Bulla Zelus Domus Tuae - Wersja do druku

Cytat:§ 1. Niniejszym dokumentem ustanawia się powszechnie obowiązujące w Państwie Kościelnym Rotria zasady dotyczące spraw gospodarczych, wojskowych i ziemskich.
§ 2. Powołuje się urząd Ekonoma Patriarszego, który zajmował się będzie obsługą systemu gospodarczego, lennego i wojskowego od strony technicznej, administracyjnej i urzędowej.
§ 3. Ekonom Patriarszy jest urzędnikiem Kurii Rotryjskiej powoływanym przez Patriarchę.

Rozdział I
Pojęcia

§ 4. Ilekroć w dokumencie jest mowa o:
1) instytucji - oznacza to prasę i inne podmioty o charakterze medialnym, organizację, fundację, stowarzyszenie, uczelnię wyższą, instytucję państwową, bank, fundusz, agencję, drużynę sportową, muzeum, chór, teatr, zakon, wspólnotę i inne podmioty, które stanowią wyodrębniony zespół ludzi dysponujący zasobami organizacyjnymi oraz materialnymi umożliwiające uczestnictwo w życiu publicznym w celu zaspokojenia potrzeb jednostkowych i grupowych;
2) fabryce - oznacza to zakład produkcyjny, który skupiony jest na masowej produkcji określonych w statusie złożonych produktów końcowych przy użyciu maszyn lub ręcznie;
3) urzędzie - oznacza to urząd, który zgodnie z obowiązującymi jednostkę przepisami prawa jest uprawniony do podjęcia wobec niej czynności;
4) stałym mieszkańcu - oznacza to mieszkańca biorącego aktywny udział w życiu państwa od co najmniej 6 miesięcy.

Rozdział II
Terytorium Państwa Kościelnego Rotria

§ 5. Terytorium Państwa Kościelnego Rotria dzieli się na prowincje, według mapy w załączniku 1.

§ 6. 1. Prowincja stanowić może własność mieszkańca Rotrii, instytucji, wspólnoty lub urzędu, który legitymuje się stosownym dokumentem potwierdzającym własność rzeczonego terytorium. Mandamentum stwierdzające własność prowincji wydaje Ekonom Patriarszy w oparciu o obowiązujące przepisy i na podstawie odnotowanych zmian dotyczących własności poszczególnych prowincji.
2. Prowincje nieposiadające właściciela mogą zostać nadane przez Patriarchę.

§ 7. Zarządcą prowincji może być jej właściciel lub powołany przez niego urzędnik bądź lennik. Właściciel prowincji zobowiązany jest wskazać Ekonomowi Patriarszemu zarządcę prowincji.

§ 8. Każda prowincja posiada tereny rolne wyrażone w łanach, według tabeli w załączniku 2.

§ 9. Zarządca prowincji decyduje o rozwoju infrastruktury w obrębie prowincji, odpowiada za utrzymanie ładu i porządku, stanowi o lokalnym prawie, opłatach i podatkach, a także reprezentuje prowincję przed urzędami.

§ 10. 1. Zarządca prowincji ustanawia w jej obrębie folwarki o powierzchni nieprzekraczającej 30 łanów, które generują przychody prowincji. Przychód obliczany jest na podstawie punktów aktywności właściciela lub lennika, według wzoru w załączniku 3.
2. Do pobierania przychodów z folwarków konieczne jest posiadania posiadłości ziemskiej w obrębie prowincji, zajmujący jeden łan, który nie może zostać dodany do folwarku.
3. Koszt wzniesienia posiadłości ziemskiej to 500 Lirów a folwarku 50 Lirów.

§ 11. 1. Ilość posiadanych prowincji uprawnia do uzyskania odpowiedniego tytułu szlacheckiego lub arystokratycznego:
a. Wielki Książę/Wielka Księżna - 13 prowincji;
b. Książę/Księżna - 10 prowincji;
c. Diuk/Duchessa - 8 prowincji;
d. Markiz/Markiza - 6 prowincji;
e. Hrabia/Hrabina - 5 prowincji;
f. Baron/Baronessa - 3 prowincje;
g. Kawaler/Dama - 1 prowincja.
2. Tytuł szlachecki lub arystokratyczny potwierdza Patriarcha odpowiednim dokumentem.

Rozdział III
Stosunek lenny

§ 12. Stosunek lenny zawierają między sobą dwie osoby, z których jedna, jako senior staje się opiekunem strony drugiej, zwanej wasalem.

