Rozkrzewiania Wiary (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=534)
+---- Wątek: Święci Pańscy na każdy dzień (/showthread.php?tid=1474)
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 23.09.2019
21 września
![[Obrazek: 10155500_10204747096818868_6627844935594348407_n.jpg]](https://ewangeliadlanas.files.wordpress.com/2014/09/10155500_10204747096818868_6627844935594348407_n.jpg)
MATEUSZ
hebr. imię teoforyczne - Mattanja - dar Jahwe, dany przez Boga.
Św. Mateusz, Apostoł i Ewangelista (+ I w). Należał do grona dwunastu Apostołów. W Ewangelii św.
Marka (2,14) jest nazwany: “Lewi, syn Alfeusza” z Kafarnaum. Jezus powołał go na swego ucznia, kiedy
pełnił urząd celnika (Mt 9,9-13). Mateusz przed pójściem z Mistrzem wydał ucztę, na którą zaprosił celników
i grzeszników. Najstarsza tradycja przypisuje Mateuszowi, autorstwo pierwszej Ewangelii, napisanej
dla Żydów w języku aramejskim, argumentującej, że Jezus jest oczekiwanym przez nich Mesjaszem.
W Nim spełniły się wszystkie proroctwa. Jak świadczy Klemens Aleksandryjski - Mateusz do 42 roku
przebywał i nauczał w Jerozolimie, następnie udał się do Etiopii, gdzie poniósł śmierć męczeńską. Według
innych opinii apostołował w kraju Fartów oraz w Persji. Jego relikwie w X wieku miały być przewiezione
ze Wschodu do Salerno w pobliżu Neapolu. Św. Mateusz jest patronem diecezji i miasta Salerno,
alkoholików, księgowych, pracowników kantorów, celników, urzędników podatkowych.
W ikonografii św. Mateusz przedstawiany był w postaci młodzieńca, później - zwłaszcza w sztuce bizantyjskiej,
jako siwowłosy, stary mężczyzna. W sztuce zachodniej od czasów średniowiecza dominuje
obraz silnie zbudowanego, brodatego mężczyzny w średnim wieku. Ubrany bywa w tradycyjną długą,
białą suknię apostolską i w tunikę. Bywa także ukazywany w postawie siedzącej, kiedy pisze - przy nim
stoi anioł, przekazujący natchnienie. Jego atrybutami są: księga i pióro, miecz lub halabarda, postać
uskrzydlonego młodzieńca, sakwa z pieniędzmi u stóp, torba podróżna.
22 września
![[Obrazek: 1158843921_28.jpg]](https://wf2.xcdn.pl/files/old/malygosc.pl/grafika/2006/09/21/1158843749/1158843921_28.jpg)
MAURYCY (zob. 20 marca)
Św. Maurycy, żołnierz, męczennik (+ III w.). Według relacji biskupa Eucheriusza z Lyonu, Maurycy był
dowódcą rzymskiej Legii tebańskiej, w której żołnierzami byli chrześcijanie. Legion ten w liczbie 6000
osób stacjonował w Agaunum (dziś St-Maurice w Szwajcarii). Przed bitwą zażądano, aby żołnierze złożyli
bogom ofiarę. Na to nie pozwalało ich sumienie. Wtedy cesarz Maksymilian nakazał otoczyć legion i
zdziesiątkować go. Legion nie poddał się. Wybito wszystkich, do ostatniego żołnierza. Wśród nich Maurycego,
Eksuperiusza i senatora Kandyda. Na miejscu nekropolii męczenników, Teodor, biskup Octodurum
wybudował kaplicę (IV w). Następnie wzniesiono klasztor, przy którym z czasem powstało potężne
opactwo, skupiające 900 mnichów. Niebawem wokół opactwa powstało miasto St-Maurice. Badania archeologiczne
potwierdziły istnienie kaplicy oraz jamy grobowej, jednak mimo tego nie wyjaśniono jeszcze
w pełni tego męczeństwa. Św. Maurycy odbierał szczególną cześć w cesarstwie niemieckim. Podczas
koronacji cesarze otrzymywali do rąk włócznię św. Maurycego. Kopię tej włóczni podarował cesarz Otto
III królowi Bolesławowi Chrobremu. Znajduje się ona w skarbcu wawelskim. Św. Maurycy jest patronem
zakonu św. Maurycego, cesarskiego domu Ottonów, królestwa Burgundii, Longobardów; miast: Einsiedetn,
Magdeburga, Valais; farbiarzy, kapeluszników, piechoty, rycerstwa, żołnierzy.
