Processus inquisitionis (poenalis) contra Gaghicum Baghratidum

Cytat:

W Y R O K

XXIII III A.D. MMXXI

Na podstawie kan. 65 § 1 i 2 w zw. z kan. 1 § 1, kan. 25, kan. 35, kan. 114 § 1, kan. 124 § 1, 125 § 1, kan. 131 § 1 1° CA. Mater Nostra Ecclesia: Codex Iuris Canonici, a także art. 4 pkt. 2, 11 i 12 Bulli Iustitia et pax

Kongregacja Świętej i Powszechnej Inkwizycji

władzą najwyższą, jaka na niej spoczywa, działając w imieniu Ojca Świętego Piotra, po rozpoznaniu na rozprawie z udziałem stron sprawy Jego Ekscelencji Gagika Bagratydy, który przez Stolicę Apostolską, reprezentowaną przez Jego Świątobliwość Emeryta Jana III vel Piusa Marię Cezarego de Medici, oskarżony został o znieważenie Kościoła Rotryjskiego i Państwa Kościelnego Rotria, publiczne wzbudzanie niechęci wobec Stolicy Apostolskiej i udział w organizacji przedsięwzięcia skierowanego przeciwko Kościołowi lub popieranie takiego przedsięwzięcia, a zatem o przestępstwa kanoniczne z kan. 116., 120. i 121.:

1. uznaje, Jego Ekscelencję Gagika Bagratydę za niewinnego znieważenia Kościoła Rotryjskiego i Państwa Kościelnego Rotria oraz publicznego wzbudzania niechęci wobec Stolicy Apostolskiej, tj. za niewinnego przestępstw kanonicznych z kan. 116. i 120.;

2. uznaje Jego Ekscelencję Gagika Bagratydę za winnego udziału w organizacji przedsięwzięcia skierowanego przeciwko Kościołowi, a zatem za winnego przestępstwa kanonicznego z kan. 121.;

3. orzeka wobec Jego Ekscelencji Gagika Bagratydy karę ekspiacyjną w postaci tygodnia spędzonego na modlitwie, poście i pokucie w Klasztorze Mater Ecclesiae na terenie Apostolskiego Miasta Rotria pod kierunkiem Jego Świątobliwości Emeryta Jana III;

4. zobowiązuje Jego Ekscelencję Gagika Bagratydę do publicznego złożenia w terminie siedmiu dni od publikacji wyroku publicznej deklaracji wierności Patriarsze Rotrii, wyrzeczenia się jakichkolwiek związków w organizacjami i ideami, które dążą do schizmy lub choćby ją dopuszczają, jak również do osobistego wyrzeczenia się dążenia do schizmy lub choćby dopuszczania jej i do publicznego wyrzeczenia się głoszenia stanowisk niezgodnych z tradycją, prawem i ustrojem Kościoła Rotryjskiego, szczególnie zaś poglądu, jakoby Patriarcha miał być jedynie primus inter pares wśród biskupów i poglądu 0 równości wszystkich biskupów wobec siebie w aspekcie władzy i należnych honorów.

UZASADNIENIE

Jego Ekscelencja Gagik Bagratyda użył sformułowania mały łotyjski szatan w charakterze działania narracyjnego, co w historii miało już niejednokrotnie swoje miejsce. Wobec tego, ufając zapewnieniom Biskupa, iż nie są to jego własne słowa, Kongregacja uznała go za niewinnego zarzuconego czynu znieważenia Stolicy Apostolskiej i wzbudzania do niej niechęci i tym samym zaniechała wymierzania wszystkich kar, które z tego przestępstwa kanonicznego by wynikały.

Kongregacja uznaje, iż Jego Ekscelencja Gagik Bagratyda, swoimi słowami zachęcającymi do utworzenia kościoła konkurencyjnego wobec Rotryjskiego sam siebie włączył do nieformalnej organizacji skierowanej w swych celach przeciwko Kościołowi. Z uwagi na młody wciąż wiek Biskupa i wskazaną w takich przypadkach wyrozumiałość, bacząc na jego zasługi dla budowy wschodniej gałęzi Kościoła Rotryjskiego, wobec szybkiego wyrzeczenia się przez Jego Ekscelencję idei tworzenia kościoła narodowego, po rozmowie z Ojcem Świętym Piotrem i po uwzględnieniu jego łagodności, pomimo zadeklarowanego wprost braku skruchy, Kongregacja postanowiła wymierzyć najłagodniejszą karę w postaci ekspiacyjnej kary naprawczej. Kongregacja ma nadzieję, iż tydzień spędzony w Apostolskim Mieście - stolicy Państwa Kościelnego - pozwoli Jego Ekscelencji na zrozumienie i docenienie roli Państwa Kościelnego w funkcjonowaniu, historii i tradycji Kościoła Rotryjskiego.

Jego Ekscelencja zachwiał jednak zaufanie Stolicy Apostolskiej, swych współbraci w kapłaństwie i episkopacie, a także (przed czym Boże uchowaj) mógł zasiać zgorszenie wśród ludu wiernego. Wobec powyższego, Kongregacja postanawia zobowiązać Jego Ekscelencję do publicznego - jak napisano w sentencji - wyrzeczenia się jakichkolwiek związków w organizacjami i ideami, które dążą do schizmy lub choćby ją dopuszczają, jak również do osobistego wyrzeczenia się dążenia do schizmy lub choćby dopuszczania jej i do publicznego wyrzeczenia się głoszenia stanowisk niezgodnych z tradycją, prawem i ustrojem Kościoła Rotryjskiego, szczególnie zaś poglądu, jakoby Patriarcha miał być jedynie primus inter pares wśród biskupów i poglądu o równości wszystkich biskupów wobec siebie w aspekcie władzy i należnych honorów. Nie jest to nic ponad to, do czego zobowiązany jest każdy wierny, kapłan, a zwłaszcza biskup Kościoła Rotryjskiego. Odnowa przysięgi złożonej podczas inwestytury pozwoli, daj Boże, na nowo umocnić nierozerwalny związek Biskupa ze Stolicą Apostolską. Co zaś się tyczy wskazanych wyżej poglądów, których głoszenia Jego Ekscelencja ma się wyrzec - są one niezgodne z tradycją i ustrojem Kościoła Rotryjskiego, który wzoruje się w tych aspektach na realnym Kościele katolickim oraz wprost z rotryjskim prawem. Patriarcha nie jest bowiem primus inter pares, a Summus Pontifex. W kolegium biskupów zajmuje miejsce uprzywilejowane, a zatem biskupi nie są równi co do władzy i honorów, choć istotnie są równi w godności dzieci Bożych.

Kongregacja nie nakazuje Jego Ekscelencji zaprzestania uznawania tych poglądów za słuszne lub wyrzeczenia się tych poglądów, gdyż jest to osobista sprawa sumienia, a przekonań przecież nie jesteśmy władni wybrać lub odrzucić - one same do nas przemawiają lub nie. Kongregacja zobowiązała Jego Ekscelencję jedynie do wyrzeczenia się głoszenia takich poglądów.

Kongregacja wyraża nadzieję, iż tak łagodny wyrok pomoże Jego Ekscelencji umocnić związek ze Stolicą Apostolską, a także pozwoli na dostrzeżenie błędów i odczucie skruchy.

A kto by woli i działaniu Kongregacji uchybiał, spotka go surowa kara, in nomine Domini +.

Aurelio Lorenzo Carlo kardynał de Medici y Zep

Prefekt Kongregacji Świętej i Powszechnej Inkwizycji