Już mogę pisać. Przede wszystkim pomimo tego, że z tradycjonalisty stałem się liberałem, wyrozumiałym i tolerancyjnym, to jednak scena pierwsza z masturbującą się zakonnicą przy pogrążonym w śpiączce Piusie XIII mnie zniesmaczyła. Podobnie jak zakonnice tańczące przed ołtarzem w wyzywającym makijażu. Właściwie przewinąłem ten fragment, bo był tak nudny. Absurdalna była także scena operacji Piusa XIII, w trakcie której (nie wiem, to były zwidy czy co), wstał cudownie i w samych slipkach chodził sobie po sali operacyjnej.

Akcja z konklawe i wyborem Franciszka II była już nieco lepsza, choć moim zdaniem postać tego papieża to przerysowana karykatura Bergoglia. Zbyt przerysowana, aż do absurdu. Sposób wypowiedzi tego papieża wskazywał, że był chory psychicznie. Wydaje się mi też, że kard. Voilello, który kreowany jest na bardzo inteligentnego i przebiegłego powinien wyciągnąć wnioski z poprzedniego konklawe i zrozumieć, że bardzo trudno jest wybrać papieża-marionetkę, którym będzie mógł sterować. A teraz popełnia ten sam błąd.

Rozbawiło mnie to, że przeciwnika Voiello na konklawe grał ten sam aktor. Byli tacy sami (poza prypciem na policzku), a Voiello wciąż powtarzał, że się różnią. To było zabawne.

I jeszcze pytanie do speców od prawa kościelnego - co robić, jeżeli papież rzeczywiście zapada w śpiączkę? Czekać latami czy możliwe jest konklawe? W filmie nie podano niestety podstaw prawnych, więc nie wiem czy to fikcja (albo fiksja jak mawia pewien Major), czy nie.

Było tak, że kiedy kręcono film o Wojtyle (ale chyba ten z Adamczykiem) to twórcy poszli do kurii krakowskiej poprosić o konsultanta. Dziwisz oczywiście temu przyklasnął, bo to takie pobożne dzieło, i przydzielił jakiegoś księżulka, który ponoć znał się na liturgii, co okazało się nieprawdą. Dostali też pozwolenie na częstowanie się rekwizytami z wawelskiej zakrystii. Ekipa poszła na Wawel i zaczęła przygotowania do kręcenia sceny sakry biskupiej Wojtyły: rozkładali kable, wybrali jakieś kolorowi szaty i rozpoczęli próbę. Przyglądał się temu jeden z ówczesnych księży katedralnych Wojciech Grygiel (FSSP, wykształcony w Scranton), który złapał się za głowę i zaczął im tłumaczyć, że robią wszystko źle, że nie tak się przed soborem biskupa wyświęcało, że to trzeba wziąć inne szaty, inne paramenta. Skończyło się tym, że dla pewności sam zagrał jednego z subdiakonów asystujących Baraniakowi, co można zobaczyć na filmie.