+- Państwo Kościelne Rotria (https://forum.rotria.net.pl)
+-- Dział: INSTYTUCJE STOLICY ŚWIĘTEJ (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=217)
+--- Dział: Urzędy Kurialne (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=502)
+---- Dział: Kongregacja ds. Rozkrzewiania Wiary (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=534)
+---- Wątek: Święci Pańscy na każdy dzień (/showthread.php?tid=1474)
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andrew von Habsburg - 15.09.2025
15 września
![[Obrazek: 342534ygfjh56787uy5eyh234yt34.jpg]](https://pch24.pl/wp-content/uploads/2025/06/342534ygfjh56787uy5eyh234yt34.jpg)
Św. Katarzyna Genueńska, wdowa (1447-1510). Córka wicekróla Neapolu. W szesnastym roku życia została przymuszona do małżeństwa z Julianem Adoro, człowiekiem, który miał już pięcioro nieślubnych dzieci. Związek nie był szczęśliwy. Katarzyna przez kilka lat żyła w osamotnieniu, po czym podjęła życie towarzyskie, właściwe jej sferze. 11 marca 1473 roku doznała łaski nawrócenia i przemiany, odtąd modlitwę połączyła z surowymi postami i pokutą. Działalność charytatywną skoncentrowała szczególnie na posługiwaniu chorym. W roku 1490 objęła kierownictwo szpitala. Podczas epidemii, jaka nawiedziła miasto, ciężko zachorowała. Jej mąż, który wcześniej nawrócił się i razem z nią służył biednym oraz chorym, zmarł podczas tej zarazy. Katarzyna była mistyczką. Miała dar wizji i duchowego zjednoczenia z Chrystusem. Wiele cierpiała. Zmarła 15 września 1510 roku. Pozostawiła cenne pisma na temat życia duchowego oraz czyśćca. Kanonizowana przez Klemensa XII w 1737 roku. Jest patronką Genui, a także chorych i szpitali.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andrew von Habsburg - 16.09.2025
16 września
![[Obrazek: Uw1owsUtMEsAo2J7qZN5xDIZLmTXJQ8gKbRJGfqL...DbGZFmT-Hw]](https://lh5.googleusercontent.com/proxy/Uw1owsUtMEsAo2J7qZN5xDIZLmTXJQ8gKbRJGfqLDiXstBA7kdBTAg2RbhlJ26G04y2MRCKuSXogrtwaYSZVqMK6qpucqBqLCwLPo0dGzc_VdjBQCeSXnpQ14ZwJenKkQ7NVCS7f0UECe0qrOQXdDbGZFmT-Hw)
Św. Korneliusz, papież, męczennik. Z pochodzenia Rzymianin. Rządził Kościołem w latach 251-253. Bronił jego jedności, zwalczając schizmę Nowacjana. Umarł na wygnaniu w Civitavecchia w 253 roku.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andrew von Habsburg - 17.09.2025
17 września
![[Obrazek: 20110704120841.png]](https://hospicjum-czestochowa.pl/wp-content/uploads/2014/06/20110704120841.png)
Święty Zygmunt Szczęsny Feliński urodził się 1 listopada 1822 roku w Wojutynie w diecezji łuckiej na Wołyniu. Był siódmym z jedenaściorga dzieci Gerarda i Ewy z Wendorffów. W jedenastym roku życia stracił ojca, a pięć lat później jego matka, z racji swej działalności patriotycznej, została deportowana na Syberię. Po ukończeniu gimnazjum Zygmunt studiował matematykę w Moskwie i nauki humanistyczne na Sorbonie i w College de France. W 1851 roku powrócił do kraju i wstąpił do Seminarium Duchownego w Żytomierzu, skąd po roku został wysłany do Akademii Duchownej w Petersburgu. Tam przyjął święcenia kapłańskie 8 września 1855 roku, po których pracował duszpastersko i objął katedrę filozofii. 