W ikonografii św. Maurycy przedstawiany jest w krótkiej tunice żołnierza. Jego atrybuty to: gałązka palmowa,
flaga i lanca, koń, miecz, sztylet, tarcza, tarcza z orłem.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 23.09.2019
23 września
![[Obrazek: 240px-Linus_primi.jpg]](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b5/Linus_primi.jpg/240px-Linus_primi.jpg)
LINUS
gr. imię mitologiczne, nosił je syn Apollina i muzy Terpsychory.
Św. Linus, papież, męczennik (+ 76). Pierwszy następca św. Piotra Apostoła na stolicy rzymskiej. Pochodził
z Tuscji. Św. Ireneusz utożsamia go z Linusem wspominanym przez św. Pawła (2 Tym 4,21). Miał
rządzić Kościołem w latach 67 - 76. Według tradycji poniósł śmierć męczeńską. Jest wymieniany w kanonie
mszy rzymskiej.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 24.09.2019
24 września
![[Obrazek: 220px-Madonna_dell%27Orto_%28Venice%29_-...C3%A1d.jpg]](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/48/Madonna_dell%27Orto_%28Venice%29_-_Chapel_St_Mauro_-_Gerard_of_Csan%C3%A1d.jpg/220px-Madonna_dell%27Orto_%28Venice%29_-_Chapel_St_Mauro_-_Gerard_of_Csan%C3%A1d.jpg)
GERARD
germ. ger- - oszczep i -walt - rządzić, panować; “rządzący oszczepami”.
Św. Gerard (Gellert), biskup, męczennik (977 - 1046). Urodził się w zamożnej rodzinie w Wenecji. W
młodym wieku wstąpił do opactwa benedyktynów na wyspie św. Jerzego w Wenecji. Studiował w Bolonii.
W kilka lat później został opatem. W drodze do Ziemi Świętej z powodu burzy musiał zatrzymać się
w Dalmacji. Zmieniając plan wyruszył na Węgry, gdzie namówiono go, aby pozostał i podjął dzieło
ewangelizacji. Św. Stefan, król, ustanowił Gerarda wychowawcą swego syna św. Emeryka. Po pewnym
czasie Gerard usunął się do puszczy, gdzie spędził kilka lat jako eremita. Kiedy powstawała metropolia
Csanad, został wezwany do objęcia stolicy biskupiej (1030). Zginął jako męczennik z rąk reakcji pogańskiej,
próbującej przywrócić poprzedni kształt państwa. Strącono go do Dunaju ze stromej góry Kelem,
zwanej dzisiaj Górą św. Gerarda (Gellerta). Na kult Świętego zezwolił Grzegorz VII (1083). Apostoł
Węgier. Patron diecezji Csanad.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 25.09.2019
25 września
![[Obrazek: 2509-wladyslaw_1.jpg]](https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/img/09/2509-wladyslaw_1.jpg)
WŁADYSŁAW (zob. 30 czerwca)
Bł. Władysław z Gielniowa, kapłan, zakonnik (ok. 1440 - 1504). Urodził się w Gielniowie koło Opoczna.
Studiował na Akademii Krakowskiej. Mając 22 lata wstąpił do bernardynów w Warszawie, gdzie przyjął
imię zakonne Władysław. W kilka lat później został kapłanem. W Krakowie pełnił funkcję prowincjała.
Brał udział w kapitułach generalnych zakonu w Urbino (1490) i w Mediolanie (1598). Życie jego było
przepełnione modlitwą i duchem pokuty Miał szczególne nabożeństwo do Męki Pańskiej. Zapamiętano
go jako płomiennego kaznodzieję. Był jednym z pierwszych duchownych, który wprowadził do Kościoła
język polski poprzez kazania i poetyckie teksty. Tradycja przypisała mu autorstwo wielu pobożnych pieśni.
W 1504 r. został gwardianem przy kościele św. Anny w Warszawie. Tutaj umarł wkrótce po ekstazie,
jaką przeżył podczas kazania, które głosił w Wielki Piątek. Beatyfikowany w 1750 r. Klemens XIII ogłosił
bł. Władysława patronem Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litwy (1759). Od 1962 r. jest
patronem Warszawy.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 26.09.2019
26 września
![[Obrazek: 2609-kosma_damian_1.jpg]](https://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/img/09/2609-kosma_damian_1.jpg)
KOSMA
gr. kosmos - porządek, świat i
DAMIAN
gr. Damios - imię bogini czczonej w Epidaurze.
Św. Kosma i św. Damian, męczennicy (+ III w.?). Zachowało się wiele świadectw wczesnego kultu obu
świętych. Zginęli śmiercią męczeńską w Cyrze (wschodnia Syria) podczas prześladowań za cesarza Dioklecjana.
Są patronami zgromadzenia jezuitów; Florencji; fakultetu medycyny na uniwersytetach; aptekarzy,
chorych, dentystów, lekarzy, pielęgniarek. Według legendy byli bliźniakami. Studiowali medycynę.
Jako lekarze nie brali pieniędzy za swoją pomoc - tzw. anargyroi, “nie biorący zapłaty”. Jak Chrystus
podnosili paralityków, przywracali wzrok, wyrzucali diabły, wskrzeszali. W ten sposób nawrócili wielu
na chrześcijaństwo.
W ikonografii ich atrybutami są m.in.: instrumenty medyczne, korona w rękach, krzyż i kamień, miecz
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 27.09.2019
27 września
![[Obrazek: 2709-wincenty_3.jpg]](https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/img/09/2709-wincenty_3.jpg)
WINCENTY (zob. 22 stycznia)
Św. Wincenty de Paul, kapłan (1581 - 1660). Urodził się w rodzinie wiejskiej w Pouy niedaleko Dax
(obecnie St-Vincent-de-Paul). Studiował w Tuluzie. Mając 19 lat został kapłanem. W latach 1605 - 1607
miał przebywać w niewoli mauretańskiej w Tunisie (?). Od 1608 r. mieszkał w Paryżu. Tutaj został proboszczem.
Był także kapelanem w domu generała galer królewskich. W tym czasie złożył ślub poświęcenia
się ubogim. W ciągu najbliższych lat zgromadził kapłanów, którzy pragnęli podjąć opiekę nad potrzebującymi.
W 1625 r. założył zgromadzenie Misjonarzy - lazarystów. Powołał także zgromadzenie żeńskie
Sióstr Miłosierdzia, zwane wincentkami lub szarytkami. Wniósł wielki wkład w dzieło chrześcijańskiego
miłosierdzia - zorganizował Caritas we Francji. Przyczynił się do odnowy życia religijnego. W okresie
frondy niósł pomoc rzeszom głodujących, dotkniętym nieszczęściami i zniszczeniami wojennymi. Przez
wiele lat był członkiem Rady Królewskiej - tzw. Rady Sumienia, której podlegały wszystkie sprawy Kościoła.
Zajmując wysokie stanowisko pozostał cichy i skromny. Zmarł w wieku 79 lat. Beatyfikowany w
1729 r., kanonizowany w 1737. Leon XIII ogłosił św. Wincentego patronem wszystkich dzieł miłosierdzia
w Kościele katolickim. Jest także patronem zgromadzenia lazarystów, szarytek, kleru, organizacji
charytatywnych, podrzutków, szpitali, więźniów.
W ikonografii św. Wincenty de Paul przedstawiany jest w długiej szacie zakonnej i szerokim płaszczu.
Jego atrybutami są: anioł, dziecko w ramionach, dziecko u stóp, krucyfiks.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 30.09.2019
28 września
![[Obrazek: 0838r.jpg]](http://www.obrazki.witkm.pl/files/0838r.jpg)
WACŁAW sczechizowana forma imienia pol. Więcesław; Więce- - więcej i -sław – sława.
Św. Wacław, król, męczennik (+ 929). Urodził się około 907 r. jako syn księcia czeskiego Wratysława I.
Został wychowany przez swoją babkę św. Ludmiłę. Po śmierci ojca, mając 18 lat, objął rządy. Starał się o
rozszerzenie chrześcijaństwa, popierając misjonarzy. Hojny dla ubogich, życzliwy dla prostych. Miał
przeciw sobie opozycję o tendencjach odśrodkowych i tradycyjno - pogańskich. Zginął z rąk siepaczy
nasłanych przez rodzonego brata Bolesława Okrutnego w Starym Bolesławcu. Mordu miano dokonać u
bram kościoła. Relikwie jego spoczywają w katedrze praskiej. Św. Wacław jest patronem Czech, Moraw,
Pragi, katedry krakowskiej.
W ikonografii atrybutami św. Wacława są: anioł podający włócznię, aniołowie niosący jego trumnę, korona,
sztylet, którym go zabito, zbroja rycerska z białym orłem na tarczy lub proporcu.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 30.09.2019
29 września
![[Obrazek: arcanio%C5%82owie.jpg]](https://kapucynikielce.pl/wp-content/uploads/2016/09/arcanio%C5%82owie.jpg)
Aniołowie są “duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc starającym się posiąść zbawienie”
(Hbr 1,14), aby im objawić plany Stwórcy oraz bronić przed szatanem. W rocznicę konsekracji sta[size=2][size=2]Ż[/size]ywoty[/size]
Świętych
rożytnej bazyliki św. Michała w Rzymie Kościół czci trzech archaniołów, którzy odegrali szczególną rolę
w historii zbawienia.
MICHAŁ (zob. 14 czerwca)
Św. Michał archanioł. W chrześcijańskiej tradycji pierwszy i najważniejszy spośród aniołów (Dn 10,13;
12,1; Ap 12,7 nn). Obdarzony przez Boga szczególnym zaufaniem i kluczami do nieba. Stoczył walkę z
Lucyferem i zbuntowanymi aniołami, którzy stali się szatanami. W Apokalipsie prowadzi anielskie zastępy
do zwycięskiego boju ze smokiem - szatanem i jego sługami. Anioł sprawiedliwości i sądu, łaski i
zmiłowania. Według Orygenesa zanosi do Boga ludzkie modlitwy Jako “praepositus paradisi” ma ważyć
dusze na Sądzie Ostatecznym. W Biblii protektor Ludu Bożego i dlatego Kościół, spadkobierca Izraela,
czci go jako swego opiekuna. Patron zakonów: michalitek, michalitów; Świętego Cesarstwa Rzymskiego,
Anglii, Austrii, Francji, Hiszpanii, Niemiec, Węgier, Małopolski; diecezji łomżyńskiej; Amsterdamu,
Łańcuta; mierniczych, radiologów, rytowników, szermierzy szlifierzy, złotników, żołnierzy Także patron
dobrej śmierci.
W ikonografii św. Michał archanioł przedstawiany jest w tunice i paliuszu, w szacie władcy, jako wojownik
w zbroi. Skrzydła św. Michała są najczęściej białe, niekiedy pawie. Włosy upięte opaską lub diademem.
Jego atrybutami są: globus, krzyż, laska, lanca, miecz, oszczep, puklerz, szatan w postaci smoka u
nóg lub skrępowany, tarcza z napisem: “Ouis ut Deus” - “Któż jak Bóg”, waga.
