Cytat:

Siostry i Bracia!

Jest to dla mnie jednocześnie chwila smutna, jak również niosąca wiele nadziei. Oto dziś, staję przed Wami zapewne ostatni raz na ambonie Weneckiej Bazyliki. Dusza moja śpiewa słowa dzisiejszego introitu: "Miserére mihi, Dómine, quóniam tríbulor: líbera me, et éripe me de mánibus inimicórum meórum et a persequéntibus me: Dómine, non confúndar, quóniam invocávi te. In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum: in justítia tua libera me", co znaczy: "Zmiłuj się nade mną, Panie, bo jestem w udręce: wyrwij mnie z ręki mych wrogów i tych, co mnie prześladują; niech się, Panie, nie wstydzę, skoro Cię wzywałem. Do Ciebie, uciekam się, Panie: niech się nie zawstydzę na wieki; w sprawiedliwości Twojej uwolnij mnie". Jakże wymownie wybrzmiewają dziś te słowa... Jestem, Siostry i Bracia, w wielkiej udręce. Któż nie byłby w udręce upuszczając swą Matkę? Wielce tego nie chcę, wielce pragnę, bym mógł zostać, lecz nic naprzeciw temu nie uczynię. Otóż nad Rotrią zebrały się czarne chmury, w zakamarkach pałaców zagłuszony został Duch Boży. Jakże ubolewa me serce, gdy widzę, jak marnuje się wielki dar pozostawiony nam przez naszego Zbawiciela, gdy do niedawna widziałem zupełny brak pełnienia misji duszpasterskiej wśród duchownych współbraci, a dziś jedynie Jego Świątobliwość powraca do pełnienia swych obowiązków. Jak, Siostry i Bracia, patrzeć mogę na degradację osoby mego Najdroższego Ojca, który niesprawiedliwie pozbawiony został należnej godności? Mogę jedynie modlić się do naszego Ojca, aby przebaczył swym ziemskim wikariuszom popełnione błędy i pomógł nam powrócić na dobrą drogę. Sam jednak, chcąc uczestniczyć we wspólnocie w pełni oddanej Bożemu Majestatowi, a nie jedynie woli zaszczytów i władzy, zdecydowałem o konwersji do Kościoła Ekumenicznego. Wołam przy tym: niech się, Panie, nie wstydzę, skoro Cię wzywałem! Wierzę, iż podjęta przeze mnie decyzja jest słuszna. Nie odchodzę ze stanu kapłańskiego, a przeciwnie, chcę służyć Bogu jeszcze pełniej, w jeszcze większym oddaniu. Chciałbym zatem, aby ta składana dziś Ofiara była prośbą za całą Owczarnię Bożą. Niech Kościół Rotryjski nawraca się, a Kościół Ekumeniczny wzrasta, aby oba dążyły do pełnej jedności i oddania Panu. Aby istniały w zgodzie i pojednaniu. Modlę się, Najdrożsi, za Ojca Świętego Piusa VI, by godnie prowadził powierzony lud, za duchownych, prezbiterów, biskupów i kardynałów, by w duchu wiary pełnili nałożone na nich obowiązki. Modlę się za rodzący się Kościół Ekumeniczny, za jego Patriarchę Linusa I i przyszłych duchownych wraz ze mną samym, abyśmy otrzymali łaskę i zdolność do prowadzenia nowej Owczarni. Wreszcie modlę się za wszystkich v-chrześcijan, aby dążyli stale do jedności i pojednania i abym ja sam mógł kiedyś ujrzeć Rotrię gotową do mego powrotu. Was również o modlitwę w tych intencjach i działanie w tym celu, najmocniej proszę.

Amen.