6 stycznia 1862 roku bł. Pius IX mianował go arcybiskupem metropolitą warszawskim. Po objęciu rządów przystąpił do systematycznej pracy nad odrodzeniem religijnym i moralnym w powierzonej sobie archidiecezji, przeprowadził reformę programów nauczania w Seminarium i Akademii Duchownej. Dbając o wychowanie oraz nauczanie dzieci i młodzieży założył w stolicy sierociniec i szkołę, które oddał pod opiekę założonego przez siebie w 1857 roku Zgromadzenia SS. Franciszkanek Rodziny Maryi. Odważnie broniąc wolności Kościoła i uciśnionego ludu, po upadku powstania styczniowego 14 czerwca 1863 roku został usunięty ze stolicy i zesłany przez władze carskie do Jarosławia nad Wołgą. Po dwudziestu latach, w 1883 roku, abp Feliński uzyskał wolność bez możliwości powrotu do Warszawy. Mianowany przez Leona XIII arcybiskupem tytularnym Tarsu, przeżył dwanaście lat w Dżwiniaczce na terenie diecezji lwowskiej. Pełen pogody ducha, prostoty, pokory i ubóstwa rozwinął tam działalność duszpasterską, oświatową i dobroczynną wśród ludu polskiego i ukraińskiego jako apostoł pokoju, zgody i ewangelicznego braterstwa. Zmarł 17 września 1895 roku w Krakowie. Od 1921 roku jego ciało spoczywa w podziemiach Archikatedry Warszawskiej przeniesione z cmentarza w Dżwiniaczce. Ojciec Święty Jan Paweł II 14 kwietnia 2001 roku ogłosił dekret heroiczności cnót. 18 sierpnia 2002 r. Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił Arcybiskupa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego Błogosławionym. Kanonizowany przez Benedykta XVI.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andrew von Habsburg - 18.09.2025
18 września
![[Obrazek: stanislaw-kostka-001.jpg]](https://tarnow.ksm.org.pl/wp-content/uploads/2020/05/stanislaw-kostka-001.jpg)
Św. Stanisław Kostka, kleryk, urodził się 28 grudnia 1550 roku w Rostkowie na Mazowszu. Był synem kasztelana zakroczymskiego. W wieku 14 lat razem z bratem został wysiany do szkół jezuickich w Wiedniu. Stanisław połączył naukę z życiem religijnym. W grudniu 1565 roku ciężko zachorował. Nagłe uzdrowienie przypisał Matce Bożej, do której miał wielkie nabożeństwo. Stanisław pragnął wstąpić do zgromadzenia jezuitów, ale nie mógł liczyć na pozwolenie rodziców. W sierpniu 1567 roku pieszo, w przebraniu, uciekł z Wiednia. Dotarł do Dyllingi w Bawarii (ok. 650 km) i zgłosił się do św. Piotra Kanizjusza. Ten wysłał go do Rzymu, gdzie św. Franciszek Borgiasz przyjął go 28 października 1567 roku do nowicjatu. Swoim wzorowym życiem, duchową dojrzałością i rozmodleniem budował całe otoczenie. Mając 18 lat złożył śluby zakonne. Zmarł w sierpniu 1568 roku, przepowiedziawszy swoją śmierć. Kult zrodził się natychmiast i spontanicznie. Beatyfikowany w 1670 roku. Kanonizowany przez Benedykta XIII (1726). Relikwie Świętego spoczywają w kościele św. Andrzeja na Kwirynale w Rzymie. Św. Stanisław jest patronem Polski (od 1671 r.) i Litwy, archidiecezji łódzkiej i warszawskiej, diecezji chełmińskiej i płockiej, Gniezna, Lublina, Lwowa, Poznania, Warszawy; studentów oraz nowicjuszy jezuickich, a także polskiej młodzieży. Św. Stanisławowi przypisuje się zwycięstwo Polski odniesione nad Turkami pod Chocimiem w 1621 roku. W tym dniu o. Oborski, jezuita, widział św. Stanisława w obłokach, jak błagał Matkę Bożą o pomoc. Król Jan Kazimierz przypisywał orędownictwu Świętego zwycięstwo odniesione pod Beresteczkiem (1651).