GABRIEL (zob. 27 lutego)
Św. Gabriel archanioł. Po raz pierwszy pojawia się pod tym imieniem w Księdze Daniela (8,15-26; 9,21-
27). W tradycji chrześcijańskiej (Łk 1,11-20) przynosi Dobrą Nowinę. Ukazuje się Zachariaszowi zapowiadając
mu narodziny syna Jana Chrzciciela. Zwiastuje Pannie Maryi, że zostanie Matką Syna Bożego
(Łk 1,26-31). Według niektórych pisarzy kościelnych Gabriel był aniołem stróżem Świętej Rodziny
Przychodził w snach do Józefa (Mt 1,20-24; 2,13; 2,19-20). Miał być aniołem pocieszenia w Ogrójcu (Łk
22,43) oraz zwiastunem przy zmartwychwstaniu Pana Jezusa (Mt 28,5-6) i przy Jego wniebowstąpieniu
(Dz 1,10). Patron dyplomatów, filatelistów, posłańców, pocztowców, radia i telewizji, telekomunikacji.
W ikonografii św. Gabriel archanioł występuje niekiedy jako młodzieniec, przeważnie uskrzydlony i z
nimbem. Odziany w tunikę i paliusz, czasami nosi szaty liturgiczne. Na włosach ma przepaskę lub diadem.
Jego skrzydła bywają z pawich piór. Szczególnie ulubioną sceną, w której jest przedstawiany w
ciągu wieków, jest Zwiastowanie. Niekiedy przekazuje Maryi jako herold Boży zapieczętowany list lub
zwój. Za atrybut służy mu berło, lilia, gałązka palmy lub oliwki.
RAFAŁ hebr. Rapha’el - “Bóg uzdrawia”.
Św. Rafał archanioł. Przedstawił się w Księdze Tobiasza, iż jest jednym z “siedmiu aniołów, którzy stoją
w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański” (12,15). Występuje w niej pod postacią ludzką, przybiera
pospolite imię Azariasz i ofiarowuje młodemu Tobiaszowi wędrującemu z Niniwy do Rega w Medii
swoje towarzystwo i opiekę. Ratuje go z wielu niebezpiecznych przygód, przepędza demona Asmodeusza,
uzdrawia niewidomego ojca Tobiasza. Św. Rafał archanioł ukazuje dobroć Opatrzności. Pobożność
ludowa widzi w nim prawzór Anioła Stróża. Patron aptekarzy lekarzy, emigrantów, pielgrzymów, podróżujących,
uciekinierów, wędrowców, żeglarzy.
W ikonografii św. Rafał archanioł przedstawiany jest jako młodzieniec bez zarostu w typowym stroju
anioła - tunice i chlamidzie. Jego atrybutami są: krzyż, laska pielgrzyma, niekiedy ryba i naczynie. W
ujęciu bizantyjskim ukazywany jest z berłem i globem.
śwśw. małżonków Dadasa i Kasdoi oraz ich syna Gabdelasa
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 30.09.2019
30 września
![[Obrazek: web-saint-sep-30-jerome-public-domain.jp...310&crop=1]](https://aleteiapolish.files.wordpress.com/2018/09/web-saint-sep-30-jerome-public-domain.jpg?quality=100&strip=all&w=620&h=310&crop=1)
HIERONIM (zob. 8 lutego)
Św. Hieronim, kapłan, doktor Kościoła. Urodził się około 340 roku w bogatej chrześcijańskiej rodzinie,
w Strydonie (dzisiejsza Istria). Studiował w Rzymie. Tam przyjął chrzest z rąk papieża Liberiusza. Po
skończeniu studiów udał się do ówczesnej stolicy cesarstwa - Trewiru, gdzie na życzenie rodziny podjął
karierę urzędniczą. W kilka lat później w Akwilei został duchownym. Stamtąd udał się do Syrii, gdzie na
Pustyni Chalcydyckiej prowadził życie pustelnicze, studiując Pismo Święte i języki wschodnie. Wyczerpany
postami znalazł się w obliczu śmierci. W Antiochii przyjął święcenia kapłańskie (377). W pięć lat
później udał się na synod do Rzymu, gdzie skupił wokół siebie elitę intelektualną i religijną. W latach
382 - 384 był sekretarzem i doradcą papieża Damazego. Po jego śmierci, w 385 r. przez Egipt, Palestynę,
