Cytat:K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.

W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze,

i na wieki wieków. Amen. Alleluja.

HYMN

1  Już światło słońca na niebie

Ku zachodowi się chyli,

Lecz jeszcze dzień nie skończony

I wiele trudu nas czeka.

2  Wysłuchaj, Boży Baranku,

Wołania ludzi zmęczonych

I przemień żmudny wysiłek

Na czyste złoto miłości.

3  Choć zewsząd gwar nas otacza

I świat przywabia złudami,

Szukamy Twej obecności

I mocy z krzyża płynącej.

4  Niech Tobie z Ojcem i Duchem

Na zawsze będzie podzięka

Za obietnicę królestwa,

Gdzie nas pokojem obdarzysz. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Rozważam Twoje postanowienia, Panie, * bo przez nie dałeś mi życie.

Psalm 119, 89-96

XII (Lamed)

Wieczność Prawa Bożego

Twoje słowo, Panie, jest wieczne, *
niezmienne jak niebiosa.
Twoja wierność przez pokolenia, *
umocniłeś ziemię, by trwała.
Wszystko trwa do dzisiaj według Twych wyroków, *
bo wszelkie rzeczy Ci służą.
Gdyby Twoje Prawo nie było mą rozkoszą, *
byłbym już zginął w moim utrapieniu.
Na wieki nie zapomnę Twoich postanowień, *
bo przez nie dałeś mi życie.
Wybaw mnie, należę do Ciebie *
i szukam Twoich postanowień.
Czyhają na mnie grzesznicy, aby mnie zgubić, *
ja zaś przestrzegam Twoich napomnień.
Zobaczyłem granice wszelkiej doskonałości, *
Twoje przykazanie sięga dalej.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Rozważam Twoje postanowienia, Panie, / bo przez nie dałeś mi życie.

2 ant. Od młodości * ufam Tobie, Panie.

Psalm 71

Bóg nadzieją człowieka od młodości

Weselcie się nadzieją, a w ucisku bądźcie cierpliwi (Rz 12, 12)

I

W Tobie, Panie, ucieczka moja, *
niech wstydu nie zaznam na wieki.
Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości, *
nakłoń ku mnie swe ucho i ześlij ocalenie.
Bądź dla mnie skałą schronienia †
i zamkiem warownym, aby mnie ocalić, *
bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą.
Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca, *
z ucisku złoczyńcy i ciemiężyciela.
Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją, *
Panie, Tobie ufam od młodości.
Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin, †
od łona matki moim opiekunem, *
Ciebie zawsze wysławiałem.
Stałem się dla wielu przedmiotem podziwu, *
Ty bowiem byłeś mym potężnym wspomożycielem.
Pełne Twojej chwały były moje usta, *
sławiłem Cię przez dzień cały.
Nie odtrącaj mnie, gdy będę stary, *
nie opuszczaj, gdy siły ustaną.
Albowiem moi wrogowie o mnie rozprawiają, *
ci, co czyhają na me życie, odbywają narady.
Mówią: "Bóg go opuścił, †
gońcie go i chwytajcie, *
bo nikt go nie uratuje".
Boże, nie stój z daleka ode mnie, *
Boże, pośpiesz mi z pomocą!
Niech się zawstydzą i upadną wrogowie mej duszy, †
niech się hańbą i wstydem okryją *
szukający nieszczęścia mojego.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Od młodości ufam Tobie, Panie.

3 ant. Także w starości * nie opuszczaj mnie, Boże.

II

Ja zaś będę zawsze ufał *
i pomnażał wszelką Twoją chwałę.
Moje usta będą głosiły sprawiedliwość Twoją †
i przez dzień cały Twoją pomoc, *
bo nawet nie znam jej miary.
Opowiem o potędze Pana, *
będę przypominał tylko Twoją sprawiedliwość.
Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości *
i do tej chwili głoszę Twoje cuda.
Lecz i w starości, i w wieku sędziwym *
nie opuszczaj mnie, Boże,
Gdy głosić będę moc Twego ramienia *
i potęgę pokoleniom, które przyjdą,
I sprawiedliwość Twoją, Boże, sięgającą nieba, †
którą tak wielkich dzieł dokonałeś; *
Boże, któż jest równy Tobie?
Zesłałeś na mnie wiele srogich utrapień, †
lecz znowu przywróciłeś mi życie *
i z ziemskiej otchłani znów mnie wydobędziesz.
Pomnóż moją wielkość *
i pociesz mnie na nowo.
Chcę Twoją wierność wielbić na harfie, mój Boże, *
będę Ci grał na cytrze, Święty Izraela.
Rozradują się moje wargi, gdy będę Ci śpiewał, *
i dusza moja, którą odkupiłeś.
Także mój język cały dzień będzie głosił sprawiedliwość Twoją, *
bo szukający mojego nieszczęścia okryli się hańbą i wstydem.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Także w starości / nie opuszczaj mnie, Boże.

