Epistula Encyclica - Mandatum Novum (Joannes I)

Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali (J 15, 34). To przykazanie jest wypełnieniem Nowego Przymierza. Dzięki tej Miłości Kościół trwa dziś jako sacramentum caritatis - sakrament miłości. Ponieważ Miłość nie wypływa sama z siebie, ani nie jest dziełem człowieka tylko jest wpojonym w serce nakazem Mistrza - tak jak ja was umiłowałem (J 15, 34), jest Ona wieczna. Jak powie św. Paweł, nasz mistrz i założyciel, z wszystkich cnót miłość jest największa (1Kor 13, 13). Ona przepełnia serce każdego człowieka i każdego wierzącego. Jest zarazem "mandatem", przykazaniem i nakazem dla Kościoła, aby w swoim nauczaniu i posłudze kierował się tylko i wyłącznie miłością. Wszak jak naucza Apostoł Narodów: wszystkie sprawy dokonujcie z miłością (1Kor 16, 14). Jak zauważamy z bólem serca obecny mikroświat nie wszystkie sprawy pragnie dokonywać z miłością i dobrocią. W wielu sprawach rządzi zazdrość, nieuzasadniona nienawiść, czasem przeradzająca się w totalitarystyczny system społeczny. Współczesny Pollin woli wiele inicjatyw niszczyć, skłócać i eskalować - wszak jak powiadał wielki kardynał swoich czasów Albert Orański - nienawiść napędza aktywność. Nieprawda, bo tylko miłość buduje (1Kor 8, 2).

Jako główne wezwanie naszego pontyfikatu wzięliśmy sobie dwa słowa - Amor Christi - Miłość Chrystusa, która przynagla nas (por. 2Kor 5, 14) do walki o wzajemną dobroć, wzajemny dialog, życzliwość i miłość w stosunkach braterskich, rodowych oraz państwowych. Dlatego niniejszą encyklikę podzielimy na aspektach miłości w Pollinie: w samej Stolicy Apostolskiej i jej strukturach oraz między narodami.

Nasz założyciel, św. Paweł w swym liście pisze, że Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Miłość nie wyrządza zła bliźniemu (Rz 3, 8. 10). Jest to zasada, którą jakże warto stosować we współczesnym mikroświecie - podchodzić do każdego z miłością. Wszak tylko mikronauta prawdziwie kochający to co robi, oraz tych, którzy z nim współpracują, jest w stanie budować nowy, aktywny świat. Z tej miłości wychodzą różne ciekawe inicjatywy mające na celu podtrzymanie nie tylko aktywności, ale właśnie ludzi biorących udział w działaniach mikronacyjnych. Miłość na Pollinie buduję wspólnotę. Wspólnotę nie tylko oddzielnych państw, niestety często stojących wobec siebie w opozycji, ale właśnie wspólnotę mikronautów całego Mikroświata. Jedną wielką wspólnotę, którą nie tworzą tylko Dreamlandczycy, albo tylko Sarmaci, albo tylko Rotrowie czy Bialeńczycy, Brodryjczycy, Polacy oraz Litwini i inni - ale wspólnotę wszystkich tych narodów. Tenże aspekt wspólnotowości jest także zadaniem dla podtrzymania wspólnych relacji i koniugacji międzypaństwowych. Wiele jest inicjatyw międzynarodowych, o których wspomnimy. Są jednak państwa, które izolują się od nich - zbroją się, walczą o zbędne piksele, zamykają się na dobro, które niesie wspólnota miłości. Miłość wszakże usuwa lęk (1J 4, 18). I jest otwarta na poznawanie innych kultur i społeczności, pragnie współpracować z innymi dla dobra, przyjmuje bogactwo jakie dają inne narody - myśli, refleksji, sztuki czy prawa i gospodarki - nie bezkrytycznie, ale po uwzględnieniu tego co jest prawdziwe i dobre dla danej społeczności i za pozwoleniem tejże społeczności. Kolejnym aspektem miłości w Pollinie jest jedność, która koreluje z wspólnotowością. Miłość zaprowadza jedność i jednomyślność w prawdzie dla wszystkich, którzy się nią kierują. Dlatego wszyscy mikronauci kierujący się jednością w swoim v-życiu będą szukać wszelkich pobudek do wyrażania jedności i solidarności między mikronautami. W tymże zadaniu specjalizować musi się Kościół Rotryjski i Państwo Kościelne Rotria, które zbudowane na fundamencie prawdy i swej, często ciężkiej i krwawej, historii powinno jaśnieć wolą jednoczenia ludzi w imię poszanowania, braterstwa i miłości. Wyrazem tej jedności jest popieranie różnych ciekawych inicjatyw społeczno i kulturotwórczych, które pokazują pozytywne aspekty każdej z nacji, które zachęcać będą do osiedlenia się w danej nacji, a nie tylko na politycznych, lub co karygodne, etnicznych i religijnych utarczkach. Jedność jest wyrazem szacunku do dziedzictwa swojego i każdego bliźniego - czy mamy z nim traktat, czy też nie. Jest to także wyraz sprzeciwu wobec osobom i organizacjom szczególnie trującym atmosferę na Pollinie, tym, którzy w krwawy, bezprecedensowy sposób przejmują dziedzictwo innych - nie w celu jego zachowania, ale w celu jego zniszczenia i ośmieszenia. W takich sytuacjach narody zjednoczone w tymże przykazaniu miłości powinny takie działania jak najszybciej negatywnie ocenić i reagować, coby nie doprowadzić do zniszczenia naszego dziedzictwa. Wreszcie aspektem tej Miłości w mikroświecie jest powszechne braterstwo. Prawdę mówiąc wszyscy wobec nieistniejącego reala jesteśmy równi, każdy z nas w ten sam sposób przedostanie się na ten nieistniejący w rzeczywistości świat. Dlatego powinniśmy się jako bracia mikronauci wspierać. Szczególnie w czasach trudnych, kryzysowych - dawać azyl prześladowanym, motywować bratnie narody do aktywności i konkurencji na wielu polach pokojowych - kultury, nauki, sztuki, gospodarki czy chociażby mikronacyjnej ekonomii. Wszelkie inicjatywy mające popierać aktywność, a przede wszystkim wnosić dialog pomiędzy mikronautami są dobre i należy je jak najszerzej propagować. Bowiem Chrystus stał się bratem nas wszystkich, dlatego my miłujmy się jak bracia (por. Kol 3, 14).