§ 13. W wyniku zawarcia stosunku lennego senior może nadać prowincję wasalowi oraz tytuł szlachecki niższy od tego który sam posiada.

§ 14. Ziemie wasala stają się lennem, które podlega zwierzchnictwu seniora pozostając cały czas własnością tego pierwszego.

§ 15. Senior posiadać może wielu wasali, lecz wasal posiadać może jednego tylko seniora.

§ 16. Ten kto jest wasalem względem jednej osoby, może być również seniorem względem innej.

§ 17. Wasal zobowiązany jest do wierności i posłuszeństwa wobec seniora, wspierania go w sprawach codziennych, odpowiedzi na wezwanie do wojny, a także płacenia należnego seniorowi podatku.

§ 18. Senior zobowiązany jest do obrony swoich wasali i ich dóbr przed zagrożeniami z zewnątrz, do wspierania ich w codziennych wysiłkach radą i pomocą oraz do ojcowskiej opieki jako starszy i bardziej doświadczony mieszkaniec.

§ 19. Stosunek lenny ulega rozwiązaniu, w następujących przypadkach:
1) gdy wasal wypowie posłuszeństwo seniorowi. W tym przypadku senior zyskuje casus belli przeciwko dawnemu wasalowi.
2) gdy wasal bądź senior dopuści się przestępstwa, stosunek może zostać rozwiązany bez konsekwencji przez drugą stronę.
3) gdy senior nie stanie w obronie wasala. W tym przypadku wasal zyskuje casus belli przeciwko dawnemu seniorowi.
4) gdy obie strony zgodnie postanowią o rozwiązaniu stosunku lennego.

Rozdział IV
Miasta

§ 20. 1. Miasta zakładane są przez zarządców prowincji w ich obrębie na podstawie nadanego przez Patriarchę prawa miejskiego.
2. Z jednego łana uzyskuje się maksymalnie 40 parceli.

§ 21. Miasta dzielą się na parcele, według przedstawionych przez zarządcę map. Wymogi dotyczące map miejskich określa w mandamentum Ekonom Patriarszy.

§ 22. Każda z parcel w mieście posiada swój numer i stanowi miejsce pod budowę budynku.

§ 23. Parcele stanowią własność miejską lub prywatną. Sprzedażą parcel miejskich, ich opodatkowaniem i bieżącą obsługą zajmuje się zarządca prowincji.

§ 24. Księga miejska stanowi spis wszystkich parcel, ich właścicieli i budynków, które się na nich znajdują. Księgę miejską prowadzi zarządca prowincji, w której dane miasto się znajduje.

§ 25. Z uwagi na historyczną wartość, mocą niniejszej ustawy prawa miejskie po wsze czasy otrzymują: Apostolskie Miasto Rotria (prowincja Rotria), Mediolan (prowincja Mediolan) i Firenze (prowincja Florencja).

§ 26. 1. W miastach wznosi się następujące budynki:
1) koszary - budynek, w którym stacjonują oddziały wojskowe właściciela prowincji w liczbie nie większej niż 500 jednostek,
2) zamek - budynek obronny,
3) twierdza - budynek obronny,
4) kamienica - budynek mieszkalny generujący comiesięczny przychód dla właściciela w wysokości 10 Lirów i stanowiący o wirtualnej populacji miasta, każda kamienica zwiększa wirtualną populację miasta o 59 osób.
5) kaplice, kościoły, katedry i bazyliki - miejsca czynności religijnych, zwiększające przychód z kamienic w obrębie miasta. Świątynie, stanowią własność Kościoła, niezależnie od tego kto ją ufundował.
6) pałac - budynek będący rezydencją mieszkańca w mieście.
2. Koszta budowy w/w budynków oraz ich szczegóły określa załącznik 4.
3. Zorganizowanie czterech uroczystości w miesiącu we własnym majątku lub majątku seniora nagradzane jest w postaci wypłaty dodatkowych 10% dochodu należnego grupie budżetowej, z której organizujący uroczystości czerpie najwyższy dochód.

Rozdział V
Wojsko

§ 27. Prawo fundowania oddziałów wojskowych posiadają właściciele prowincji oraz lennicy.

§ 28. Oddziały wojskowe zachowują lojalność wobec fundatora, choć mogą być zarządzane przez osobę do tego powołaną przez niego lub osobę, która w wyniku innych zdarzeń, tymczasowo utrzymuje nad danym oddziałem zwierzchnictwo.