CZYTANIE
Was, którzy byliście niegdyś obcymi dla Boga i Jego wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, teraz Bóg pojednał w doczesnym ciele Chrystusa przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych.

K. Śpiewajcie psalm, wszyscy miłujący Pana.
W. I pamiętajcie o Jego świętości.

MODLITWA
Módlmy się. Boże, na Twoje wezwanie stajemy przed Tobą w godzinie, o której Apostołowie przychodzili do świątyni, † spraw, aby modlitwa, jaką szczerym sercem zanosimy w imię Jezusa, * przyniosła zbawienie wszystkim wzywającym Twego imienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

K. Błogosławmy Panu.
W. Bogu niech będą dzięki.

Cytat:

WSPOMNIENIE WSZYSTKICH WIERNYCH ZMARŁYCH
2 listopada 2019

W godzinach porannych proboszcz parafii św. Marka, ksiądz infułat Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini, w dniu kiedy to Kościół wspomina wszystkich wiernych zmarłych, przewodniczył nabożeństwu jutrzni.
Po dojściu do miejsca przewodniczenia kapłan rozpoczął nabożeństwo wezwaniem:


[b]K. Panie, otwórz wargi moje.
W. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.[/b]

Następnie odśpiewano psalm 95, a potem hymn jutrzni:

Po hymnie nastąpiła psalmodia:

Cytat:

1 ant. Lata nasze przemijają jak trawa, * a Ty, Boże, trwasz na wieki.

Psalm 90, 1-16

Bóg nadzieją człowieka

Jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień (2 P 3, 8)

Panie, Ty dla nas byłeś ucieczką *
z pokolenia na pokolenie.
 Zanim narodziły się góry, †
 nim powstał świat i ziemia, *
 od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem.
Obracasz w proch człowieka, *
i mówisz: "Wracajcie, synowie ludzcy".
 Bo tysiąc lat w Twoich oczach †
 jest jak wczorajszy dzień, który minął, *
 albo straż nocna.
Porywasz ich, stają się niby sen poranny, *
jak trawa, która rośnie:
 Rankiem zielona i kwitnąca, *
 wieczorem więdnie i usycha.
Zaprawdę, Twój gniew nas niszczy, *
trwoży nas Twoje oburzenie.
 Położyłeś przed sobą nasze grzechy, *
 nasze skryte winy w świetle Twojego oblicza.
Wszystkie nasze dni mijają w Twoim gniewie, *
nasze lata dobiegają końca jak westchnienie.
 Miarą naszego życia jest lat siedemdziesiąt, *
 osiemdziesiąt, gdy jesteśmy mocni.
A większość z nich, to trud i marność, *
bo szybko mijają, my zaś odlatujemy.
 Któż może poznać siłę Twego gniewu *
 i kto znieść zdoła moc Twego oburzenia?
Naucz nas liczyć dni nasze, *
byśmy zdobyli mądrość serca.
 Powróć, Panie, jak długo będziesz zwlekał? *
 Bądź litościwy dla sług Twoich.
Nasyć nas o świcie swoją łaską, *
abyśmy przez wszystkie dni nasze mogli się radować i cieszyć.
 Daj radość w zamian za dni Twego ucisku, *
 za lata, w których zaznaliśmy niedoli.
Niech sługom Twoim ukaże się Twe dzieło, *
a Twoja chwała nad ich synami.
 Chwała Ojcu i Synowi, *
 i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Lata nasze przemijają jak trawa, / a Ty, Boże, trwasz na wieki.

2 ant. Od śmierci wiecznej * zachowaj mnie, Panie.

