+- Państwo Kościelne Rotria (https://forum.rotria.net.pl)
+-- Dział: INSTYTUCJE STOLICY ŚWIĘTEJ (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=217)
+--- Dział: Urzędy Kurialne (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=502)
+---- Dział: Kongregacja ds. Rozkrzewiania Wiary (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=534)
+---- Wątek: Kazania (/showthread.php?tid=2859)
RE: Kazania - Andrew von Habsburg - 17.12.2025
17 grudnia
„Rodowód Jezusa Chrystusa”
Jest tylko jeden Bóg, który przez swoje Słowo, swoją Mądrość pogodził wszystko ze sobą. On, Stworzyciel, dał ten świat rodzajowi ludzkiemu. Żadna z istot stworzonych przez Niego nie zna Go według Jego potęgi, ponieważ nikt nie zbadał Jego pochodzenia. Jednakże wszyscy Go znają według Jego miłości, dzięki Temu, przez którego wszystko stworzył (Rz 1,20). To nie nikt inny, jak Jego Słowo, nasz Pan, Jezus Chrystus, który w ostatnich czasach stał się człowiekiem pośród ludzi, aby przywiązać koniec do początku, to znaczy człowieka do Boga.
Oto dlaczego prorocy, otrzymawszy od tego samego Słowa dar prorokowania, z wyprzedzeniem głosili Jego przyjście w ciele, przez które dokonało się zjednoczenie Boga i człowieka, wedle łaskawości Ojca. Od początku bowiem Słowo głosiło, że ludzie ujrzą Boga, pojawi się na ziemi i będzie przebywał z nimi (Ba 3,38), że stanie się obecny pośród dzieła, które ukształtował, aby je zbawić. Prorocy z góry zatem oznajmiali, że ludzie ujrzą Boga, zgodnie z tym, co powiedział także Pan: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5,8). To pewne, według Jego potęgi i niewyrażalnej chwały, „człowiek nie może oglądać Bożego oblicza i pozostać przy życiu” (Wj 33,20), ponieważ Ojciec jest nieuchwytny. Ale według Jego miłości, Jego dobroci wobec człowieka i Jego wszechmocy, ofiaruje tym, którzy Go kochają, przywilej oglądania Boga, ponieważ „Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga” (Łk 18,27).
Św. Ireneusz z Lyonu (ok. 130 – ok. 208)
biskup, teolog, męczennik
RE: Kazania - Andrew von Habsburg - 19.12.2025
18 grudnia
„Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański”
U początku tego pielgrzymowania wiara Maryi spotyka się z wiarą Józefa. Jeśli po zwiastowaniu Elżbieta powiedziała o Niej: „błogosławiona, która uwierzyła” (por. Łk 1, 45) — to w pewien sposób można by błogosławieństwo to odnieść również do Józefa, ponieważ odpowiedział on twierdząco na słowo Boga, przekazane mu w rozstrzygającym momencie. Józef wprawdzie nie odpowiedział na słowa zwiastowania słowami, tak jak Maryja, natomiast „uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie” (Mt 1, 24). To, co uczynił, było najczystszym „posłuszeństwem wiary” (por. Rz 1, 5).
Można powiedzieć, iż to, co uczynił Józef, zjednoczyło go w sposób szczególny z wiarą Maryi: przyjął on jako prawdę od Boga pochodzącą to, co Ona naprzód przyjęła przy zwiastowaniu. Uczy Sobór: „Bogu objawiającemu należy okazać «posłuszeństwo wiary» przez które człowiek z wolnej woli powierza się Bogu, okazując «pełną uległość rozumu i woli wobec Boga objawiającego»” (Dei Verbum 5). Powyższe słowa, które mówią o najgłębszej istocie wiary, odnoszą się w całej pełni do Józefa z Nazaretu.
Stał się on szczególnym powiernikiem tajemnicy „od wieków ukrytej w Bogu” (por. Ef 3, 9) — i to, podobnie jak Maryja, w tym momencie przełomowym, który Apostoł nazywa „pełnią czasu”, gdy „zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu”, by „mogli otrzymać przybrane synostwo” (por. Ga 4, 4-5). Józef — wraz z Maryją — jest pierwszym powiernikiem tej tajemnicy Boga żywego... Mając przed oczyma zapis obu ewangelistów: Mateusza i Łukasza, można też powiedzieć, że Józef jest pierwszym, który uczestniczy w wierze Bogarodzicy. Uczestnicząc, wspiera swą Oblubienicę w wierze Bożego zwiastowania. Droga własna Józefa — Jego pielgrzymowanie przez wiarę — zakończy się wcześniej...; jednakże droga wiary Józefa podąża w tym samym kierunku.
