Następnie procesja ruszyła w kierunku ołtarza. Ks. infułat Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini, ktory przewodniczył liturgii, ucałował ołtarz, okadził go i udał się na miejsce przewodniczenia. We wprowadzeniu rzekł:

Cytat:Wszyscy jesteśmy poruszeni tym, co dzieje się w Republice Weneckiej. Ta sytuacja skłania nas do refleksji nad naszą odpowiedzialnością za środowisko oraz za dzieło Stworzenia, którym Wszechmogący Bóg raczył nas obdarować. W duchu pokuty, przeprośmy Boga za nasze zaniedbania wobec Niego i bliźnich.

Następnie odbył się akt pokuty, a chór wykonał Kyrie oraz Gloria.


Następnie odbyła się liturgia słowa, a po niej kazanie. Ksiądz infułat nawiązał do słów Jezusa z Ewangelii:

Cytat:Pan nasz, Jezus Chrystus powiedział nam, że Nim on przyjdzie, muszą się stać trzęsienia ziemi, a więc kataklizmy żywiołowej, naród powstanie przeciw narodowi, kłótnie w rodzinie. Te słowa bardzo jasno obrazują nam sytuację w jakiej znajdują się mieszkańcy Wenecji oraz cały Mikroświat. Wenecję nawiedziła powódź, która jest największa od 150 lat. Żywioł wody niszczy wiele domów, ulic, placów. Słona woda niszczy ponad 1000-letnią bazylikę św. Marka. Czyż nie jest to zapowiedź przyjścia Pana? Czyż nie o tym mówi nam Jezusa w Ewangelii? Spójrzmy poza granice Rotrii: czy nie widzimy licznych konfliktów między państwami mikronacji? Pojawia się zatem pytanie: co my mamy zrobić? Odpowiedź jest na końcu Ewangelii i w drugim czytaniu. Każdy z nas musi być wytrwałym w przeciwnościach, pracowity i cierpliwy. Żadne przeciwności natury, społeczeństwa nie mogą stać się przodownikiem życia, ale muszą być zniwelowane przez naszą modlitwę i wielką ufność w przedziwną moc Boga, który zapewnia nas, że jeśli mu zaufamy, zaufamy Jego nadziei, nasze życie się odmieni. Dlatego prośmy, abyśmy żywili w sobie nadzieję, że doświadczenia, które nas spotykają, są okazaniem Miłości Boga, bo "kogo Bóg kocha, tego też doświadcza".