Pieśń (Iz 38, 10-14. 17. 19b-20)

Bóg uzdrowieniem umierającego

Byłem umarły, a oto jestem żyjący i dzierżę klucze śmierci (Ap 1, 18)

Rzekłem: W połowie dni moich *
odejść muszę.
 W bramach Otchłani mnie opuści *
 lat moich reszta.
Mówiłem: Nie ujrzę już Boga *
na ziemi żyjących,
 Nie zobaczę już nikogo *
 spośród mieszkańców tego świata.
Rozbiorą moje mieszkanie i przeniosą ode mnie *
jak namiot pasterski.
 Jak tkacz zwinąłem me życie, †
 a Pan jego nić przeciął. *
 Od świtu do nocy kres mi położysz.
Krzyczę do rana. *
On jak lew miażdży wszystkie me kości.
 Kwilę jak pisklę jaskółcze, *
 wzdycham jak gołębica.
Zmęczone są me oczy od patrzenia w górę; *
Panie, stań przy mnie, bo jestem w ucisku.
 I oto ustrzegłeś moją duszę *
 od czeluści zagłady,
Gdyż odrzuciłeś za siebie *
wszystkie moje grzechy.
 Ojciec głosi dzieciom wierność Twoją. *
 Pan mi przychodzi z pomocą.
Więc grać Mu będziemy pieśni na strunach †
przez wszystkie dni naszego życia *
w świątyni Pańskiej.
 Chwała Ojcu i Synowi, *
 i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Od śmierci wiecznej zachowaj mnie, Panie.

3 ant. Będę chwalił Pana * do końca mego życia.

Psalm 146

Szczęśliwi ufający Bogu

Chwalmy Boga przez nasze życie, czyli przez nasze postępowanie (Arnobiusz)

Chwal, duszo moja, Pana; †
będę chwalił Pana do końca mego życia, *
będę śpiewał mojemu Bogu, dopóki istnieję.
 Nie pokładajcie ufności w książętach *
 ani w człowieku, który zbawić nie może.
Kiedy duch go opuści, znów w proch się obraca *
i przepadają wszystkie jego zamiary.
 Szczęśliwy ten, kogo wspiera Bóg Jakuba, *
 kto pokłada nadzieję w Panu Bogu.
On stworzył niebo i ziemię, i morze *
ze wszystkim, co w nich istnieje.
 On wiary dochowuje na wieki, *
 uciśnionym sprawiedliwość wymierza,
Chlebem karmi głodnych, *
wypuszcza na wolność uwięzionych.
 Pan przywraca wzrok ociemniałym, †
 Pan dźwiga poniżonych, *
 Pan kocha sprawiedliwych.
Pan strzeże przybyszów, †
ochrania sierotę i wdowę, *
lecz występnych kieruje na bezdroża.
 Pan króluje na wieki, *
 Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
 Jak była na początku, teraz i zawsze,
 i na wieki wieków. Amen.

Ant. Będę chwalił Pana do końca mego życia.

Lektor odczytał czytanie, a następnie celebrans wygłosił krótką homilię:

Cytat:Drodzy Bracia i Siostry!
Gromadzimy się dziś na wspólnej modlitwie, aby wspomnieć wszystkich tych, którzy już poprzedzili nas w drodze do Królestwa Bożego. Chcemy wspomnieć wszystkich tych, których kochaliśmy tu na ziemi. Wspominamy z nutą nostalgii wszystkich, którzy już doszli do Nieba. Oni już doszli, my jeszcze idziemy. Chcemy ogarnąć naszą modlitwą wszystkich tych, którzy przewodzili Kościołowi Rotryjskiemu, wszystkich kardynałów, w sposób szczególny eminencję Alberta Orańskiego, wszystkich biskupów, kapłanów. Requiescant in pace!

Następnie odśpiewano responsorium oraz pieśń Zachariasza:

Potem odczytano prośby, odmówiono Modlitwę Pańską. Ksiądz infułat zachęcił do nieustannej modlitwy za dusze zmarłych, bo one tego najbardziej potrzebują. Po czym pobłogosławił lud i udał się do zakrystii. Procesji wyjścia towarzyszył śpiew Dies Ire.

(15.04.2020, 10:58:06)Janusz Zabieraj napisał(a): Do Kościoła Filialnego pod patronatem św. Barnaby wszedł o godz. 11 ksiądz proboszcz prałat Janusz Adam Zabieraj. Wystroił się w nową sutannę z fioletową obramówką i pasem. Wesoło uśmiechnięty przywitał się z ministrantami i przebrał do Mszy. Opdrawił ją w intencji Rotrii aby pokój i zgoda zapanował pomiędzy braćmi kapłanami tak jak Pan Jezus powiedział: "Pokój muj wam daję, pokój muj zostawiam wam".