Dziś o godzinie 12.00 na Dziedzińcu Klasztornym zbiorą się wszyscy mieszkańcy Monte Cassino i miejscowości Cassino,
aby wspólnie, w dniu konklawe, odśpiewać hymn marchii: Noi vogliam Dio, Vergine Maria.

Z racji trwającego konklawe Jego Ekscelencja, Prześwietny Markiz, wyjechał na krótki - ale zasłużony, po walkach z pożarem i rządami nad Państwem Kościelnym Rotria, urlop. Odwiedził między innymi Akcję Katolicką w mieście Cassino i tam odmówił wraz z pracownikami i pracownicami różaniec we Wspomnienie Matki Bożej Zwycięskiej w intencji dobrego wyboru Patriarchy. Następnie biskup de Medici odwiedził sierociniec Sióstr Benedyktynek w Pontecorvo, niedaleko Cassino. Tam opowiadał dzieciom historię zbawienia, różne opowiastki o świętych, bawi się z nimi - jednocześnie odpoczywając. Na koniec dnia Prześwietny Markiz odprawił celebrę ku czci Matki Bożej Zwycięskiej, prosząc Boga o błogosławieństwo dla Apostolskiego Miasta.

Po dłuższej absencji Jego Eminencja Pio de Medici powrócił do Klasztoru na Monte Cassino.
Powitali go najwierniejsi mieszkańcy Cassino: prałaci, Siostry Benedyktynki, wierni miast i wsi.
Najważniejszym jednak gościem stał się ongiś czasu pewien weteran wojny skarlandzko-rotryjskiej, Skarlandczyk z pochodzenia, Rotr z nazwiska: Alvarez Contemmini - zasłynął on właśnie z wystrzałowego ostrzelania klasztoru, który tak pokochał, że w jego okolicy zamieszkał.
Tenwamże człowiek, drodzy słuchacze, podszedł do Jego Eminencji, podpytał o zdrowie, o interesy i o pewne wojskowe sprawy.
Stąd też, Jego Eminencja, zaprosił Czcigodnego Weterana do Klasztoru - na koniaczku i dłuższą rozmowę.

Stary Skarlandczyk z rvtryjskim nazwiskiem nie pozostał dłużny na zaproszenie.

Skorzystał z niego od razu, a jako iż, Drodzy Słuchacze, z pustymi rękami w gościach być nie wolno,
czcigodny Weteran przyjechał specjalnym prezentem dla Jego Eminencji.

Kiedy na wzgórzu Monte Cassino usłyszano łoskot metalicznych brzękotek wystraszono się,
że ponownie ma nadejść wojna - a jadącemu Alvarezowi nie dawano żadnego zaufania społecznego.

Do pokoju Jego Eminencji wbiegła Siostra Antonina, krzycząc i płacząc, że wojna idzie, bo wyngiel jest, a przed wojną tyż był i w ogóle. I że jakieś czołgi jadą na Klasztor, że na pewno chcą wszystko zniszczyć.

-...wszystko naprawić Siostro, wszystko naprawić - rzekł spokojnie Markiz i wyszedł na balkon swego apartamentu, aby podziwiać wjeżdżające pojazdy wieszczące nowe, wspaniałe czasy.

Jednocześnie zadzwonił do Ekscelencji Ametysta, aby czym prędzej przybył do Klasztoru na rozmowy.