§ 29. Wszystkie oddziały wojskowe podlegają spisowi prowadzonemu przez Ekonoma Patriarszego, gdzie umieszczone zostaną następujące informacje:
1) dane fundatora,
2) dane dowódcy oddziału,
3) liczebność oddziału według rodzajów,
4) siłę oddziału.

§ 30. Oddziałami wojskowymi nazywa się jednostki piechoty, kawalerii, artylerii, wozy, statki i okręty bojowe, których koszta zaciągu, wysokość żołdu oraz siłę określa załącznik 5.

§ 31. Oddziały wojskowe stacjonują w koszarach w obrębie miasta lub na tymczasowych pozycjach poza koszarami, jeśli brak dla nich miejsca lub koszary nie występują w danej prowincji. Siła oddziałów stacjonujących w danym dniu poza koszarami zmniejsza się o 10%.

§ 32. W Państwie Kościelnym Rotria wyróżnia się następujące stopnie wojskowe, począwszy od najniższego: kadet, porucznik, kapitan, major, pułkownik, generał, marszałek

§ 33. Stopnie wojskowe nadaje Patriarcha Rotrii według własnego uznania, po spełnieniu przez kandydata wymogów przedstawionych w załączniku 6.

§ 34. Oddział dowodzony przez oficera otrzymuje bonus, zależny od stopnia dowódcy: dla kadeta +5% do siły, dla porucznika +6% do siły, dla kapitana +7% do siły, dla majora +8% do siły, dla pułkownika +9% do siły, dla generała +10% do siły oraz dla marszałka +12% do siły. Bonus nie jest naliczany, jeśli dowódca dowodzi na odległość.

§ 35. Każdy oficer posiada wydany przez Gonfaloniera patent oficerski, potwierdzający posiadany stopień, umiejętności i przebieg służby wojskowej. Wzór patentu przedstawi w obwieszczeniu Herold Patriarszy.

§ 36. Dowódca oddziału może nim dowodzić osobiście w miejscu w którym on się znajduje lub na odległość.

§ 37. Oddział otrzymuje przysługujące dowódcy bonusy wyłącznie wtedy, gdy dowodzi on na miejscu.

§ 38. W przypadku przegranej bitwy, jeśli po obu stronach dowódcy dowodzili na miejscu, a straty strony pokonanej wyniosły ponad 50%, dowódca oddziału, który poniósł klęskę staje się więźniem zwycięzcy, co skutkuje ograniczeniem jego dostępu do forum do działów więziennych do czasu, aż zostanie zwolniony z aresztu - czy to w skutek dobrej woli przeciwnika, czy na skutek zawartego porozumienia, umowy lub zakończenia konfliktu.

§ 39. Oficerowie mogą szkolić się w umiejętnościach dowódczych celem zdobycia dodatkowych bonusów dla swoich oddziałów. Wykaz umiejętności i warunki ich zdobycia określa załącznik 7. Szkolenia odbywają się poprzez właściwy wniosek w biurze Gonfaloniere, który odnotowuje ten fakt w patencie oficerskim.

Rozdział VI
Walka

§ 40. 1. Oddziały wojskowe mogą wdawać się w walkę, gdy jedna strona wypowie drugiej stronie wojnę. Przebiegiem wojny od strony technicznej, a więc przygotowywaniem map zawierających pozycje wojsk i ich ruchy, rozstrzyganiem wyników bitew oraz innymi koniecznymi kwestiami zajmuje się Mistrz Gry, powoływany do tego celu przez Patriarchę, jako osoba niezaangażowana w konflikt. W przypadku braku takiej osoby, może nią zostać osoba zaangażowana w konflikt, jeśli złoży ona przysięgę, iż swoją pozycją nie będzie wpływać na wynik rozgrywki, a pozostałe strony zaakceptują jej nominację.
2. Wojna podzielona jest na tury, z których każda trwa jedną dobę. W ciągu jednej tury oddziały mogą:
1) przemieścić się;
2) wykonać atak na przeciwnika znajdującego się w zasięgu oddziału;
3) przygotować się do obrony;
4) rozpocząć okupację prowincji.
3. Każdy oddział w ciągu jednej tury może przemieszczać się o tyle prowincji ile wynosi jego zasięg. W razie konieczności oddział może zwiększyć swój zasięg dwukrotnie, kosztem 20% siły w danej turze. Oddział złożony z jednostek różnych rodzajów przemieszcza się z zasięgiem najwolniejszego z nich.

