Zamknięcie apartamentów patriarszych

Ja, Wilhelm Jan kardynał Oranje-Nassau, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium

Ja, Mikołaj kardynał Dreder, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium

Ja, Andream kardynał von Salza, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium

Ja, Aureliusz Wawrzyniec Karol kardynał de Medici y Zep, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium.

Cytat:

Eminencje,

Ekscelencje,

Drogie Siostry i Drodzy Bracia,

Cztery miesiące pontyfikatu Umiłowanego Jana I dobiegły końca. Wielkie dziedzictwo, które zostawił nam Patriarcha pozostanie z nami na długo i posłuży za drogowskaz dla jego następców, ale przede wszystkim dla wiernego ludu rotryjskiego. Działania, które Jan I podejmował z wielką pokorą, godne są nowej epoki, w której się znaleźliśmy po Soborze Laterańskim VII. Przesłanie miłości, pokory i współpracy winno być bliskie każdemu z nas, tak że każdy z nas musi je pielęgnować i głosić. Tworząc jedną rodzinę rotryjską, miłując się wzajemnie i współpracując z pokorą i oddaniem, wydamy większy plon, niżbyśmy działali w pojedynkę. Przesłanie Jana I wiąże się z Pawłowym wezwaniem: „Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokójˮ (Ef 4,1-3).

Dzisiaj przyszło nam, kardynałom, wybrać następcę, który będzie kontynuował posługę na Złotym Tronie. Nigdy nie jest to zadanie łatwe - ani dla elektorów, ani dla wybranego. Pontyfikat nowego Patriarchy i jego polityka będą musiały wybrzmieć doniośle w nowym ładzie międzynarodowym, który właśnie tworzy się na naszych oczach. Następca Jana I powinien skorzystać z tej szansy i umocnić pozycję Rotrii w mikroświecie. Przyszły Patriarcha musi budować i poszerzać rotryjską rodzinę wiernych, naszą wspólnotę. Aktywna polityka zagraniczna i uniwersalne przesłanie w duchu naszej wiary do wszystkich mieszkańców mikroświata, przyczynią się do osiągnięcia tychże celów. Nowy Biskup Rotrii winien aktywnie działać wewnątrz państwa, w swej mądrości kontynuować reformę gospodarczą i aktywizować mieszkańców; powinien także przyjrzeć się posiadanym tytułom i - ucząc się na błędach sarmackich - sprawiedliwie ocenić, kto zasługuje na nagrodę, a kto na upomnienie. Nie twórzmy zamkniętej elity, establishmentu, który związany jest z raz nadanymi tytułami dożywotnio.

Prosimy dzisiaj, podczas tej uroczystości, o wskazanie godnego Sługi Sług, który sprosta wszystkim wyzwaniom współczesnego mikroświata. Otwórzmy serca nasze i umysły na mądrość, światło i rozwagę, decyzję podejmijmy roztropnie i w trosce o dobro Matki Naszej, Rotrii.

Po wspólnym nabożeństwie do św. Michała Archanioła kardynałowie uformowali procesję, na końcu której podążał Kardynał Dziekan, z nałożoną na strój chórowy szeroką stułą. Otwierał ją zaś krucyferariusz z ozdobnym krzyżem. Chór śpiewał Litanię do Wszystkich Świętych, a procesja zmierzała do Kaplicy Sykstyńskiej.

Gdy procesja dotarła na miejsce, odśpiewano hymn Veni Creator Spiritus. Następnie kardynałowie zajęli swoje miejsca na tronach z baldachimami, zaś Jego Eminencja Mikołaj Dreder, dziekan Kolegium Kardynalskiego, przemówił: