Cytat:Chrystus pojednał nas z Bogiem "raz na zawsze". Człowiek jednak, stworzony jako wolny, zawsze tę wolność zachowuje. Nie zniweczył jej grzech i nie niweczy jej pojednanie. Dlatego oprócz przeczytanego teraz tekstu warto przypomnieć zdanie następne: "Bylebyście tylko trwali w wierze - ugruntowani i stateczni - a nie chwiejący się w nadziei Ewangelii". 

Widać w tym dramat człowieka. Stworzony do przyjaźni z Bogiem, tę przyjaźń utracił. Potem "jęczał i wzdychał" do utraconej przyjaźni. Pojednany - ma moc pozostać świętym i nieskalanym, i nienagannym. Bywa jednak, podobnie jak w raju, łudzony mirażem autonomii. Ważne jest, by potrafił wytrwać w wierności wobec pojednania, by potrafił porzucić "dawny sposób myślenia i dawne złe czyny". Przez pojednanie przestał być "obcym dla Boga" i może sprawować własne zbawienie.

Rozważanie zaczerpnięto z książki ks. Władysława Bomby CM Lectio brevis. Rozważania krótkich czytań Liturgii Godzin. Kraków, 1991-1992. Źródło.

Cytat:Dozwól mi chwalić Cię, Panno Przenajświętsza. Dozwól, bym własnym kosztem Cię chwalił. Dozwól, bym dla Ciebie i tylko dla Ciebie żył, pracował, cierpiał, wyniszczył się i umarł. Dozwól, bym do Ciebie cały świat przywiódł. Dozwól, bym się przyczynił do jeszcze większego, do jak największego wyniesienia Ciebie. Dozwól, bym Ci przyniósł taką chwałę, jakiej jeszcze nikt Ci nie przyniósł. Dozwól, by inni mnie w gorliwości o wywyższenie Ciebie prześcigali, a ja ich, tak by w szlachetnym współzawodnictwie chwała Twoja wzrastała coraz głębiej, coraz szybciej, coraz potężniej, tak jak tego pragnie Ten, który Cię tak niewysłowienie ponad wszystkie istoty wyniósł. 

(Św. M. M. Kolbe, Wybór pism, Warszawa 1973, nr 362). Źródło.

Cytat:

Hymn Magnificat

Wielbi dusza moja Pana *

i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *

a Jego imię jest święte.

Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *

nad tymi, którzy się Go boją.

Okazał moc swego ramienia, *

rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strącił władców z tronu, *

a wywyższył pokornych.

Głodnych nasycił dobrami, *

a bogatych z niczym odprawił.

Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *

pomny na swe miłosierdzie,

Jak obiecał naszym ojcom, *

Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.