§ 41. 1. Wypowiedzenie wojny wymaga posiadania casus belli przeciwko stronie atakowanej. Casus belli stanowić może:
1) nieuregulowany dług, którego strona winna nie zamierza oddać;
2) zniewaga na forum publicznym;
3) oszczerstwo;
4) wypowiedzenie wcześniej zawartej umowy dotyczącej sojuszu;
5) rozwiązanie stosunku lennego.
2. Za bezprawne i podlegające surowej karze uznaje się okupowanie lub zaatakowanie posiadłości należących do mieszkańca oraz wypowiedzenie wojny mieszkańcowi, który poinformował wcześniej, w publicznej wiadomości, o swojej tymczasowej absencji. Zakaz ten obowiązuje w terminie, który mieszkaniec wskazał jako czas swojej nieobecności. Zakaz nie obowiązuje, jeśli mieszkaniec nie poinformował o swojej nieobecności lub nie określił dokładnego czasu jej trwania.

§ 42. Bitwa pomiędzy dwoma nieprzyjaźnie nastawionymi do siebie oddziałami zachodzi w momencie rozkazu dowódcy do ataku. Bitwę wygrywa oddział o wyższym parametrze siły, a oba oddziały ponoszą straty: przegrany traci tyle procent swoich wojsk o ile procent silniejsze były wojska przeciwnika, zaś wygrany 1/3 tego co stracił przegrany. Dodatkowo przegrany oddział przemieszcza się do najbliższej prowincji niezajętej przez oddziały nieprzyjacielskie.

§ 43. Oddziały wojskowe mogą okupować prowincję nieprzyjacielską, jeśli nie znajdują się w niej wrogie oddziały. Okupowanie prowincji przez okres pięciu dni skutkuje jej aneksją na rzecz fundatora oddziału, który w tym momencie staje się jej zarządcą. Okres okupacji potrzebny do aneksji prowincji wydłuża się dwukrotnie, jeśli w jej obrębie znajduje się miasto, czterokrotnie, jeśli w mieście znajduje się zamek oraz ośmiokrotnie, jeśli jest to twierdza. Dodatkowo okres okupacji potrzebnej do aneksji zmniejsza się o tyle procent, ile jednostek artylerii posiada najeźdźca. Okupacja wymaga nieprzerwanej obecności oddziału okupującego na terenie prowincji.

§ 44. 1. Prowincja nieposiadająca właściciela może zostać okupowana bez wypowiadania wojny, a w wyniku aneksji staje się własnością najeźdźcy.
2. W tym samym czasie można atakować nie więcej niż jedną prowincję, która nie posiada właściciela. Kolejnej próby ataku można dokonać po upływie siedmiu dni, licząc od dnia zdobycia poprzedniej prowincji.

§ 45. Oddziały wojskowe mogą na rozkaz dowódcy zniszczyć prowincję w której się znajdują, co skutkuje usunięciem wszystkich folwarków, posiadłości ziemskich, budynków, instytucji i fabryk na jej terytorium. Niszczenie prowincji trwa 2 dni i przez ten czas oddział znajdować się musi na terenie prowincji, którą w myśl rozkazu ma zamiar zniszczyć.

§ 46. Wojna kończy się podpisaniem pokoju pomiędzy stronami konfliktu. Pokój stwierdza warunki zakończenia sporu, które obie strony akceptują. Traktat pokojowy ma wiążące w prawie rotryjskim skutki, takie jak konieczność zapłaty kontrybucji, zmiana właściciela prowincji.

§ 47. Na czas negocjacji pokojowych, gdy obie strony wyrażają taką wolę możliwe jest zawarcie rozejmu wstrzymującego działania wojenne.

Rozdział VII
Podatki, daniny i sprzedaż

§ 48. Nabycie dóbr ruchomych, bądź nieruchomych następuje na drodze umowy, pomiędzy sprzedającym, a kupującym, określającej przedmiot sprzedaży i kwotę transakcji, datę i miejsce zawarcia umowy. Umowa taka jest podstawą odnotowania w odpowiednich spisach i rejestrach zmiany właściciela przedmiotu lub nieruchomości.

§ 49. Własność przedmiotu lub nieruchomości ustaje wskutek:
1) zrzeczenia się własności przez właściciela na rzecz innej osoby lub instytucji;
2) sprzedaży;
3) orzeczenia Kongregacji Świętej i Powszechnej Inkwizycji, jako pokrycie długów, zadośćuczynienie za poniesione straty, które właściciel wyrządził innej osobie lub instytucji, bądź jako środek karny za popełnione przestępstwo;
4) śmierci właściciela.

