Cytat:

Braterstwo w Chrystusie, jako więź spajająca społeczność wierzących, stanowi o duchowej sile Kościoła, dając jego wyznawcom poczucie wspólnoty. Niczym rodzeni bracia, wierni stanowią dla siebie wsparcie i podporę w trudach codziennego życia, oparcie w chwilach słabości, a także współweselą się w chwilach radości. Jest to niezwykła relacja dająca nadzieję w chwilach niemocy, dodająca wiary, gdy przychodzi zwątpienie. Jednakże Bracia obowiązani są dbać jeden o drugiego, napominając się wzajemnie, gdy błądzą. Wzrastając w atmosferze wzajemnego szacunku i miłości Bracia, żywiąc szczerą troskę o siebie nawzajem w codziennym swoim postępowaniu powinni zabiegać nie tylko o własny pożytek, lecz przede wszystkim o pożytek wspólnoty, którą stanowią.

W ubiegłym tygodniu, w Kościele Świętym doszło do wyłomu, jaki dokonał się za sprawą jednego z dotychczasowych członków Kolegium Kardynalskiego. Będący naszym Bratem kardynał Paweł Medyceusz, negując hierarchiczny ustrój Kościoła, poprzez nieposłuszeństwo Biskupowi Powszechnemu, a także pogwałcenie praw Kościelnych i schizmę, wkroczył na ścieżkę nieprawości pociągając za sobą zwiedzionych jego oszczerstwami błądzących. Przyjmując na powrót imię Seweryna Castiglioni, nasz dotychczasowy brat w wierze proklamował własny Kościół, który zbudowany na grzechu nie może być trwałą konstrukcją. Motywacją dla tego działania był bowiem sprzeciw, nieposłuszeństwo i zdrada, a więc bez wątpienia złe uczynki i emocje, które nie konweniują ze zdrowym rozsądkiem i rozwagą, jakie cechować powinny ludzi dojrzałych i odpowiedzialnych. Wobec tego uważamy, iż tworzona w takiej atmosferze wspólnota, której podstawowym spoiwem jest bunt wobec legalnej władzy kościelnej zawali się pod ciężarem pierwszej próby z jaką przyjdzie się jej zmierzyć. Przestrzegamy zatem wszystkich wiernych Kościoła, aby zachowując rozwagę i obiektywizm, nie dali się zwieść wężowej mowie schizmatyków, którzy wiedzeni złością i nienawiścią gotowi są pluć jadem na każdego, kto uczynki ich niegodne obnaża i piętnuje. Trwajcie we wspólnocie, zachowując te zasady, jakie wynikają z nauki Kościoła, by wiara wasza nie zachwiała się na skutek diabolicznej działalności zwodniczych sił nieczystych. Serce nasze krwawi z powodu straty naszego Brata, który nie słuchając napomnień i rad postanowił opuścić wspólnotę i pójść własną drogą. Nie możemy jednak pozwolić, by zaślepieni bólem po stracie brata, zaprzestać troski o pozostałych naszych braci. Dlatego jeszcze raz przestrzegamy, aby nie ulegać pokusom, jakie stawia przed nami zwodnicza działalność heretyków. W dzisiejszym czytaniu, znajdujemy słowa proroka Izajasza: “Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem. Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam.” W prostej linii odnosimy te słowa do oskarżeń i oszczerstw, jakie występując z Kościoła raczył wymówić Severino Castiglioni.

W dniu dzisiejszym kontemplujemy scenę wjazdu Chrystusa do Jerozolimy. Zbawiciel witany jest pozdrowieniami tłumu, który oddaje Mu cześć ścieląc przed Nim swoje płaszcze. Ten sam tłum, niedługo potem domagać się będzie u Piłata śmierci Jezusa. On zaś weźmie Krzyż z rąk tych, którzy przed kilkoma dniami go witali i wyda się na mękę. Skoro więc Pan nasz został zdradzony i opuszczony, tak i my doznając zdrady ze strony naszych najbliższych ofiarujemy swoje troski Bogu Ojcu. Niech Chrystus, który wjeżdża do Jerozolimy na osiołku, zagości On również w naszych sercach, by jego pełna miłości i pokrzepienia zbawcza nauka stała się dla Nas duchowym pokarmem, przybliżającym nas do Niego. 

Apostolskim pozdrowieniem,
Pius PP. VI