(13.06.2017, 22:50:37)Albert Orański napisał(a): W monarchii absolutnej, monarcha paradoksalnie nie ma władzy absolutnej. W przeciwieństwie do ustrojów demokratycznych odpowiedzialność się tutaj nie rozmywa na tłum parlamentarzystów/ministrów itp, tylko spoczywa na barkach jednej osoby. Kto zasiadał na jakimkolwiek tronie wie o czym mówię. Nawet jeśli władca nie może być ani odwołany, ani w żaden sposób rozliczony ze swoich działań, to jednak musi się liczyć z reakcją zarówno poddanych, jak i elit kraju. Bez tego długo i szczęśliwie panował nie będzie.

(13.06.2017, 22:50:37)Albert Orański napisał(a): Konklawe wybierające Patriarchę nie ma wiele wspólnego z demokracją (nie głosuje tam ogół rotryjczyków, tylko kardynałowie - elita Kościoła i kraju), lecz raczej z arystokracją. Choć sam sposób wyboru Biskupa Powszechnego opiera się na głosowaniu, to nie jest to jedyna opcja.

(13.06.2017, 22:50:37)Albert Orański napisał(a): Półroczna kadencja Patriarchy wcale nie daje żadnego zabezpieczenia przed zawłaszczeniem Rotrii przez jedną osobę, czy jeden ród. Najlepszym przykładem z historii może być chociażby niepodzielne i niekwestionowane zwierzchnictwo Medyceuszy nad Rotrią, które trwało kilka pontyfikatów z rzędu, a jeśli było przerywane to w sposób subtelny i symboliczny, podczas gdy nadal "centrum władzy" znajdowało się w Pałacu Medyceuszy, a nie w Pałacu Apostolskim. Jak się później okazało, taki monopol na władzę może mieć zarówno dobre, jak i złe strony, ale to temat na inną dyskusję.

(14.06.2017, 08:56:57)Ametyst I Dziecię napisał(a): Czy zajmował się Ojciec zagadnieniem pozycji byłego monarchy w państwach, które stanowiły obiekt Ojca zainteresowania?

(13.06.2017, 22:50:37)Albert Orański napisał(a): Chciałbym, jeśli można, dołączyć do dyskusji, wtrącając kilka przemyśleń.

1. W monarchii absolutnej, monarcha paradoksalnie nie ma władzy absolutnej. W przeciwieństwie do ustrojów demokratycznych odpowiedzialność się tutaj nie rozmywa na tłum parlamentarzystów/ministrów itp, tylko spoczywa na barkach jednej osoby. Kto zasiadał na jakimkolwiek tronie wie o czym mówię. Nawet jeśli władca nie może być ani odwołany, ani w żaden sposób rozliczony ze swoich działań, to jednak musi się liczyć z reakcją zarówno poddanych, jak i elit kraju. Bez tego długo i szczęśliwie panował nie będzie.

2. Konklawe wybierające Patriarchę nie ma wiele wspólnego z demokracją (nie głosuje tam ogół rotryjczyków, tylko kardynałowie - elita Kościoła i kraju), lecz raczej z arystokracją. Choć sam sposób wyboru Biskupa Powszechnego opiera się na głosowaniu, to nie jest to jedyna opcja.

3. Półroczna kadencja Patriarchy wcale nie daje żadnego zabezpieczenia przed zawłaszczeniem Rotrii przez jedną osobę, czy jeden ród. Najlepszym przykładem z historii może być chociażby niepodzielne i niekwestionowane zwierzchnictwo Medyceuszy nad Rotrią, które trwało kilka pontyfikatów z rzędu, a jeśli było przerywane to w sposób subtelny i symboliczny, podczas gdy nadal "centrum władzy" znajdowało się w Pałacu Medyceuszy, a nie w Pałacu Apostolskim. Jak się później okazało, taki monopol na władzę może mieć zarówno dobre, jak i złe strony, ale to temat na inną dyskusję.