Cytat:

Umiłowani Bracia i Siostry,

chciałbym dziś opowiedzieć Wam - z okazji Objawienia Pańskiego - taką krótką legendę o trzech Rotryjskich Królach. Dobrze odda ona kondycję naszego państwa.

Pierwszym królem był król Jan. Podążał on za Gwiazdą Betlejemską z dość krótkim zapałem. W pewnym momencie zagubił się i zniknął. Zlekceważył Rotrię, nie poświęcił jej nawet kilku minut dziennie swojego czasu. Drugim królem był król Stanisław. Również szedł za Gwiazdą, lecz popadł w gnuśność i skusił się zagranicznymi zaszczytami. Trzecim królem był król Mikołaj. Dumny, uważający, że niesie na swoich barkach ciężar całego państwa. Gwiazda mu przyświecała, lecz również zabrakło zapału, a troska o dobro kraju poszła w zapomnienie.

Takich to mamy królów. Dzięki nim od początku grudnia, a może i od wcześniejszych czasów świątynie Kościoła Rotryjskiego są puste, a po forum hula wiatr. Królowie wrócą zapewne wtedy, gdy szykować się będzie nowe konklawe. W ich oczach znowu dojrzymy blask Gwiazdy. Odpowiedzmy sobie jednak na pytanie, czy są to biblijni Mędrcy, czy raczej Herodowie?

ks. bp dr net. prof. UR Janusz Adam Zabieraj SJ

Cytat:

Umiłowani Bracia i Siostry,

Agnieszka była w starożytności jedną z najbardziej popularnych świętych. Piszą o niej św. Ambroży, św. Hieronim, papież św. Damazy, papież św. Grzegorz I Wielki i wielu innych. Jako 12-letnia dziewczynka, pochodząca ze starego rodu, miała ponieść męczeńską śmierć na stadionie Domicjana około 305 roku. Na miejscu "świadectwa krwi" dzisiaj jest Piazza Navona - jedno z najpiękniejszych i najbardziej uczęszczanych miejsc Rzymu. Tuż obok, nad grobem męczennicy, wzniesiono bazylikę pod jej wezwaniem, w której 21 stycznia - zgodnie ze starym zwyczajem - poświęca się dwa białe baranki.

Według przekazów o rękę Agnieszki, która złożyć miała wcześniej ślub czystości, rywalizowało wielu zalotników, a wśród nich pewien młody rzymski szlachcic oczarowany jej urodą. Ona jednak odrzuciła wszystkich, mówiąc, że wybrała Małżonka, którego nie potrafią zobaczyć oczy śmiertelnika. Zalotnicy, chcąc złamać jej upór, oskarżyli ją, że jest chrześcijanką. Doprowadzona przed sędziego nie uległa ani łagodnym namowom, ani groźbom. Rozniecono ogień, przyniesiono narzędzia tortur, ale ona przyglądała się temu z niewzruszonym spokojem.

Wobec tego odesłano ją do domu publicznego, ale jej postać budziła taki szacunek, że żaden z grzesznych młodzieńców odwiedzających to miejsce nie śmiał się zbliżyć do niej. Jeden, odważniejszy niż inni, został nagle porażony ślepotą i upadł w konwulsjach. Młoda Agnieszka wyszła z domu rozpusty niepokalana i nadal była czystą małżonką Chrystusa.

Zalotnicy znów zaczęli podburzać sędziego. Bohaterska dziewica została wtedy rzucona w ogień, ale kiedy wyszła z niego nietknięta, skazano ją na ścięcie. "Udała się na miejsce kaźni - mówi św. Ambroży - szczęśliwsza niż inne, które szły na swój ślub". Wśród powszechnego płaczu ścięto jej głowę. Poszła na spotkanie Nieśmiertelnego małżonka, którego ukochała bardziej niż życie."

Źródło

dr net. prof. UR Janusz Adam kardynał Zabieraj SJ

Proboszcz parafii pw. św. Marka w Wenecji

Cytat:

Umiłowani Bracia i Siostry,

popatrzmy dziś na blask świec, które trzymamy w rękach. Świeca daje nam światło i ciepło, jednocześnie spalając się i wyniszczając. Co to oznacza? Oznacza to, że musimy być jak te świece. Błyszczeć, jaśnić, a więc stawać za wzór i dawać przykład innym. Przede wszystkim wykazać się aktywnością na polu naszych mikronacyjnych zmagań. Musimy także być ciepli. Nie zrozummy tego jednak opatrznie. Bycie ciepłym, to bycie serdecznym, tolerancyjnym, miłym dla innych. Oczywiście nie oznacza to również tego, żebyśmy akceptowali coś, co na akceptację nie zasługuje. Mam tu na myśli głównie spamming, który stał się ostatnio prawdziwym utrapieniem naszej ojczyzny. Takiemu zachowaniu mówimy zdecydowane "nie". Z tymi to myślami zostawiam Was, abyście dogłębnie przeanalizowali swoje czyny i rozważyli w sercu, które z nich były złe, a które dobre.

dr net. prof. UR Janusz Adam kardynał Zabieraj SJ

Po inauguracji swoich rządów nowy Doża odprawił swoją pierwszą liturgię. Tak się złożyło że był to dzień Świętego Wawrzyńca z Brindisi. Wenecjanina z pochodzenia.