§ 50. 1. W obrębie Państwa Kościelnego Rotria obowiązują następujące podatki:
1) podatek ziemski - płacony przez właściciela prowincji na rzecz Stolicy Apostolskiej od każdego łana znajdującego się w folwarku, w wysokości nie większej niż jeden lir od łana miesięcznie;
2) podatek łanowy - płacony przez właściciela prowincji na rzecz Stolicy Apostolskiej od każdego posiadanego łana, w wysokości nie większej niż pół lira od łana miesięcznie;
3) świętopawle - płacony na rzecz Stolicy Apostolskiej przez każdego mieszkańca Państwa Kościelnego, posiadającego na jego terenie dobra ruchome, tj. prowincje lub budynki miejskie, w wysokości nie większej niż dziesięć lirów miesięcznie;
4) podatek od handlu - płacony przez sprzedawcę na rzecz Stolicy Apostolskiej od każdej umowy sprzedaży w wysokości nie większej niż dziesięć procent wartości transakcji;
5) podatek miejski - płacony od każdej parceli w mieście na rzecz właściciela miasta;
6) podatek włodarski - płacony przez właścicieli miast na rzecz Stolicy Apostolskiej w wysokości nie większej, niż pięćdziesiąt lirów od łana powierzchni miasta;
7) podatek lenny - płacony przez wasala seniorowi, od wszystkich przychodów z tytułu lenna, w wysokości nie większej niż dwadzieścia pięć procent tych przychodów miesięcznie.
2. Wysokość podatków określa zarządzenie stosownego organu, uprawnionego do ich poboru, wydane publicznie.

§ 51. W obrębie Państwa Kościelnego Rotria obowiązują następujące daniny, będące jednorazową płatnością nakładaną w celu realizacji celu o wyjątkowym znaczeniu:
danina wojenna - nakładana przez seniora na wasali lub przez Patriarchę na wszystkich właścicieli prowincji, w wysokości nie większej niż pięć lirów od każdego posiadanego łana.

§ 52. Organ uprawniony do nakładania i pobierania podatków, może wprowadzać jednorazowe zwolnienia oraz ulgi od podatków na drodze publicznie ogłoszonego zarządzenia.

§ 53. 1. W obrębie Państwa Kościelnego Rotria obowiązują następujące opłaty, ponoszone na rzecz Stolicy Apostolskiej tytułem wykonania czynności urzędowych na życzenie mieszkańca:
1) za zmianę wpisu dotyczącego własności prowincji, ustanowienia zarządcy lub lennika,
2) za zmianę wpisu dotyczącego oddziałów wojskowych,
3) za zmianę wpisu dotyczącego liczby i wielkości folwarków w obrębie prowincji,
4) inne czynności wskazane w mandamentach Ekonoma Patriarszego.
2. Wysokość opłat ustala Ekonom Patriarszy w drodze mandamentum.

Rozdział VIII
Bank Rotrii, banki prywatne oraz finanse Domeny Patriarszej

§ 54. Bank Rotrii jest instytucją podległą Ekonomowi Patriarszemu, odpowiedzialną za powszechne i nieodpłatne świadczenie usług przechowywania i przekazywania pieniędzy oraz emisji waluty rotryjskiej - lira, a także realizację transakcji systemowych, stanowiących przychody i koszta działalności gospodarczej i wojskowej.

§ 55. Bank Rotrii prowadzi konto skarbu państwa, które stanowi źródło przychodów z majątków i budynków oraz jest konsumentem środków przeznaczonych na rozbudowę majątków, wznoszenie budynków, fabryk i fundowanie armii, a także pobiera wszelkie środki stanowiące koszt systemowy, w tym żołdy wojsk prywatnych oraz stanowi miejsce emisji pieniądza.

§ 56. Wszelkie usługi Banku Rotrii świadczone na rzecz klientów są bezpłatne.

§ 57. Banki prywatne mogą świadczyć usługi finansowe nie przewidziane dla Banku Rotrii, takie jak pożyczki, lokaty, depozyty i inne.

§ 58. Usługi finansowe banków prywatnych udzielane są w oparciu o umowę, zawieraną pomiędzy bankiem, a jego klientem, określającą warunki i zakres świadczonych usług.

§ 59. Banki prywatne funkcjonują w oparciu o statut określający prawa właścicieli, sposób wybierania władz i zakres ich władzy.

§ 60. Wszystkie banki zobowiązane są do przestrzegania tajemnicy bankowej obejmującej dane klientów i zakres świadczonych im usług. Tajemnica bankowa przestaje obowiązywać, jeśli bank występuje przed organem sądowniczym o egzekucję należnych mu długów, powstałych wskutek niedotrzymania warunków umowy przez klienta.