Św. Jan Paweł II (1920–2005)
papież
RE: Kazania - Andrew von Habsburg - 20.12.2025
19 grudnia
„A oto będziesz niemy”
W Boże Narodzenie świętujemy potrójne narodziny. Pierwsze to najszlachetniejsze narodziny jedynego Syna, zrodzonego przez Ojca niebieskiego w boskiej istocie, ale w odrębności Osób. Drugie nadrodziny to te, które dokonały się dzięki matce, która w swojej płodności zachowała całkowitą nieskazitelność swojej dziewiczej czystości. Trzecie to te, przez które Bóg, codziennie i o każdej godzinie, rodzi się w prawdzie, duchowo, dzięki łasce i miłości w dobrej duszy. […]
Na te trzecie narodziny musi pozostać w nas może jedynie proste myślenie o Bogu – nic z tego, co do nas należy, z naszego sposobu bycia, stawania się i otrzymywania, lecz tylko oddanie się Bogu na własność i pozostawienie całego miejsca temu, co Najwyższe i Najbliższe, po to by Jego dzieło mogło się w nas dokonać, by On się mógł w nas narodzić bez żadnych przeszkód z naszej strony. To dlatego święty Augustyn nam mówi: „Opróżnij siebie, abyś mógł zostać napełniony; wyjdź, aby móc wejść”. A w innym miejscu: „Szlachetna duszo, szlachetne stworzenie, dlaczego szukasz poza sobą Tego, który cały jest w tobie, prawdziwie i w sposób jak najbardziej oczywisty? A skoro uczestniczysz w boskiej naturze, to jakie znaczenie mają dla ciebie rzeczy stworzone i po co masz się nimi zajmować?” Gdyby człowiek przygotowywał w taki sposób miejsce w głębi siebie, Bóg, bez wątpienia, byłby zobowiązany wypełnić je i uzupełnić; w przeciwnym razie niebiosa by się raczej rozerwały, aby napełnić tę pustkę. Bóg nie może pozostawić rzeczy próżnymi, to byłoby sprzeczne z Jego naturą, z Jego sprawiedliwością.
To dlatego musisz zamilknąć, a wtedy Słowo tych narodzin, Słowo Boże, będzie mogło w tobie być wypowiedziane i usłyszysz je. Ale zrozum dobrze, że jeśli chcesz mówić, On musi zamilknąć. Nie można lepiej służyć Słowu jak milczeniem i słuchaniem. Jeśli zatem opuścisz całkowicie siebie, Bóg wejdzie cały. Im więcej wychodzisz, tym więcej On wchodzi, nie mniej, nie więcej.
Jan Tauler (ok. 1300–1361)
dominikanin ze Strasburga
RE: Kazania - Andrew von Habsburg - 20.12.2025
20 grudnia
„Bądź pozdrowiona, pełna łaski”
Jak mówić? Jaką pochwałę mógłbym wypowiedzieć dla chwalebnej i świętej Dziewicy? Ona przekracza wszelkie byty, z wyjątkiem samego Boga; z natury jest piękniejsza niż cherubinowie, serafinowie i wszystkie zastępy aniołów. Ani język z nieba, ani z ziemi, ani nawet anielski nie wystarczyłby, by Ją chwalić. Błogosławiona Dziewica, czysta gołębica, niebieska oblubienica, świątynia i tron boskości! Chrystus, jaśniejące słońce w niebie i na ziemi, jest Twój. Jesteś świetlistym obłokiem, który zniósł Chrystusa — lśniącą błyskawicę, która oświeca świat.
Bądź pozdrowiona, pełna łaski, bramo niebios; o Tobie mówi autor Pieśni nad Pieśniami, kiedy woła: „Ogrodem zamkniętym jesteś, siostro ma, oblubienico, ogrodem zamkniętym, źródłem zapieczętowanym” (4,12). […] Święta Matko Boża, nieskalana owieczko, wydałaś na świat Baranka, Chrystusa, Słowo wcielone w Tobie… Co za zadziwiający cud na niebie: niewiasta przyobleczona w słońce (Ap 12,1), niosąca światło w swych ramionach! […] Co za zadziwiający cud na niebie: Pan aniołów stał się niemowlęciem Dziewicy. Aniołowie oskarżali Ewę; teraz wychwalają Maryję, bo podniosła Ona Ewę z jej upadku i otworzyła niebo Adamowi wygnanemu z Raju. […]
Ogromna jest łaska dana tej świętej Dziewicy. To dlatego Gabriel się najpierw do Niej zwraca z takim pozdrowieniem: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski”, jaśniejąca jak niebo. „Bądź pozdrowiona, pełna łaski”, Dziewico ozdobna w liczne cnoty… „Bądź pozdrowiona, pełna łaski”, poisz spragnionych słodyczą wiecznego źródła. Bądź pozdrowiona, święta, niepokalana Matko; Ty zrodziłaś Chrystusa, który istniał przed Tobą. Bądź pozdrowiona, królewska purpuro, Ty przyoblekłaś się w króla nieba i ziemi. Bądź pozdrowiona, zapieczętowana księgo; dałaś światu czytać Słowo, Syna Ojca.
Św. Epifaniusz z Salaminy (? – 403)
biskup