(28.09.2020, 18:08:00)Janusz Zabieraj napisał(a):

(28.09.2020, 17:20:21)Stanisław Dmowski napisał(a): Ekscelencjo Zabieraj, także i ja jestem świadkiem tego pontifykatu i już wielokrotnie wyrażałem swoje ubolewanie z powodu faktu braku czasu patriarchy, różnorakich realowych spraw, które przyczyniły się do tego, że te niebawem kończące się cztery miesiące okazały się bardzo ospałe i tylko dzięki zaangażowaniu szanownych kardynałów i także Wasze u zaangażowaniu nie umarliśmy tutaj z nudów. Nie jestem jednak przekonany, czy remedium na ten stan rzeczy jest kolejne skracanie pontyfikatu. Problem nie leży w jego długości, ale w odpowiednim wyborze kolegium kardynalskiego i odpowiedzialnej postawie wybranej osoby, która musi osądzić, czy podoła tej, nie ukrywajmy, dużej odpowiedzialności kierowania Kościołem.

Okres 3 miesięcy oczywiście dałby dodatkową aktywność, ale jedynie w sferze legislacyjnej, zwiększając makulaturę nominacyjną. Kiedyś już dokonano zmiany długości pontyfikatu, jestem ciekaw, czy z perspektywy czasu oceniono by ten pomysł jako pobudzający aktywność i czy za kilka miesięcy kolejny sobór, ubolewając nad brakiem aktywności postanowi, że patriarcha rządzić ma miesiąc. Habemus, mowa, koronacja i fiu... 

Osobiście jestem zwolennikiem przedłużenia pontyfikatu do poprzedniego stanu półrocznego, jednak jak widzę, w swojej opinii narazie jestem odosobniony. Państwu potrzebna jest stabilność, patriarsze czas na rozwinięcie skrzydeł i pracę, dlatego pomysł ewentualnego kolejnego z rzędu ścinania pontyfikatu po prostu nie spowoduje zamierzonych efektów. A i prestiż urzędu znacznie spadnie.

Pół roku aktywności patriarszej na poziomie Jana II, Piusa VI czy Sylwestra I?

(28.09.2020, 18:08:00)Janusz Zabieraj napisał(a):

(28.09.2020, 17:20:21)Stanisław Dmowski napisał(a): Ekscelencjo Zabieraj, także i ja jestem świadkiem tego pontifykatu i już wielokrotnie wyrażałem swoje ubolewanie z powodu faktu braku czasu patriarchy, różnorakich realowych spraw, które przyczyniły się do tego, że te niebawem kończące się cztery miesiące okazały się bardzo ospałe i tylko dzięki zaangażowaniu szanownych kardynałów i także Wasze u zaangażowaniu nie umarliśmy tutaj z nudów. Nie jestem jednak przekonany, czy remedium na ten stan rzeczy jest kolejne skracanie pontyfikatu. Problem nie leży w jego długości, ale w odpowiednim wyborze kolegium kardynalskiego i odpowiedzialnej postawie wybranej osoby, która musi osądzić, czy podoła tej, nie ukrywajmy, dużej odpowiedzialności kierowania Kościołem.

Okres 3 miesięcy oczywiście dałby dodatkową aktywność, ale jedynie w sferze legislacyjnej, zwiększając makulaturę nominacyjną. Kiedyś już dokonano zmiany długości pontyfikatu, jestem ciekaw, czy z perspektywy czasu oceniono by ten pomysł jako pobudzający aktywność i czy za kilka miesięcy kolejny sobór, ubolewając nad brakiem aktywności postanowi, że patriarcha rządzić ma miesiąc. Habemus, mowa, koronacja i fiu... 

Osobiście jestem zwolennikiem przedłużenia pontyfikatu do poprzedniego stanu półrocznego, jednak jak widzę, w swojej opinii narazie jestem odosobniony. Państwu potrzebna jest stabilność, patriarsze czas na rozwinięcie skrzydeł i pracę, dlatego pomysł ewentualnego kolejnego z rzędu ścinania pontyfikatu po prostu nie spowoduje zamierzonych efektów. A i prestiż urzędu znacznie spadnie.

Pół roku aktywności patriarszej na poziomie Jana II, Piusa VI czy Sylwestra I?