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andrew von Habsburg - 19.09.2025
19 września
![[Obrazek: 131496_427pxSaint_Januarius_34.jpg.webp]](https://wf2.xcdn.pl/files/14/08/27/131496_427pxSaint_Januarius_34.jpg.webp)
Św. January, biskup, męczennik (+ 305). Niewiele informacji zachowało się o Świętym. Był biskupem Beneventu. Według dokumentu z V wieku, kiedy wybuchło prześladowanie chrześcijan za cesarza Dioklecjana, został aresztowany jego diakon Sozjusz. January udał się do więzienia, aby go pocieszyć. Towarzyszyli mu diakoni: Festus i Dezyderiusz. Wszystkich aresztowano. Kiedy nie chcieli złożyć ofiary bożkom, skazano ich na pożarcie przez dzikie niedźwiedzie w amfiteatrze. Nazajutrz zgromadzono ich na arenie amfiteatru, ale żadna z bestii nawet się nie ruszyła. Posądzono ich wobec tego o czary i skazano na ścięcie. Wyrok został wykonany w pobliżu Puteoli około 19 września 305 roku. January miał wtedy 33 lata. Podczas egzekucji św. Januarego jedna z chrześcijańskich kobiet nabrała do flakoników jego krew, którą do dnia dzisiejszego przechowuje się w katedrze w Neapolu. January jest głównym patronem Neapolu. Kilkakroć w ciągu roku powtarza się tzw. cud św. Januarego. Na oczach pielgrzymów zakrzepła krew Świętego, przechowywana w dwóch zamkniętych ampułkach, blisko czaszki w relikwiarzu, staje się płynna i pulsująca, jakby świeżo wylana. Zjawisko to jest notowane od XIV wieku.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andrew von Habsburg - 20.09.2025
20 września
![[Obrazek: Santi_Martiri_Coreani-Andrea_Kim_Taegon_...agni-B.jpg]](https://files.evangelizo.org/images/santibeati/M/Santi_Martiri_Coreani-Andrea_Kim_Taegon_Paolo_Chong_Hasang_e_compagni/Santi_Martiri_Coreani-Andrea_Kim_Taegon_Paolo_Chong_Hasang_e_compagni-B.jpg)
Św. Andrzej Kim Taegon, kapłan (+1839) i św. Paweł Chong Hasang (+1867) - męczennicy. Z początkiem XVII wieku świeccy chrześcijanie zanieśli wiarę do Korei. Misjonarze francuscy przybyli tam dopiero w 1836 roku. Wkrótce potem wybuchły krwawe prześladowania, podczas których zginęli między innymi: pierwszy kapłan koreański Andrzej Kim Taegon i wybitny apostoł świecki Paweł Chong Hasang. W XIX wieku około 10 000 wiernych oddało życie za Chrystusa.
Andrzej Kim Taegon był pierwszym kapłanem koreańskim. Urodził się w 1821 r. w koreańskiej prowincji Tcziong-Czu. Jego ojciec, Ignacy Kim, zginął w czasie prześladowań w roku 1839 i został beatyfikowany w 1925 r. Po chrzcie, który Andrzej przyjął mając 15 lat, przebył kilkaset kilometrów do seminarium w Makao (Chiny). Po sześciu latach zdołał wrócić do swojego kraju poprzez Mandżurię. W tym samym roku przebył Morze Żółte i w Szanghaju w 1845 r. przyjął święcenia kapłańskie. Został skierowany do przygotowania bezpiecznej przeprawy wodnej dla misjonarzy chrześcijańskich, tak aby udało im się ujść straży granicznej. Andrzej został aresztowany i po torturach ścięty niedaleko stolicy swojego kraju, Seulu, 16 września 1846 r.