Te aspekty Miłości jak wspólnota, jedność i braterstwo szczególnie realizują się w Państwie Kościelnym Rotria. Całe bowiem prezbiterium Kościoła, wszyscy urzędnicy i pracownicy, wszakże wszyscy wierni przebywający stale lub czasowo w Świętej Stolicy są jedną, wielką rodziną - największą wspólnotą. Dlatego też społeczność rotryjska winna świecić jako przykład radości i miłości dla innych wspólnot narodowych, coby w ich mikronacjach święte zasady wprowadzać. Istotą Kościoła Rotryjskiego jest służba, jak wzywa nasz Patron - miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie (Gal 5, 14). Nikt z nas nie jest powołany dla fortuny, posiadłości, orderów, nagród, zasług czy zaszczytów. Każdy z nas w jakiś sposób służy dobru Państwa Kościelnego Rotria i jego aktywności. Czy przez prowadzenie polityki jako Sekretarz Stanu, czy poprzez propagację kultury jako Mecenas Patriarszy, czy też o dbałość liturgiczną jako Szambelan czy o naukową jako Rektor Uniwersytetu; czy jako proboszcz wiejskiej parafii czy wysłannik kościelny do Państw, gdzie wierni stanowią niski procent - każdy przyczynia się do służby dla Państwa Kościelnego Rotria i należy to sobie uświadomić. Każdy jest trybikiem miłości w wielkiej machinie jaką jest Państwo Kościelne i Kościół Rotryjski, zbudowany na fundamencie Apostoła Pawła. Każdy więc wypełniając swoje odpowiednie zadania tworzy filar tej wielkiej Wspólnoty jaką jest nasze państwo i każdy jest bratem dla drugiego. Choć święta Tradycja wymaga szacunku dla starszych wiekiem oraz wyższych tytułem, jesteśmy wszyscy równi w zasługach dla Państwa Kościelnego. Św. Jan naucza: po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali (J 13, 35). Uczniowie rotryjscy powinni tym bardziej objawiać się jako jedność miłująca się wzajemnie. Dlatego zalecamy, aby Patriarcha miłował swoich współpracowników, a pracownicy Winnicy Pańskiej darzyli swego Ojca należną miłością. Wszyscy zaś Pasterze Owczarni winni w osobach biskupów, kardynałów, kapłanów i diakonów, a także ludu wiernego szukać współbraci - członków tej samej wspólnoty. Zalecamy więc kultywowanie specjalnych więzi, jakie zażyłe są między kapłanami, między ludem oraz między hierarchami i czynić z nich podstawę aktywności. Tak, aby przyjaźń budowana na miłości jaśniała tam, gdzie panuje wrogość i nienawiść. Umiłowani Synowie, jeśli jeden niedomaga w swej funkcji, pomagajcie mu, jak Kościół Greków pomagał Jerozolimie (por. Dz 11). Jeden drugiego brzemiona noście, jeśli brat Twój nie daje rady w swej pracy, zmotywuj go, doradź, pomóż. Jest to wyrazem tej jedności, wspólnoty i braterstwa, której dziś potrzebuje Pollin. Włączajcie się także w różne inicjatywy społeczne i międzynarodowe, aby w v-świecie było wiadomo, że Rotria nie jest zamkniętą twierdzą, ale otwartym skarbcem, z którego można czerpać rzeczy dobre i pomocne.

