Już w pierwszych dniach weneckiego śledztwa wenecka żandarmeria, pod nadzorem Inkwizycji Stanu współpracowała ściśle z jednostkami terenowymi Świętego Oficjum w Wenecji.
Kościelna inkwizycja kontrolowała duchowieństwo i wspólnoty kościelne, a żandarmeria, w szczególności dzielnicowi, rozpytywała o Vosnickiego w karczmach i na targach. Kupcy handlujący z terenami Rotrii w głębi lądu znali tę postać z opowieści swoich partnerów biznesowych i ludzi napotkanych na drodze do celu. Wielu mieszkańców natomiast nie wiedziało w ogóle o istnieniu kogoś takiego jak Vosnicki i reagowali śmiechem lub oburzeniem na wyjaśnienia funkcjonariuszy sił bezpieczeństwa kim ten człowiek jest oraz czego dokonała jego sekta.
-Dobrze, niech będą ostrzeżeni-cieszyli się na widok takich raportów członkowie Rady Dziesięciu.
Po kilku dniach beż żadnych postępów, wydział śledczy komisariatu w Mestre zlokalizował kilku ludzi którzy, w relacji swoich znajomych, wyjeżdżali nie wiadomo gdzie, ale poza miasto. Niestety, zbyt ostrożne, na razie, śledzenie nie pozwoliło ustalić do której wioski udają się ludzie. Jednakże uprawdopodobniło że wszyscy podejrzani podróżują w tym samym kierunku. Inkwizytorzy Stanu zabronili ich aresztowania, bojąc się by Vosnicki nie uciekł zaalarmowany ich złapaniem