Paweł Chong Hasang był współpracownikiem i tłumaczem kapłanów. Przez dwadzieścia lat przewodził wspólnocie chrześcijańskiej w Korei. Kiedy był klerykiem, poniósł śmierć w wieku 44 lat, ścięty mieczem 22 kwietnia 1839 r. Chrześcijaństwo dotarło do Korei podczas japońskiej inwazji w 1592 r., kiedy to ochrzczono zaledwie kilku Koreańczyków (prawdopodobnie dokonali tego katoliccy żołnierze japońscy). Ewangelizacja była utrudniona, ponieważ Korea przez wiele dziesiątków lat całkowicie izolowała się od innych państw, pozwalając swoim mieszkańcom jedynie na coroczną wyprawę do Pekinu w celu zapłacenia podatków. Przy okazji jednej z takich wypraw w 1777 r. do Korei udało się przewieźć książki chrześcijańskie, otrzymane od jezuitów w Chinach. W ten sposób zaczął się powolny rozwój Kościoła w Korei. Kiedy dwanaście lat później udało się na teren Korei przedostać chińskiemu księdzu, zastał on tam już około 4000 chrześcijan - żaden z nich dotąd nie widział nigdy kapłana. Siedem lat później chrześcijan w Korei było już prawie 10000. Wolność religijną wprowadzono dopiero w 1887 r., po podpisaniu traktatu z Francją. W XIX w. poniosło śmierć męczeńską 3 biskupów katolickich, 10 kapłanów i ponad 10000 wiernych. Z nich tylko część dostąpiła chwały ołtarzy. Jan Paweł II podczas swojej wizyty apostolskiej w Korei w 1984 r. kanonizował, oprócz Andrzeja Kim Taegon i Pawła Chong Hasang, także 98 Koreańczyków i trzech misjonarzy francuskich, którzy ponieśli śmierć męczeńską pomiędzy 1839 a 1867 rokiem. Wśród nich byli biskupi i księża; większość z nich jednak to ludzie świeccy (47 kobiet i 45 mężczyzn). Wśród męczenników koreańskich była m.in. 26-letnia Kolumba Kim. Została ona umieszczona w więzieniu, gdzie przypalano ją za pomocą gorących narzędzi i rozżarzonych węgli. Wraz ze swoją siostrą, Agnieszką, były trzymane przez dwa dni w jednej celi z osądzonymi już przestępcami, czekającymi na wykonanie wyroku. Obie zostały ścięte. Inny męczennik, 13-letni chłopiec, Piotr Ryou, był tak mocno umęczony, że mógł ściągać z siebie skórę, a następnie rzucać nią w sędziów. Został uduszony. Protazy Chong, 41-letni szlachcic, po uwięzieniu wyparł się wiary i został uwolniony. Wkrótce jednak wrócił, przyznał się ponownie do Jezusa i został zamęczony.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andrew von Habsburg - 22.09.2025
21 września
![[Obrazek: Dolci_San_Matteo.PNG]](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/6b/Dolci_San_Matteo.PNG)
Św. Mateusz, Apostoł i Ewangelista (+I w). Należał do grona dwunastu Apostołów. W Ewangelii św. Marka (2,14) jest nazwany: "Lewi, syn Alfeusza" z Kafarnaum. Jezus powołał go na swego ucznia, kiedy pełnił urząd celnika (Mt 9,913). Mateusz przed pójściem z Mistrzem wydał ucztę, na którą zaprosił celników i grzeszników. Najstarsza tradycja przypisuje Mateuszowi autorstwo pierwszej Ewangelii, napisanej dla Żydów w języku aramejskim, argumentującej, że Jezus jest oczekiwanym przez nich Mesjaszem. W Nim spełniły się wszystkie proroctwa. Jak świadczy Klemens Aleksandryjski, Mateusz do 42 roku przebywał i nauczał w Jerozolimie, następnie udał się do Etiopii, gdzie poniósł śmierć męczeńską. Według innych opinii apostołował w kraju Fartów oraz w Persji. Jego relikwie w X wieku miały być przewiezione ze Wschodu do Salerno w pobliżu Neapolu. Św. Mateusz jest patronem diecezji i miasta Salerno, alkoholików, księgowych, pracowników kantorów, celników, urzędników podatkowych.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andrew von Habsburg - 22.09.2025
