Cytat:Inwestytura Diakońska (Gdy dokonuje jej Biskup)

B- Biskup

P- Prezbiter
K- Kandydat

MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do kościoła zmierza procesja. Prowadzi ją diakon z dymiącą kadzielnicą, za nim akolici, krucyfiks i duchowieństwo wedle hierarchii. Podąża też kandydat na diakona ubrany w albę. Na samym końcu idzie biskup ubrany w szaty pontyfikalne. Obecny w liturgii prezbiter mówi:

P:  Najprzewielebniejszy Ojcze, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego Brata wyniósł do godności diakona.

B: Czy wiesz, że jest tego godzien?

P: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

B:  Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadam Ci  Synu pytania.

Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność diakona?

K: Chcę.

B: Czy chcesz kontynuować naukę, abyś był godnym przyjęcia godności prezbiteratu?

K: Chcę z Bożą pomocą.

B: Czy mi, moim następcom i Najwyższemu Kapłanowi oraz Jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

K: Przyrzekam.

MC: Biskup nakłada nowemu diakonowi dalmatykę.

B: Niech Pan odzieje cię szatą zbawienia i suknią wesela.
K: Amen.

MC: Nowy diakon całuje biskupa w pierścień. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.

Inwestytura Diakońska (Gdy dokonuje jej Patriarcha)

P- Patriarcha
B- Biskup 

K- Kandydat

MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do kościoła zmierza procesja. Prowadzi ją diakon z dymiącą kadzielnicą, za nim akolici, krucyfiks i duchowieństwo wedle hierarchii. Podąża też kandydat na diakona ubrany w albę. Na samym końcu Jego Świątobliwość ubrany w szaty pontyfikalne niesiony jest w lektyce. Obecny w liturgii biskup mówi:
B:  Najprzewielebniejszy Ojcze, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego Brata wyniósł do godności diakona.

P: Czy wiesz, że jest tego godzien?

B: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

P:  Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadam Ci  Synu pytania.

Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność diakona?

K: Chcę.

P: Czy chcesz kontynuować naukę, abyś był godnym przyjęcia godności prezbiteratu?

K: Chcę z Bożą pomocą.

P: Czy nam, naszym następcom i swemu biskupowi oraz jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

K: Przyrzekam.

MC: Patriarcha nakłada nowemu diakonowi dalmatykę.

P: Niech Pan odzieje cię szatą zbawienia i suknią wesela.
K: Amen.

MC: Nowy diakon całuje Patriarchę w pierścień. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.

Cytat:

Inwestytura Kapłańska (Gdy dokonuje jej Biskup)

B- Biskup

P- Prezbiter (lub inny biskup)
K- Kandydat

MC- Mistrz Ceremonii

MC: Z zakrystii wyrusza procesja prowadzona przez turyfera, za którym podążają akolici i krucyferariusz. Dalej idą duchowni wedle hierarchii wraz z diakonem, który ma być wyniesionym do godności prezbitera. Na końcu podąża biskup błogosławiący lud. Obecny na ceremonii prezbiter przemawia:

P:  Najprzewielebniejszy Ojcze, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego Brata wyniósł do godności prezbitera.

B: Czy wiesz, że jest tego godzien?

P: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

B:  Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadam Ci  Synu pytania.

Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność prezbitera?

K: Chcę.

B: Czy chcesz sumiennie spełniać zadana nałożone przez władze kościelne, gdziekolwiek zostaniesz posłany?

K: Chcę.

B: Czy chcesz dobrowolnie wytrwać w świętej czystości, aż do końca swojego żywota?

K: Chcę.

B: Czy chcesz swoim życiem świadczyć o Chrystusie jako wierny sługa Kościoła?
K: Chcę z Bożą pomocą.
B: Czy mi, moim następcom i Najwyższemu Kapłanowi oraz Jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

MC: Nowy prezbiter klęka przed Biskupem i wkładając złożone ręce w ręce Biskupa mówi:

K: Przyrzekam cześć i posłuszeństwo Tobie Czcigodny Ojcze, twoim następcom i Najwyższemu Kapłanowi oraz, że uczynię wszystko, czego wymagać będzie ode mnie posługa prezbitera.

MC: Biskup nakłada nowemu prezbiterowi ornat.

B: Przyjmij jarzmo Pańskie, jarzmo bowiem jego słodkie jest, a brzemię Jego lekkie.
K: Amen.

MC: Nowy prezbiter i Biskup wymieniają pocałunek pokoju. Następnie nowy kapłan odbiera gratulacje. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.

