(03.12.2018, 00:12:13)Andream.von.Salza napisał(a): Nie wolno tracić ludzi. Pojawiła się grupa z RON. I prawie nikt się nimi  nie zaiteresował. To wrócą do RON.  A trzeba nadać ziemię,  przyciagnąć ich może coś ruszy.
Musi być osoba / osoby które będą moderować stronę. Może powinien to robić Patriarcha?

(02.12.2018, 23:10:51)Nicolò Dreder napisał(a): Strona świecka to od zawsze nasza pięta achillesowa. Również uważam, że w tej kwestii było za mało działań wykonanych, lecz przecież powstała Signoria - de facto martwa poza kilkoma zrywami. Moim zdaniem osoby świeckie, mogłyby pracować jako asystenci tronu patriarszych, uczestnicząc w liturgii, jeśli nie ma takowych przeciwskazań, w Kurii czy w Gwardii Patriarszej, gdzie aktualnie wszyscy gwardziści to osoby świeckie. 

Jak wyobrażają sobie Ojcowie Soborowi "fabularyzację"? Czy macie na myśli samo wprowadzenie działań opisowych, tak jak dotychczas czy dodanie do Rotrii elementów gry forumowej typu PBF, gdzie pojawiłoby się sporo questów, itd? W jaki sposób owe "questy" mieliby wykonywać duchowni, kto powinien być Mistrzem Gry? 

Zachęcam do dalszej dyskusji.

(03.12.2018, 09:41:24)Marcin Zagłoba napisał(a): Myślę, że gra forumowa z questami byłaby dobrym pomysłem. Zadania mogłyby być dostosowane do stanowiska. Każdy miałby inne i mógł je rozwiązać na kilka sposobów. 

(03.12.2018, 09:09:21)Pio Maria Facibeni napisał(a): Ostatnia sprawa i najważniejsza: powołanie Systemu Gospodarczego. Albert, zajmiesz się tym?

Cytat:Daremne żale - próżny trud,

Bezsilne złorzeczenia!

Przeżytych kształtów żaden cud

Nie wróci do istnienia.



Świat wam nie odda, idąc wstecz,

Znikomych mar szeregu -

Nie zdoła ogień ani miecz

Powstrzymać myśli w biegu.



Trzeba z żywymi naprzód iść,

Po życie sięgać nowe...

A nie w uwiędłych laurów liść

Z uporem stroić głowę.



Wy nie cofniecie życia fal!

Nic skargi nie pomogą -

Bezsilne gniewy, próżny żal!

Świat pójdzie swoją drogą.

(02.12.2018, 13:07:34)Wilhelm Orański napisał(a):

W ciągu ostatnich lat nietrudno nie zauważyć wielu "grzechów" lub uchybień. Bez zbędnych komentarzy, przejdę do sedna.

• Lenistwo. Nie da się ukryć, że jest to jedno z największych przewinień. Niekiedy zawinione (gdy nie chce się nam brać udziału w życiu państwa), innym razem niezawinione (najczęstszą przyczyną jest realioza). W ostatnim czasie zaglądaliśmy chyba tylko po to, by sprawdzić czy Rotria jeszcze istnieje.
  

(02.12.2018, 13:07:34)Wilhelm Orański napisał(a):

• (..)
• Brak porządku administracyjnego. Nie mamy aktywnego, dynamicznego i kreatywnego aparatu państwa. Wydaje się, że stanowiska na Dworze Patriarszym nie są należycie wykorzystywane, nie ma żadnych działań, które mogłyby wprowadzić pewne innowacje w naszym skostniałym systemie. O ile się nie mylę, niektóre stanowiska nawet nie są obsadzone;
  

(02.12.2018, 13:07:34)Wilhelm Orański napisał(a):

[*]Brak ciekawych dyskusji. Nie toczą się u nas żadne interesujące dysputy, nie podejmujemy interesujących tematów, mieszkańcy są dla siebie obcy, niewiele wiemy o sobie nawzajem. Jeśli poprosiłbym o przedstawienie poglądów np. Brata Zagłoby na konkretny temat, zapewne niewielu byłoby w stanie poprawnie odpowiedzieć;

(03.12.2018, 21:50:30)Albert Orański napisał(a): Ja dostrzegam jeden zasadniczy powód naszych problemów, a jest nim oglądanie się na innych. Każdy z chęcią weźmie udział w ciekawych dyskusjach, czy wydarzeniach, ale czeka, aż ktoś inny zainicjuje działanie. Przecież jest Patriarcha, Kamerling, Sekretarz Stanu; jest Dziekan Kolegium, Wikariusz Generalny. Niech ktoś zrobi uroczystość, niech ktoś zaproponuje dyskusję, niech ktoś wymyśli dla Nas cel. Odnoszę wrażenie, że wszyscy czekamy na rozwój aktywności w Rotrii, ale nikt nie pali się do wyjścia z inicjatywą. Przyczyną takiego stanu jest w mojej opinii wszechobecne wypalenie, czy też zmęczenie materiału. Spójrzmy po sobie - jesteśmy tu wszyscy już parę lat; nawet "młodzi" to tak na prawdę wracający starsi mikronauci. My już wszystko osiągnęliśmy, wszystkiego spróbowaliśmy, brakuje nam celów do osiągnięcia. Jesteśmy emerytowanymi atletami, którzy osiągnęli już najlepsze czasy, najlepsze wyniki i dobrze wiemy, że szczyt naszej kondycji już dawno za nami. Po co więc trudzić się, skoro samych siebie już nie przeskoczymy, Skoro dni naszej chwały dawno przeminęły?

Postawiona powyżej teza przynosi niestety bardzo smutne wnioski - tego stanu rzeczy nie da się już odwrócić. Agonia, której jesteśmy świadkami jest jedynym co mamy i mieć możemy. To nie skostniałość struktur, sztywność form, czy nieaktywność hierarchów jest przyczyną zapaści, lecz my sami, którym się już zwyczajnie nie chce. Jedynym sposobem ożywienia mikroświata jest wpuszczenie świeżej krwi, lecz nie łudźmy się, że to nastąpi. Mikroświat nie ma szans w porównaniu z RPGami, czy apkami na smartfonie. Są to rozrywki mniej wymagające od uczestnika, mniej absorbujące i jednocześnie dające więcej frajdy, a przecież o to chodzi, o rozrywkę.

Obawiam się, że jakkolwiek Sobór zwołano w dobrej wierze, tak jest to jedynie kurtuazja, iluzja mająca sprawić, że poczujemy się lepiej, bo przecież staraliśmy się coś zrobić. W odpowiedzi na to nasuwa mi się jedynie wiersz Asnyka:

Cytat:Daremne żale - próżny trud,

Bezsilne złorzeczenia!

Przeżytych kształtów żaden cud

Nie wróci do istnienia.



Świat wam nie odda, idąc wstecz,

Znikomych mar szeregu -

Nie zdoła ogień ani miecz

Powstrzymać myśli w biegu.



Trzeba z żywymi naprzód iść,

Po życie sięgać nowe...

A nie w uwiędłych laurów liść

Z uporem stroić głowę.



Wy nie cofniecie życia fal!

Nic skargi nie pomogą -

Bezsilne gniewy, próżny żal!

Świat pójdzie swoją drogą.

(03.12.2018, 22:41:39)Tommaso Mancini napisał(a): Temat rzeka. Kardynał Orański starszy miał to stworzyć, wyszło jak zwykle.