Cytat:

Umiłowani w Chrystusie Panu,

Bracia Kardynałowie,

"Klaskaniem mając obrzękłe prawice, 

Znudzony pieśnią lud wołał o czyny". 

Tymi słowami Cypriana Kamila Norwida trzeba zacząć dzisiejsze kazanie. Kazanie trudne, bo i niełatwo powiedzieć coś więcej nadto, co powtarza się od kilku albo i więcej konklawe. Znowu zawiodłem, nie udźwignąłem ciężaru patriarszej tiary. Realioza pozbawiła mnie złudzeń. Przychodzi teraz czas na Patriarchę czynu. Bo i ja okazałem się wyłącznie Patriarchą pieśni. Żeby jednak ten Biskup Rotrii został wybrany, potrzebne będzie starcie starego i nowego.

Co przemawia za starym? Stare jest dobre, bo znane. Stare to sprawdzone. Stare to coś, co gwarantuje stabilizację. Do starego przynależę i ja, i kardynałowie-drederyści. Tylko stare ma jedną wadę. Jest wypalone. Zacytuję znowu piękny utwór Tomasza Baranowskiego, który odnosi się do nas - starych kardynałów:

"Gdzie jest chłopiec i co się z nim stało?

Gdzie sprzedał, gdzie zgubił dziecięce marzenia?

Coś się rozsypało, coś się rozwiało.

Coś wypaliło się w smudze cienia.

Gdzie godność stracił, gdzie nauczył fałszu?

Kto mu odebrał dziedzictwo ufności?

Kto wprowadził w zasadzki pijanego rauszu?

Kto sparzył pożądaniem aż do szpiku kości?

Gdzie jest ten chłopiec, co był tak lubiany?

Czy to jego już nie ma, czy to nie ma płomienia?

Coś się rozsypało i coś się rozwiało.

Coś wypaliło się w smudze cienia".

A nowe? Nowe jest świeże, ma pomysły. Nowe jest jednak niepewne. Nowe to niewiadoma. Nowe to zagrożenie dla tego, co było i co jest. Nowe to oczywiście nowi kardynałowie w kolegium.

Najbliższe konklawe to będzie konflikt między starym, a nowym. Linia frontu i walk. A o co w ogóle walczymy? O istnienie? Rotria była, jest i będzie. Czy wygra stare, czy nowe. I tak będzie trwać. Wybierzmy mądrze. Wybierzmy wreszcie takiego Patriarchę, który podoła i przez 4 miesiące w miarę aktywnie będzie nam przewodził. Amen.

Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia Kardynałowie!

Za moment złożymy przysięgę, której wymaga od nas Bulla Conclave consilio est Jego Świątobliwości, Ojca Świętego Jana I. Jej złamanie grozi najwyższymi sankcjami kościelnymi. Gdy ostatni z nas zaprzysięgnie, ogłosimy zamknięcie drzwi Kaplicy Sykstyńskiej. Od tego momentu obowiązuje członków Kolegium całkowity zakaz kontaktowania się ze światem zewnętrznym. Wyjątek dotyczy Dziekana w sprawach elekcji patriarszej oraz Kamerlinga w sprawach niecierpiącego zwłoki zarządu Państwem. Po wyborze XLI Biskupa Rotrii ogłoszone zostanie uroczyste Habemus Patriarcham.


Bracia. Powstańcie, by złożyć przysięgę.

Cytat:My, wszyscy i poszczególni Kardynałowie Elektorzy, obecni przy tym wyborze Patriarchy przyrzekamy, zobowiązujemy się i przysięgamy zachować wiernie i skrupulatnie wszystkie przepisy dotyczące wyboru Biskupa Rotryjskiego zawarte w prawie i Tradycji. Równocześnie przyrzekamy, zobowiązujemy się i przysięgamy, że jeśli ktokolwiek z nas, z Boskiego postanowienia, zostanie wybrany Biskupem Rotryjskim, dołoży starań, by wiernie wypełniać najwyższy urząd Pasterza Kościoła powszechnego i nie ustanie w wysiłku zapewniania i bronienia wytrwale praw duchowych i doczesnych oraz wolności Stolicy Świętej. Przede wszystkim przyrzekamy i przysięgamy zachować z największą wiernością i wobec wszystkich, tak duchownych, jak świeckich, tajemnicę związaną z tym wszystkim, co w jakikolwiek sposób odnosi się do wyboru Biskupa Rotryjskiego i z tym, co odbywa się w miejscu wyboru i dotyczy bezpośrednio lub pośrednio liczenia głosów; nie naruszać w żaden sposób tej tajemnicy tak w czasie wyboru, jak i po wyborze nowego Patriarchy, chyba że zostanie do tego udzielone wyraźne upoważnienie przez samego przyszłego Patriarchy; nie dawać żadnego poparcia ani nie sprzyjać jakiemukolwiek oddziaływaniu, sprzeciwianiu lub jakiejkolwiek innej formie interwencji, przez które władze świeckie jakiegokolwiek porządku i stopnia lub jakakolwiek grupa osób czy jednostki chciałyby ingerować w wybór Biskupa Rotryjskiego. Równocześnie przyrzekam i przysięgam powstrzymać się od wykorzystania jakiegokolwiek utrwalania odnośnie do tego, co w okresie wyboru dokonuje się w granicach Państwa Kościelnego, a szczególnie tego co bezpośrednio lub pośrednio w jakikolwiek sposób łączy się z czynnościami związanymi z tymże wyborem. Oświadczam, że tę przysięgę składam świadomy, że jej złamanie spowoduje w stosunku do mnie te sankcje duchowe i kanoniczne, jakie przyszły Patriarcha zdecyduje zastosować.

Jego Eminencja Dziekan podszedł następnie do zdobionego Ewangeliarza, położył na nim rękę i przyrzekł:


Et Ego, Stanislaus cardinalis Wieniawa della Rotria, spondeo, voveo, ac iuro, sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia que manu mea tango.


Po złożeniu przysięgi Dziekan zasiadł na tronie w centralnej nawie Kaplicy i oczekiwał przyrzeczenia od pozostałych Elektorów.