Inwestytura Kapłańska (Gdy dokonuje jej Patriarcha)

P- Patriarcha

B- Biskup
K- Kandydat

MC- Mistrz Ceremonii

MC: Z zakrystii wyrusza procesja prowadzona przez turyfera, za którym podążają akolici i krucyferariusz. Dalej idą duchowni wedle hierarchii wraz z diakonem, który ma być wyniesionym do godności prezbitera. Na końcu Jego Świątobliwość niesiony jest w lektyce. Obecny na ceremonii biskup przemawia:

B:  Najjaśniejszy Panie, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego Brata wyniósł do godności prezbitera.

P: Czy wiesz, że jest tego godzien?

B: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

P:  Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadam Ci  Synu pytania.

Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność prezbitera?

K: Chcę.

P: Czy chcesz sumiennie spełniać zadana nałożone przez władze kościelne, gdziekolwiek zostaniesz posłany?

K: Chcę.

P: Czy chcesz dobrowolnie wytrwać w świętej czystości, aż do końca swojego żywota?

K: Chcę.

P: Czy chcesz swoim życiem świadczyć o Chrystusie jako wierny sługa Kościoła?
K: Chcę z Bożą pomocą.
P: Czy nam, naszym następcom i swemu biskupowi oraz jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

MC: Nowy prezbiter klęka przed Patriarchą i wkładając złożone ręce w ręce Patriarchy mówi:

K: Przyrzekam cześć i posłuszeństwo Tobie Najjaśniejszy Panie, Twoim następcom i mojemu biskupowi oraz jego następcom, a także to, iż uczynię wszystko, czego wymagać będzie ode mnie posługa prezbitera.

MC: Patriarcha nakłada nowemu prezbiterowi ornat.

B: Przyjmij jarzmo Pańskie, jarzmo bowiem jego słodkie jest, a brzemię Jego lekkie.
K: Amen.

MC: Nowy prezbiter i Ojciec Święty wymieniają pocałunek pokoju. Następnie nowy kapłan odbiera gratulacje. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.

(07.07.2019, 15:01:03)Michelangelo Piccolomini napisał(a): To jest komiczne Eminencjo. Trochę jak Joanna Krupa, która speaks częściowo english a częściowo po polsku.

(07.07.2019, 15:46:31)Michelangelo Piccolomini napisał(a): Ten zarzut już został podniesiony w trakcie prac komisji. Niemniej nie wszyscy diakoni muszą zostać prezbiterami. Poza tym można wydłużyć okres obowiązkowego diakonatu - jest to w gestii ordynariusza czy - w Rotrii - Rektora ASD bądź Generała Jezuitów.

Cytat:

Benedykcja Opata (Gdy dokonuje jej Biskup)

B- Biskup

P- Prezbiter (lub inny biskup)
K- Kandydat

MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do kościoła zakonnego zmierza długa procesja. Prowadzą ją turyfer i kleryk niosący krucyfiks, za którymi idą akolici. Podążają dalej zakonnicy ubrani w szaty liturgiczne, według godności. Na końcu idzie opat-nominat wraz z biskupem, który dziś udzieli mu benedykcji:

P:  Najprzewielebniejszy Ojcze, Zakon N. prosi pokornie, abyś tego wybranego pobłogosławił jako opata.

B: Czy wiecie, że został prawnie nominowany?

P: O ile ułomność ludzka mi pozwala, tego zaświadczam.

B:  Pradawny zwyczaj nakazuje nam badać tych, którzy zostali wybrani do rządzenia. W oparciu o ten zwyczaj, pytam Ciebie, Bracie - czy chcesz żyć zgodnie ze swą zakonną regułą i dawać przykład braciom?

K: Chcę.

B: Czy chcesz sumiennie spełniać zadana nałożone przez władze kościelne, gdziekolwiek zostaniesz posłany?

K: Chcę.

B: Czy chcesz strzec klasztoru, rządzić nim mądrze, szacunkiem i miłością otaczać swych Braci?

K: Chcę.

B: Czy chcesz bronić Kościoła Rotryjskiego przed zepsuciem?
K: Chcę.

B: Czy Najwyższemu Kapłanowi oraz Jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

MC: Nominat klęka przed Biskupem i  mówi:

K: Ja, N, przysięgam Tobie Najprzewielebniejszy Ojcze, że będę wierny Jego Świątobliwości i jego następcom, a urząd swój wykonywał będę z najwyższym poświęceniem, nie opuściwszy go do czasu, kiedy zdejmie mnie z niego Najjaśniejszy Pan. Tak mi dopomóż Bóg.

MC: Po złożeniu przysięgi następuje wręczenie pontyfikaliów.

P:  Podaję biskupowi pastorał pokryty welonem, jak zgodnie z tradycją używa go opat.