wielkie klasztory Wschodu, skierował się do Betlejem, w którym mieszkał do śmierci. Organizował tam
działalność charytatywną, prowadził wykłady, pod jego opieką powstały cztery klasztory. Hieronim odznaczał
się encyklopedyczną wiedzą, wybuchowym temperamentem, umiłowaniem ascezy, pracowitością,
gorącym przywiązaniem do Kościoła, czcią do Matki Bożej, a przede wszystkim umiłowaniem Pisma
Świętego. Przełożył Biblię na język łaciński. Dzieło to zajęło mu 24 lata. Jego przekład, tzw. Wulgata,
został przyjęty jako tekst urzędowy Kościoła Zachodniego. Pozostawił po sobie spuściznę literacką,
której ogromu niepodobna przypisać jednemu człowiekowi. Napisał komentarze do wielu ksiąg Pisma
oraz przełożył wiele tekstów ojców Kościoła. Zwalczał współczesne mu herezje. Ostatnie lata spędził w
grocie sąsiadującej z Grotą Narodzenia Pana Jezusa. Zmarł 30 września 420 r. Jego relikwie sprowadzono
z czasem do Rzymu. Obecnie znajdują się w bazylice S. Maria Maggiore. Jest jednym z czterech wielkich
doktorów Kościoła Zachodniego. Patron eremitów, biblistów, egzegetów, księgarzy, studentów.
Ikonografia ukazuje najczęściej św. Hieronima jako wielkiego pokutnika w długiej szacie albo obnażonego
starca, w przepasce na biodrach, wycieńczonego postami. Czasami przedstawiany jest w kapeluszu
kardynalskim, co jest aluzją do jego funkcji sekretarza papieskiego, lub w postawie siedzącej przy pulpicie.
Atrybutami Świętego są: czaszka, gołębica, kamienie, klepsydra, księga, lew u stóp, oswojone lwiątko,
model kościoła, pióro pisarskie, rylec do pisania i tabliczka, trąba powietrzna przypominająca Sąd
Ostateczny, wielbłąd.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andream.von.Salza - 01.10.2019
1 października
![[Obrazek: 0110-teresa_1.jpg]](https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/img/10/0110-teresa_1.jpg)
TERESA
żeńska forma bizant. imienia Tardsios; gr. teresis - obrona, opieka
Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, dziewica. Maria Franciszka Teresa Martin urodziła się w Alencon (Normandia)
w 1873 r., jako dziewiąte dziecko Ludwika i Zofii. Kiedy miała 4 lata, umarła jej matka. Wychowana
w pobożnej rodzinie chrześcijańskiej i w internacie benedyktynek w Lisieux, w piętnastym roku
życia - za osobistą dyspensą Leona XIII - wstąpiła do klasztoru karmelitanek. Tam otrzymała imię Teresy
od Dzieciątka Jezus. W zakonnym życiu zadziwiała jej dojrzałość duchowa. Starała się doskonale spełniać
wszystkie, nawet najmniejsze obowiązki. Nazwała tę drogę do doskonałości “małą drogą dziecięctwa
Bożego”. W 1890 r. złożyła śluby W trzy lata później została mistrzynią nowicjuszek. Widząc, że
miłość Boga jest zapomniana, oddała się Bogu jako ofiara za zbawienie świata. Swoje przeżycia i cierpienia
opisała w księdze “Dzieje duszy”. Zmarła na gruźlicę 30 września 1897 r., zapowiedziawszy:
“Chcę, przebywając w niebie, czynić dobro na ziemi. Po śmierci spuszczę na nią deszcz róż.” Beatyfikował
ją Pius XI w 1923 r., kanonizował w dwa lata później. Jest patronką zakonów: karmelitanek, teresek,
terezjanek; misjonarzy, misji katolickich; archidiecezji łódzkiej, Francji.
W ikonografii św. Teresa przedstawiana jest na podstawie autentycznych fotografii. Jej atrybutami są:
Dziecię Jezus, księga, pęk róż, pióro pisarskie.