Cytat:


Bracia i Siostry!

W Polsce o atmosferze Wielkiego Postu zadecydowały dwa nabożeństwa: Droga Krzyżowa i Gorzkie Żale. Ponieważ w sanktuariach Droga Krzyżowa często jest stałym elementem, nabożeństwo to jest sprawowane przez cały rok. Większość wierzących Polaków docenia tę formę przeżycia religijnego, o czym świadczy liczny udział wiernych w Drodze Krzyżowej odprawianej ulicami miast i osiedli w okresie Męki Pańskiej.

Gorzkie Żale pozostają nabożeństwem ściśle wielkopostnym. Wprawdzie w niektórych środowiskach, zwłaszcza w większych miastach, udział w nich maleje, ale mimo to zawsze znajduje się pewna grupa chrześcijan, która ceni tę formę modlitwy. Dla wielu współczesnych katolików powtórne przyjście do kościoła, w tym samym dniu, wydaje się być rzeczą zbyt trudną. Mniejsze zrozumienie wartości ofiary pociąga za sobą osłabienie gotowości na poświęcenie czasu potrzebnego do uczestniczenia w Gorzkich Żalach. Należy jednak podkreślić, że udział w nich był, jest i jeszcze długo pozostanie znakiem autentycznej troski o głębsze życie religijne.

Ważnym elementem Gorzkich Żalów jest kazanie pasyjne. Będąc rozważaniem tajemnic związanych z cierpieniem i śmiercią Jezusa jest ono jedną z form katechezy dla dorosłych. Specyfika tych kazań polega na tym, że podejmują one najboleśniejsze problemy nurtujące słuchaczy. To, co jest codziennym krzyżem dla uczestników Gorzkich Żalów zbliża ich do Chrystusa zmagającego się z cierpieniem i krzyżem. W kazaniach pasyjnych na pierwszy plan wysuwa się pomoc wiernym w dorastaniu do odpowiedzialności za twórcze wykorzystanie czasu doświadczenia. Ewangeliczny opis Wielkiego Tygodnia w życiu Mistrza z Nazaretu pozwala odkryć wartość naszego trudu i ukazuje sposób, w jaki należy dobrowolnie podejmować bolesne uderzenia, jakich nie szczędzi nam życie. Ewangeliczna droga została w całości wytyczona przez Jezusa, a jej najtrudniejszy odcinek prowadzi z Wieczernika, przez Getsemani, pałac Kajfasza, pretorium Piłata aż na Golgotę. Obserwowanie Mistrza na tym ostatnim etapie Jego pielgrzymowania na ziemi jest nieodzownie potrzebne dla właściwego zrozumienia naszego ziemskiego życia. Wielu ludzi przeszło ten odcinek za Jezusem dosłownie krok w krok. Taką drogę przeszli wszyscy więźniowie obozów zagłady, taką przechodzili więźniowie wyprowadzani na miejsce egzekucji, taką wędrowali i wędrują ludzie dotknięci śmiertelną chorobą. Ilu z nich przeszło w duchu Jezusa, to pozostanie tajemnicą, znaną tylko Bogu. Jeśli się im to udało, zyskali najwyższy stopień świętości - męczeństwo.

Na ziemi nie da się uciec od cierpienia. Kazania pasyjne pozwalają w modlitewnej atmosferze spojrzeć na to, co trudne i przygotować się do wędrowania przez życie z własnym krzyżem na ramieniu.

Kraków, 22 listopad 2002 roku. Wspomnienie św. Cecylii męczennicy