Wreszcie miłość objawiająca się w jedności, wspólnocie i braterstwie ma swój wyraz między narodami. Chwalimy i ogłaszamy godnymi podziwu wszelkie inicjatywy mające na celu rozwój nie tylko aktywności, ale przede wszystkim zacieśnianiu relacji między mikronautami. Ogromnie cieszymy się z bialeńskiej Ligi Bluszczowej, która jednoczyć ma wszystkie ośrodki naukowe na Pollinie w jednym badaniu historii, filozofii oraz sztuki tejże wspaniałej wspólnoty. Jak bracia biorą udział w jednym rozwoju myśli całego Pollinu, tak korzeń tego świata rośnie i daje oparcie wszystkim nacjom, których gałęzie rozwijają się wśród map kontynentów. Błogosławimy tej inicjatywie i liczymy, że przyniesie dobry dla wszystkich owoc. Błogosławimy także wszelkim projektom mającym na celu zwołanie odpowiednich szczytów w randze kontynentu (jak IV Szczyt Rady Nordaty) czy proponowany w Rzeczypospolitej szczyt Orientyki i Vaarlandu - wszystko dla budowania jedności wśród ludzi. Naszym pragnieniem jest zwołanie szczytu dla wszystkich państw, aby w pokoju i jedności omówić wszystkie problemy trapiące naszą społeczność oraz jej ku ich zaradzeniu. Żywimy głęboką nadzieję, że nasi następcy będą kultywować relacje między państwami, jak winien czynić Kościół Rotryjski - światło wśród narodów mikroświata. Wzywamy jednocześnie wszystkich do zachowywania pokoju, wszak pokój jest jedyną wartością budującą dobrą społeczność. Negatywnie oceniamy wszelkie próby wojenne oraz wojskowe, szczególnie dla zdobycia nic niewartych kilku pikseli. Budujcie jedną społeczność na pokoju i prawdzie, a nie walcząc i tworząc potężne państwa z jednym czy dwoma obywatelami. Co więcej, nie kradnijcie dziedzictwa innych mikronautów, którzy przez lata budowali swoje społeczności, tylko po to, aby je ośmieszyć, zbesztać czy prowokować innych do wzajemnej nienawiści czy apatii. Miłujcie waszych nieprzyjaciół (Mt 5, 44). Jeśli okażecie adwersarzom czy ludom niechcianym, odrzuconym i znienawidzonym trochę miłości - obrodzi ona w dobrą współpracę i wspólnotę między ludami.

Po krótce staraliśmy się ukazać sens Nowego Przykazania we współczesnym mikroświecie, jako fundamencie budowy aktywności, ale również i relacji między mikronautami. Jakże gorącym naszym pragnieniem jest zachowywanie nauk tejże encykliki dla budowania jedności, braterstwa i pokoju - a przez to zacieśniania więzi między każdym człowiekiem o różnych poglądach, wierzeniach czy narodowościach oraz budowania potrzebnej nam wszystkim aktywności. Zgodnie z wezwaniem Zbawiciela prośmy, abyśmy byli Jedno (por. J 17, 21) - jedno w myśli, jedno w wierze, jedno w prawdzie i jedno we współpracy. Wszystkim, którzy jedność i Miłość w mikroświecie wspierają i promują, z serca błogosławimy!