22 września
![[Obrazek: 138202_his_Gothart_GrC3BCnewald_011_34.jpg.webp]](https://wf1.xcdn.pl/files/14/08/27/138202_his_Gothart_GrC3BCnewald_011_34.jpg.webp)
Św. Maurycy, żołnierz, męczennik (+III w.). Według relacji biskupa Eucheriusza z Lyonu, Maurycy był dowódcą rzymskiego Legionu Tebańskiego, w której żołnierzami byli chrześcijanie. Legion ten w liczbie 6000 osób stacjonował w Agaunum (dziś St-Maurice w Szwajcarii). Przed bitwą zażądano, aby żołnierze złożyli bogom ofiarę. Na to nie pozwalało ich sumienie. Wtedy cesarz Maksymilian nakazał otoczyć legion i zdziesiątkować go. Legion nie poddał się. Wybito wszystkich, do ostatniego żołnierza. Wśród nich Maurycego, Eksuperiusza i senatora Kandyda. Na miejscu nekropolii męczenników Teodor biskup Octodurum wybudował kaplicę (IV w.). Następnie wzniesiono klasztor, przy którym z czasem powstało potężne opactwo, skupiające 900 mnichów. Niebawem wokół opactwa powstało miasto St-Maurice. Badania archeologiczne potwierdziły istnienie kaplicy oraz jamy grobowej, jednak mimo tego nie wyjaśniono jeszcze w pełni tego męczeństwa. Św. Maurycy odbierał szczególną cześć w cesarstwie niemieckim. Podczas koronacji cesarze otrzymywali do rąk włócznię św. Maurycego. Kopię tej włóczni podarował cesarz Otto III królowi Bolesławowi Chrobremu. Znajduje się ona w skarbcu wawelskim. Św. Maurycy jest patronem zakonu św. Maurycego, cesarskiego domu Ottonów, królestwa Burgundii, Longobardów; miast: Einsiedeln, Magdeburga, Valais; farbiarzy, kapeluszników, piechoty, rycerstwa, żołnierzy.
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andrew von Habsburg - 23.09.2025
23 września
![[Obrazek: Padre_Pio_portraitFXD.jpg]](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/87/Padre_Pio_portraitFXD.jpg)
św. o. Pio z Pietrelciny
2 maja 1999 roku Jan Paweł II dokonał beatyfikacji - zmarłego w 1968 roku - Ojca Pio. Ten obdarzony stygmatami i innymi zadziwiającymi darami kapucyn nie zajmował się niczym więcej jak tylko tym, co dotyczyło zwyczajnej służby kapłana: spowiadał i odprawiał Msze święte. Dziś do jego grobu nieprzerwanie przybywają pielgrzymi z całego świata. Francesco Forgione urodził się 25 maja 1887 roku w Pietrelcinie, małym miasteczku w Kampanii na południu Włoch, w rodzinie pobożnych, ciężko pracujących na chleb chłopów. Chłopiec bardzo wcześnie wykazywał zamiłowanie do milczenia, samotności, a także - co w jego środowisku nie zdarzało się często - do nauki. Od najmłodszych lat pociągał go ideał życia franciszkańskiego - braci kapucynów, ewangelizujących okoliczne wsie i będących bardzo blisko prostych ludzi. Rodzice nie mieli nic przeciwko temu, aby został zakonnikiem, wręcz przeciwnie, gotowi byli na wszelkie poświęcenia, aby mu w tym pomóc opłacając studia teologiczne. Jego ojciec wyjechał nawet do Argentyny, aby zdobyć odpowiednie środki dla rodziny i syna. Zadziwiające dary Francesco, gdy wstąpił do nowicjatu kapucynów w Morcone, nie miał jeszcze 16 lat. Otrzymał imię zakonne Pio. 10 sierpnia 1910 roku, w wieku 23 lat, pomimo bardzo słabego zdrowia przyjął święcenia kapłańskie. Z powodu nagłego pogorszenia się ogólnego stanu zdrowia został odesłany do rodzinnej miejscowości, aby odpoczął i nabrał sił. Tam, wśród najbliższych, pozostał aż 6 lat - do 1916 roku, prowadząc życie modlitewne i ascetyczne, na wpół pustelnicze, odpowiadające jego głębokiemu pragnieniu kontemplacji. Matka szanowała to szczególne powołanie i z oddaniem służyła mu, ojciec zaś pracując w Argentynie troszczył się o utrzymanie rodziny. Po