§ 61. 1. Banki płacą podatek od zysków na rzecz Funduszu Jałmużn w wysokości 10% na podstawie przedstawionej Skarbnikowi Patriarszemu deklaracji, zawierającej zestawienie łącznych przychodów i kosztów prowadzenia Banku. Zyskiem banku jest różnica pomiędzy przychodami, a kosztami.

2. Wszelkiego rodzaju oszustwa w w/w deklaracji mające na celu nieuprawnione pomniejszenie kwoty podatku zagrożone jest karą do 10 000 Lirów, wymierzaną na drodze wyroku właściwego organu władzy sądowniczej.

§ 62. Źródłami przychodu domeny patriarszej są przychody z dóbr, darowizny, opłaty, podatki i daniny.

§ 63. Finansami Domeny Patriarszej zarządza Ekonom Patriarszy, odpowiedzialny za pobór podatków, opłat i wypłatę należności, a także prowadzenie bieżącej polityki finansowej według wskazań przełożonych.

§ 64. Domena Patriarsza odpowiada za utrzymanie administracji publicznej, inwestycje kulturalne i naukowe, zapewnienie prawidłowego funkcjonowania wojska i bezpieczeństwo państwa.

§ 65. Fundusz Jałmużn jest subkontem Domeny Patriarszej zajmującym się dobroczynnością. Źródłami jego przychodu są dobrowolne wpłaty i dotacje Domeny Patriarszej. Funduszem w imieniu Patriarchy zarządza Ekonom Patriarszy.

§ 66. Signoria Rotryjska na drodze uchwały podjętej zwykłą większością głosów lub grupa co najmniej 5 mieszkańców na drodze wniosku przedłożonego Ekonomowi Patriarszemu ma prawo zobowiązać go do do przedstawienia w terminie 14 dni raportu o stanie finansów Domeny uwzględniającego saldo, zobowiązania, zadłużenie, lokaty, depozyty i wartość posiadanego majątku, a także wyszczególnienie źródeł wydatków i przychodów w danym okresie.

Rozdział IX
Wynagrodzenia

§ 67. Pracownicy Stolicy Apostolskiej pobierają za swoją pracę wynagrodzenie wypłacane comiesięcznie przez Domenę Patriarszą.

§ 68. 1. Ustala się grupy budżetowe klasyfikujące funkcje i stanowiska za pełnienie których przysługuje określone w mandamentum Ekonoma Patriarszego wynagrodzenie.
2. Grupy budżetowe określa załącznik 8. do niniejszej ustawy.
3. Za każdą z pełnionych funkcji pobiera się osobne wynagrodzenie.
4. Patriarcha może przyznawać według własnego uznania nagrody i premie.

Rozdział X
Instytucje

§ 69. Instytucję może założyć każda osoba fizyczna i każda osoba prawna.

§ 70. Instytucje mogą mieć charakter państwowy lub prywatny.

§ 71. 1. Zgłoszenie o utworzeniu instytucji przedkłada się Ekonomowi Patriarszemu.

2. Zgłoszenie o utworzeniu instytucji zawiera:
1) nazwę i siedzibę instytucji;
2) zakres i formę działalności;
3) organ zarządzający;
4) zasady zatrudnienia pracowników (jeżeli przewiduje się ich zatrudnienie).
3. Rejestracja następuje w momencie wpisania instytucji do Ewidencji Instytucji i Fabryk.

§ 72. Na czele instytucji stoi dyrektor.

§ 73. Twórca zapewnia instytucji niezbędne do utworzenia i prawidłowego funkcjonowania środki finansowe.

§ 74. Koszt utworzenia instytucji określa mandamentum Ekonoma Patriarszego.

§ 75. Instytucja przestaje istnieć na skutek rozwiązania. Informację o rozwiązaniu przekazuje się do publicznej wiadomości. Z chwilą likwidacji majątek instytucji przechodzi na własność Skarbu Państwa.

§ 76. Ekonom Patriarszy prowadzi Ewidencję Instytucji i Fabryk i nadaje każdej z nich numer identyfikacyjny.

Rozdział XI
Fabryki

§ 77. Fabrykę może założyć każda osoba fizyczna i każda osoba prawna.

§ 78. Fabryki mogą mieć charakter państwowy lub prywatny.

§ 79. Na czele fabryki stoi właściciel.