Celebracja zaczęła się od procesji w czasie której chór śpiewał antyfonę na wejście 

Po zakończeniu modlitw u stopni ołtarza celebrans odczytał kolektę wspomnienia 

Po Liturgii Słowa celebrans wygłosił kazanie w którym przypomniał żywot świętego

Cytat:Był znanym kaznodzieją w całych Włoszech. Swoje przepowiadanie opierał na Piśmie Świętym. Wiele ludzi pod wpływem jego kazań się nawracało. Tak było na przykład w Rzymie, gdy z polecenia papieża głosił kazania dla Żydów. Wawrzyniec z Brindisi urodził się 22 lipca 1559 roku. Wcześnie został osierocony przez oboje rodziców. Początkowo uczył się w szkole franciszkanów konwentualnych w rodzinnym Brindisi. Dalszym jego wychowaniem i wykształceniem zajął się wuj, kapłan. W Wenecji poznał kapucynów. Spodobało mu się ich ubogie i surowe życie. Wkrótce poprosił o przyjęcie do zakonu.Nowicjat rozpoczął 19 lutego 1575 roku, a zakończył 24 marca 1576 roku złożeniem ślubów zakonnych. Następnie rozpoczął studia filozoficzne i teologiczne, najpierw w Padwie, a potem w Wenecji, wykazując się bystrością umysłu i wielkim pragnieniem wiedzy. Szczególnie umiłował Pismo Święte – aby je lepiej poznać, uczył się języków biblijnych. Przede wszystkim jednak przykładał się do zdobywania doskonałości zakonnej. Po przyjęciu święceń kapłańskich 18 grudnia 1582 roku oddał się głoszeniu słowa Bożego, stając się znanym kaznodzieją w całych Włoszech. Swoje przepowiadanie opierał na Piśmie Świętym. Wiele ludzi pod wpływem jego kazań się nawracało. Tak było na przykład w Rzymie, gdy z polecenia papieża od 1592 do 1594 roku głosił kazania dla Żydów. Wawrzyniec pełnił ważne funkcje w zakonie. Był wykładowcą, gwardianem i mistrzem nowicjuszy. Ze względu na swoje zdolności, wiedzę oraz umiejętność prowadzenia dialogu, wysyłano go z misją zakładania nowych placówek zakonu. To on stał na czele kapucynów, którzy przybyli do Pragi i założyli tam w 1599 roku nową prowincję zakonną. Ludność, także innowierców, zdobywał żarliwym przepowiadaniem słowa Bożego i świętością życia.Kilkakrotnie sprawował urząd prowincjała w różnych prowincjach zakonnych, należał także do zarządu generalnego zakonu, zaś w 1602 roku został przełożonym generalnym. Funkcję tę pełnił przez trzy lata. Po zakończeniu tej posługi z polecenia papieża pełnił pewne funkcje o charakterze dyplomatycznym.Święty Wawrzyniec brał także udział w krucjacie antytureckiej (zwycięstwo w Albareale w 1601 roku), podtrzymując na duchu żołnierzy i dodając im otuchy . Mimo zaangażowania w apostolat i działalność polityczną, był człowiekiem modlitwy i bogatej duchowości, która charakteryzowała się nabożeństwem do Eucharystii i Najświętszej Maryi Panny. Mszę Świętą odprawiał z wielką pobożnością. Trwała ona zazwyczaj godzinę, choć dzięki specjalnemu pozwoleniu papieskiemu mógł odprawiać ją przez wiele godzin (osiem, dziesięć, a nawet dwanaście!). Zajmował się także pracą naukową w dziedzinie teologii. Pozostawił wiele pism. Były to: pisma kaznodziejskie (kazania wielkopostne, adwentowe, niedzielne, o świętych oraz zbiór kazań maryjnych „Mariale”, który jest prawdziwym traktatem mariologicznym); dzieła egzegetyczne, a wśród nich wyjaśnienie pierwszych jedenastu rozdziałów Księgi Rodzaju oraz dzieło wyjaśniające znaczenie imienia Bożego; dzieła apologetyczne, zwalczające poglądy protestantów; pisma o charakterze osobistym i autobiograficznym, opowiadające dzieje Austrii i Czech w latach 1599-1612.Zmarł, w wieku sześćdziesięciu lat, 22 lipca 1619 roku w Lizbonie podczas wypełniania misji dyplomatycznej. Chodziło o zaprowadzenie pokoju oraz dzieło sprawiedliwości na rzecz umęczonego ludu Królestwa Neapolu.