(27.10.2020, 14:35:13)Stanisław Dmowski napisał(a): I pomyśleć, jakby wyglądał Wasz pontyfikat, gdybyście byli tak aktywni Eminencjo, to by było...

(27.10.2020, 19:55:36)Ametyst I Dziecię napisał(a): Niespecjalnie mnie to dziwi. Ja też miałem w swojej karierze kadencję prezydencką, w czasie której byłem dużo mniej aktywny niż na przykład w okresie pełnienia funkcji lwa Wolnogradu albo ministra.

(27.10.2020, 17:20:12)Janusz Zabieraj napisał(a):

(27.10.2020, 14:35:13)Stanisław Dmowski napisał(a): I pomyśleć, jakby wyglądał Wasz pontyfikat, gdybyście byli tak aktywni Eminencjo, to by było...

Właśnie to jest zastanawiające, że aktywniejszy jest kardynał niż patriarcha.

Dziady
XXXI X MMXX A. D. 

Jego Eminencję odwiedzili w ostatnim czasie goście z Litwy i Korony. Poprosili o użyczenie kaplicy w celu odprawienia pewnego tajemniczego nocnego obrzędu. Zapewnili, że jest to ceremonia godna miejsca świętego, a pieczę nad nią sprawował będzie duchowny obrządku welijskiego. Jego Eminencja bez wahania oddał klucze do kaplicy swym gościom, po czym udał się pociągiem do Apostolskiego Miasta, aby ogłosić wakat na stanowisku Generała Towarzystwa Jezusowego. Powrót do Florencji nastąpił późną nocą - kardynał wszedł do  rezydencji w okolicach północy i zapragnął odmówić Jutrznię oraz Matutinum w swojej kaplicy. Gdy otworzył drzwi, ujrzał suto zastawiony stół oraz stojących wokół niego ludzi przemawiających w tajemniczym słowiańskim języku. Było zupełnie ciemno - jedynym źródłem światła były rozstawione w różnych miejscach świece. Ksiądz kardynał znał podstawy słowiańskiej mowy, bowiem służył w Polsce, a odwiedzał często jej wschodnie kresy. Czuł się jednak nieco zagubiony.
Batiuszka powtarzał modlitwy za zmarłych kierowane do Boga, ale ceremonia niczym nie przypominała łacińskiej liturgii. Ciemność działała na wyobraźnię kardynała, który ujrzał w gęstej ciemności zjawy swych przodków i dawnych Rotryjczyków, między innymi Karola Medyceusza Zepa, Severina Castiglioniego, Tomasza Manciniego i Alberta Orańskiego. Przerażony tym widokiem, pewien o własnym szaleństwie, odmówił Requiem... i wykonał w powietrzu znak krzyża. W lekkim letargu powrócił do swoich apartamentów, aby zająć się przygotowywaniem kazania na najbliższą Mszę Pro Defunctis.