B: Umocniony pastorałem, jako laską pasterską, prowadź swe owce chroniąc je od zatracenia i złości wilków, zawsze szukając jednej zagubionej spośród stu.

P:  Podaję biskupowi infułę.

B: Niech Twe oblicze przyozdobione infułą będzie postrachem dla zła, a źródłem światłości dla sprawiedliwych.

K: Fiat!

MC: Opat całuje biskupa w rękę,  zebrani śpiewają Te Deum, ciesząc się z benedykcji nowego opata. Ceremonia dobiega końca.

Benedykcja Opata (Gdy dokonuje jej Patriarcha)

P- Patriarcha

B- Biskup
K- Kandydat

MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do kościoła zakonnego zmierza długa procesja. Prowadzą ją turyfer i kleryk niosący krucyfiks, za którymi idą akolici. Podążają dalej zakonnicy ubrani w szaty liturgiczne, według godności. Na końcu idzie opat-nominat wraz z Ojcem Świętym niesionym w lektyce, który dziś udzieli mu benedykcji:

B:  Najjaśniejszy Panie, Zakon N. prosi pokornie, abyś tego wybranego pobłogosławił jako opata.

P: Czy wiecie, że został prawnie nominowany?

B: O ile ułomność ludzka mi pozwala, tego zaświadczam.

P:  Pradawny zwyczaj nakazuje nam badać tych, którzy zostali wybrani do rządzenia. W oparciu o ten zwyczaj, pytam Ciebie, Bracie - czy chcesz żyć zgodnie ze swą zakonną regułą i dawać przykład braciom?
K: Chcę.

P: Czy chcesz sumiennie spełniać zadana nałożone przez władze kościelne, gdziekolwiek zostaniesz posłany?

K: Chcę.

P: Czy chcesz strzec klasztoru, rządzić nim mądrze, szacunkiem i miłością otaczać swych Braci?

K: Chcę.

P: Czy chcesz bronić Kościoła Rotryjskiego przed zepsuciem?
K: Chcę.

P: Czy nam i naszym następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

MC: Nominat klęka przed Patriarchą i  mówi:

K: Ja, N, przysięgam Tobie Najjaśniejszy Panie, że będę wierny Tobie i Twoim następcom, a urząd swój wykonywał będę z najwyższym poświęceniem, nie opuściwszy go do czasu, kiedy zdejmie mnie z niego Najjaśniejszy Pan. Tak mi dopomóż Bóg.

MC: Po złożeniu przysięgi następuje wręczenie pontyfikaliów.

B:  Podaję Patriarsze pastorał pokryty welonem, jak zgodnie z tradycją używa go opat.

P: Umocniony pastorałem, jako laską pasterską, prowadź swe owce chroniąc je od zatracenia i złości wilków, zawsze szukając jednej zagubionej spośród stu.

B:  Podaję Patriarsze infułę.

P: Niech Twe oblicze przyozdobione infułą będzie postrachem dla zła, a źródłem światłości dla sprawiedliwych.

K: Fiat!

MC: Opat całuje Patriarchę w rękę,  zebrani śpiewają Te Deum, ciesząc się z benedykcji nowego opata. Ceremonia dobiega końca.

Po pierwsze, po namyśle i cennych uwagach Ojców Soborowych, z zwłaszcza słowach, które wygłosił Archbishop Piccolomini, również przychylamy się do likwidacji łaciny z Rytuału Faktycznie byłby to swoisty krupizm i mógłby godzić w powagę uroczystości. Warto jednak zaznaczyć, że w Ceremoniale Kwirynialskim w obrzędach koronacji monarszej mamy liczne makaronizmy. Jeśli chcemy być konsekwentni, należy zrewidować również Ceremoniał. 

Cytat: Czy chcesz sumiennie spełniać zadana nałożone przez władze kościelne, gdziekolwiek zostaniesz posłany?

Cytat:Niech Pan odzieje cię szatą zbawienia i suknią wesela.

Cytat:Przyjmij jarzmo Pańskie, jarzmo bowiem jego słodkie jest, a brzemię Jego lekkie.

Cytat:Pzrzyjmij suknię zbawienia i wesela.

Cytat:Przyjmij jarzmo Pańskie, bowiem jest ono słodkie, a jego ciężar jest rozkoszą.

Ponadto, ostatnia przysięga powinna brzmieć: Chcę z Bożą pomocą, a nie jedynie Chcę.

Tyle naszych uwag. Prosimy Braci o odniesienie się do nich i ustosunkowanie do naszych opinii. Dziękujemy również za aktywny udział w dyskusji.

Z apostolskim błogosławieństwem,