§ 80. 1. Zgłoszenie o utworzeniu fabryki przedkłada się Ekonomowi Patriarszemu.
2. Zgłoszenie o utworzeniu fabryki zawiera:
1) nazwę i siedzibę fabryki;
2) rodzaj wytwarzanych produktów;
3) organ zarządzający;
4) zasady zatrudnienia pracowników (jeżeli przewiduje się ich zatrudnienie).
3. Rejestracja następuje w momencie wpisania fabryki do Ewidencji Instytucji i Fabryk.

§ 81. Przewiduje się następujące rodzaje wytwarzanych produktów:
1) pojazdy silnikowe;
2) pojazdy zaprzęgowe;
3) statki powietrzne;
4) samoloty wojskowe;
5) wozy bojowe;
6) statki wodne;
7) pojazdy szynowe;
8) obiekty i przedmioty kolekcjonerskie.

§ 82. Koszt utworzenia fabryki oraz koszt produkcji rodzajów wytwarzanych produktów w odniesieniu do 1 sztuki określa mandamentum Ekonoma Patriarszego.

§ 83. Twórca zapewnia fabryce niezbędne do utworzenia i prawidłowego funkcjonowania środki finansowe.

§ 84. Fabryka przestaje istnieć na skutek rozwiązania. Informację o rozwiązaniu przekazuje się do publicznej wiadomości. Z chwilą likwidacji majątek fabryki przechodzi na własność Skarbu Państwa.

§ 85. 1. Fabryka wytworzone produkty wystawia na aukcję w specjalnym wątku, dając możliwość ich zakupu po określonej cenie.
2. Cenę wytworzonego produktu ustala właściciel w momencie jego wystawienia.

Rozdział XII
Postanowienia końcowe

§ 86. 1. Tracą moc wszelkie dotychczasowe przepisy dotyczące spraw uregulowanych w dokumencie; w szczególności tracą moc:
1) Bulla Quae sunt Dei Deo Bonifacego I;
2) Bulla Si vis pacem, para bellum Klemensa III;
3) Bulla Animos labor nutrit Sykstusa IV;
4) Bulla Fidei Defensor Piusa V.

§ 87. Dokument wchodzi w życie w momencie złożenia podpisu.

Cytat:Załączniki

Załącznik nr 1.

Załącznik nr 2.
[tabela wielkości prowincji]

PROWINCJA - POWIERZCHNIA (w łanach)
Rotria - 953
Dicomano - 672
Bomporto - 475
Frascati - 456
Arconate - 451
Pawia - 418
Palestrina - 390
Siena - 378
Trydent - 368
Canterano - 365
Pisoniano - 364
Subiaco - 363
Mantua - 353
Fiesole - 349
Reggello - 348
Fioranello - 345
Saracinesco - 328
Bolonia - 327
Impruneta - 324
Pelago - 315
Parma - 310
Riano - 309
Vanzago - 306
Modena - 304
Empoli - 300
Calestano - 299
Tivoli - 298
Sovicille - 294
Florencja - 286
Maranello - 285
Agosta - 280
Fanano - 279
Lariano - 275
Certaldo - 268
Cremona - 267
Nerola - 266
Capena - 264
Monte Cassino - 260
Grezzago - 259
Nemi - 250
Colonna - 249
Rufina - 249
Moricone - 247
Scarperia - 244
Vinci - 237
Bareggio - 235
Poli - 232
Ferrara - 228
Forli - 226
Mediolan - 225
Signa - 224
Rimminia - 222
Londa - 220
Roiate - 218
Bracciano - 217
Cambiago - 213
Polinago - 212
Vignola - 210
Reggio Emilia - 208
Legnano - 207
Asciano - 205
Terenzo - 203
Segesta - 202
Soliera - 201
Sedriano - 194
Gerano - 190
Bari - 178
Rosate - 175
Pienza - 163
Valmontone - 156
Cetona - 151
Sarteano - 128

Załącznik nr 3.
[obliczanie przychodu z folwarku]

Kosztem 15 punktów aktywności pobiera się przychód z jednego folwarku, według wzoru:
liczba łanów w folwarku x 2 Liry
W ciągu miesiąca przychód z folwarku może być pobrany dwukrotnie.
Właściciel folwarku, może też zezwolić innym osobom na pobranie dochodów z jego folwarku w zamian za wcześniej umówiony podział zysku.