krótkim pobycie w wojsku - jako kapelan i sanitariusz - w okresie I wojny światowej, w której uczestniczyły Włochy powrócił do wspólnoty zakonnej. Wysłany do San Giovanni Rotondo, wioski u podnóża Gargano, niedaleko od sanktuarium Świętego Michała Archanioła. Tu powierzono mu opiekę nad chłopcami z Niższego Seminarium Zakonnego. Wkrótce dary, jakimi Bóg obdarzył Ojca Pio, zaczęły przyciągać uwagę władz kościelnych i sprowokowały interwencję Świętego Oficjum, które nakazało przeniesienie go do innego domu zakonnego (1922). Wywołało to tak wielkie poruszenie w wiosce - ludzie chcieli zatrzymać człowieka, który już wtedy był przez wielu uważany za świętego - że władze kościelne wyraziły zgodę na pozostanie Ojca Pio. Jednakże, w następstwie orzeczenia Świętego Oficjum, iż "nie stwierdza się nadprzyrodzonego charakteru faktów przypisywanych Ojcu Pio", poczęto stopniowo zabraniać mu wykonywania funkcji kapłańskich, aż do zakazu publicznego odprawiania Mszy świętej włącznie (1931-1933). Ojciec Pio posługiwał się trzema prostymi środkami. Było to: kierownictwo duchowe, spowiedź oraz Msza święta. To właśnie ta prosta, kapłańska służba, pełniona z najwyższym oddaniem, przyciągała ludzi. Przyjeżdżali do San Giovanni Rotondo z całego świata lub kierowali do niego tysiące listów, powierzając modlitwie ciężary swoich cierpień tak duchowych, jak i materialnych. Spowiedź u Ojca Pio - kiedy już Święte Oficjum cofnęło swoje zakazy (1933) - nie była rzeczą łatwą: przed jego konfesjonałem nieustannie stały długie kolejki, a wszelkiego rodzaju nieoczekiwane zdarzenia mogły w ostatnim momencie spowodować odwołanie wyznaczonego znacznie wcześniej spotkania. Nieść pomoc ludziom dotkniętym cierpieniem i nędzą - to pragnienie Ojca Pio zaowocowało powstałym w 1956 roku wzorcowym szpitalem, który nazwał "Domem Ulgi w Cierpieniu". Z jego inicjatywy powstały również grupy modlitwy - będące "żywymi zgromadzeniami wiary i ogniskami miłości" - które papież Paweł VI nazwał "potężną rzeką modlących się". Ojciec Pio zmarł 23 września 1968 roku. Jego ciało spoczywa w krypcie kościoła Matki Bożej Łaskawej, gdzie nieprzerwanie pielgrzymują tłumy wiernych z całego świata. Miasto na południu Włoch - San Giovanni Rotondo - w której żył i zmarł błogosławiony ojciec Pio, jest odwiedzana co roku przez 7,5 min osób. Jest to drugie na świecie sanktuarium pod względem liczebności pielgrzymów (po Guadalupe w Meksyku).
film
https://www.youtube.com/watch?v=a_0ekENMyzs
cz. 1
https://www.youtube.com/watch?v=2dRvprqFGoQ
cz. 2
RE: Święci Pańscy na każdy dzień - Andrew von Habsburg - 24.09.2025
24 września
Św. Gerard (Gellert), biskup, męczennik (977-1046). Urodził się w zamożnej rodzinie w Wenecji. W młodym wieku wstąpił do opactwa benedyktynów na wyspie św. Jerzego w Wenecji. Studiował w Bolonii. W kilka lat później został opatem. W drodze do Ziemi Świętej z powodu burzy musiał zatrzymać się w Dalmacji. Zmieniając plan wyruszył na Węgry, gdzie namówiono go, aby pozostał i podjął dzieło ewangelizacji. Św. Stefan, król, ustanowił Gerarda wychowawcą swego syna św. Emeryka. Po pewnym czasie Gerard usunął się do puszczy, gdzie spędził kilka lat jako eremita. Kiedy powstawała metropolia Csanad, został wezwany do objęcia stolicy biskupiej (1030). Zginął jako męczennik z rąk reakcji pogańskiej, próbującej przywrócić poprzedni kształt państwa. Strącono go do Dunaju ze stromej góry Kelem, zwanej dzisiaj Górą św. Gerarda (Gellerta). Na kult Świętego zezwolił Grzegorz VII (1083). Apostoł Węgier. Patron diecezji Csanad.