Załącznik nr 4.
[koszta budowy budynków]

koszary - 1 000 Lirów
zamek - 4 000 Lirów
twierdza - 10 000 Lirów
kamienica - 250 Lirów
kaplica - 500 Lirów (bonus do przychodów z kamienic + 1%)
kościół - 1 000 Lirów (bonus do przychodów z kamienic + 3%)
katedra - 2 000 Lirów (bonus do przychodów z kamienic + 8%)
bazyliki - 5 000 Lirów (bonus do przychodów z kamienic + 25%)
pałac - 700 Lirów

Załącznik nr 5.
[koszta zaciągu, utrzymania i siła oddziałów wojskowych]

żołnierz piechoty
koszt zaciągu: 3,50 Lira
koszt utrzymania: 0,18 Lira
siła: 1
zasięg: 3
bonus 15% do siły w obronie

żołnierz kawalerii
koszt zaciągu: 8,50 Lira
koszt utrzymania: 0,60 Lira
siła: 3
zasięg: 6
bonus 15% do siły w ataku

jednostka artyleryjska (działo + obsługa 8 os.)
koszt zaciągu: 130,00 Lirów
koszt utrzymania: 2,00 Liry
siła: 10
zasięg: 1
przyspiesza oblężenie prowincji

wóz bojowy
koszt zaciągu: ustala sprzedawca
koszt utrzymania: 4,00 Liry
siła: 17
zasięg: 6
bonus 20% siły w ataku

statki powietrzne bojowe
koszt zaciągu: ustala sprzedawca
koszt utrzymania: 10,00 Lirów
siła: 30
zasięg: 10
bonus 30% siły w ataku + przyspiesza oblężenie prowincji

okręty wodne bojowe
koszt zaciągu: ustala sprzedawca
koszt utrzymania: 10,00 Lirów
siła: 20
zasięg: 3
bonus 30% do siły w obronie

Załącznik nr 6.
[wymogi dla uzyskania poszczególnych stopni wojskowych]

Kadet - stopień podstawowy, brak wymogów.
Porucznik - 7 dni jako kadet, dowódca min. 50-osobowego oddziału.
Kapitan - 14 dni jako porucznik, dowódca min. 100-osobowego oddziału.
Major - 21 dni jako kapitan, dowódca min. 300-osobowego oddziału, 1 zwycięstwo w bitwie.
Pułkownik - 28 dni jako major, dowódca min. 800-osobowego oddziału, 3 zwycięstwa w bitwach.
Generał - 50 dni jako pułkownik, dowódca oddziału składającego się z min. 2500 osób, 5 zwycięstw w bitwach.
Marszałek - 90 dni jako generał, dowódca oddziału składającego się z min. 4000 osób, 10 zwycięstw w bitwach.

Załącznik nr 7.
[umiejętności]

Każda z umiejętności może zostać wyszkolona w 3 poziomach. Koszt opanowania poziomów to odpowiednio:
Poz. 1 - 500 lirów
Poz. 2 - 1000 lirów
Poz. 3 - 3000 lirów

Dostępne umiejętności:
Napastnik
Zwiększa siłę oddziału w ataku:
Poz. 1: +5%
Poz. 2: +10%
Poz. 3: +15%

Obrońca
Zwiększa siłę oddziału w obronie:
Poz. 1: +5%
Poz. 2: +10%
Poz. 3: +15%

Logistyk
Zwiększa zasięg oddziału:
Poz. 1: +1
Poz. 2: +2
Poz. 3: +3

Piechur
Zwiększa siłę piechoty:
Poz. 1: +5%
Poz. 2: +10%
Poz. 3: +15%

Jeździec
Zwiększa siłę kawalerii:
Poz. 1: +5%
Poz. 2: +10%
Poz. 3: +15%

Artylerzysta
Skraca czas oblężenia potrzebny do aneksji:
Poz. 1: -10%
Poz. 2: -20%
Poz. 3: -30%

Załącznik nr 8.
[grupy budżetowe]

Grupa 1.: Patriarcha
Grupa 2.: Kardynałowie
Grupa 3.: Arcybiskupi, Biskupi, urzędnicy kurii i dworu, Premier Signorii Rotryjskiej
Grupa 4.: pronotariusze apostolscy, prałaci honorowi JŚ, kapelani honorowi JŚ, archiprezbiterzy, kanonicy, prałaci, infułaci,
Grupa 5.: archiprezbiterzy, prezbiterzy, diakoni, proboszczowie, wikariusze i pozostali
Grupa 6.: urzędnicy kurii i dworu
Grupa 7.: przedstawiciele dyplomatyczni, prymasi, nuncjusze apostolscy
Grupa 8.: Wielki Książę
Grupa 9.: Książę, Diuk, Markiz
Grupa 10.: Hrabia, Baron, Kawaler