Sabbatum Sanctum - XI IV MMXX - Wersja do druku +- Państwo Kościelne Rotria (https://forum.rotria.net.pl) +-- Dział: MIASTO APOSTOLSKIE (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=223) +--- Dział: Sanktuaria Miasta Apostolskiego (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=499) +---- Dział: Bazylika św. Jana na Lateranie (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=100) +----- Dział: Główny gmach świątynny (https://forum.rotria.net.pl/forumdisplay.php?fid=103) +----- Wątek: Sabbatum Sanctum - XI IV MMXX (/showthread.php?tid=2048)

Sabbatum Sanctum - XI IV MMXX - Mikołaj Dreder - 11.04.2020 Sabbatum Sanctum Celebra Wielkiej Soboty XI IV MMXX Celebracja Wielkiej Soboty w Apostolskim Mieście rozpoczęła się w Kaplicy Sykstyńskiej o 9 rano. Kaplica w tym dniu była przygotowana w zwykłym przystroju - pawiment, tron patriarszy oraz ławki były przykryte. Baldach ołtarza i trony był w kolorze czerwonym, a siedzenie patriarsze na wzniesieniu okryte materiałem zaplecznika jedwabnego barwy fioletowej, złotem wyszywanym. Aparat liturgiczny ołtarza był w kolorze złotogłowu, w herby Klemensa IV i Jana I. Celebry poświęcenia wody dokonał jeden z zakrystianinów, prywatnie w zakrystii kaplicy, gdzie byli już zebrani wszyscy kardynałowie; wśród nich był kardynał prezbiter Hieronim Sieniawski, który celebrował będzie dzisiejszą uroczystość ze zwykłą asystą. Najpierw dokonał on obrzędu poświęcenia ognia i grana, a potem wszedł do kaplicy w szatach liturgicznych barwy fioletowej, do której wcześniej wkroczyli pozostali kardynałowi i biskupi uczestniczący w obchodach Wielkiej Soboty. Chór odśpiewał Lumen Christi, po czym celebrans Sieniawski dokonał poświęcenia pasclialu; jak we wszystkich większych kościołach jest to w zwyczaju. Dalej miały miejsce śpiewy dwunastu proroctw, przez kantorów pośrodku kaplicy stojących. Po odczytaniu każdego z proroctw, lektor klękał i podchodził do tronu patriarszego, gdzie całował stopę Patriarchy. Następnie diakon inwitował Flectamus genua, a subdiakon odpowiadał mu Levate; po czym wszyscy zebrani w kaplicy przyklękli, a kardynał celebrans odśpiewał wtedy orację. Następnie kardynał Sieniawski zdjął ornat i upadł wraz z usługującymi mu asystentami na stopniach ołtarza, głowę opierając na przygotowanych poduszkach koloru fioletowego. Dwaj tenorzy spośród chórzystów przyklękli i odśpiewali litanię, na której wezwania pozostali chórzyści im odpowiadali. Zaś na wiersz Propitius est presbyter, asystenci, diakon i subdiakon udali się na zaplecze kaplicy, aby odziać się w szaty białe. Celebrans uroczystości odział się w nie przy fotelu na wiersz Peccatores, audi nos. Tymczasem akolici odpalili 6 świec przygotowanych obok ołtarza, w lichtarzach barwy złocistej i kolejnych 6 świec na kratkach. Aparat fioletowy został zastąpiony aparatem białym, naszykowanym perłową macicą i kością słoniową, a tron i fotel patriarszy, po zdjęciu fioletu, został okryty srebrną materią, złotem przyozdobioną, z wizerunkami Zmartwychwstania Pańskiego. Ojciec Święty przywdział w tym czasie białą stułę, kapę jedwabną koloru białego - złotem haftowaną, a na głowie miał mitrę w kolorze złotym. Kardynałowie, przy pomocy swojej służby, ubrali kapy jedwabne czerwone z kapturami gronostajowymi. Następnie na 6 głosów - 2 basy, 2 tenory, sopran i kontralt, chór odśpiewał Celebrę Patriarchy Marcellego, kompozycji Palestriny. Celebra miała miejsce przy ołtarzu kaplicy, lecz bez introitu, Credo, offertorium, ani Agnus Dei. Kyrię odśpiewano śpiewem gregoriańskim, po którym jeden z kardynałów prezbiterów podał Piusowi Leonowi II do pobłogosławienia kadziło, po czym turybularz odniesiono celebransowi. Wtedy nastąpiło kadzenie ołtarza, Patriarchy oraz intonacja Gloria in excelsis. Następnie spadła zasłona fioletowa, która okrywała ołtarz, a gwardia szlachecka podniosła szpady, które do tej pory mieli spuszczone. W sali królewskiej zabrzmiały trąby, a działa na zamku Świętego Anioła i dzwony Bazyliki Laterańskiej rozpoczęły zwiastować wiernym Alleluja. Po Gloria celebrans odśpiewał orację, a subdiakon lekcję. Następnie Audytor Roty oraz Subdiakon Apostolski w sutannie fioletowej, rokiecie koronkowej i tunicelli białej, złotem haftowanej; w asystencji jednego z mistrzów ceremonii, przyklęknął przed ołtarzem i udał się do tronu. Zatrzymał się u jego podnóżka i głośno zwrócił się do Patriarchy - Pater Sancte, annuntio vobis gau - diurn magnum, quod est Alleluja, po czym ucałował stopę Ojca Świętego i udał się do zakrystii. Celebrans zaś zaśpiewał trzykroć, coraz bardziej głos podnosząc, Alleluja, na co odpowiadał mu chór. Dwa soprany śpiewały wiersz Confitemini oraz trakt Laudate; tymczasem Biskup Rotrii sypał kadziło, a diakon poprosił go o błogosławieństwo i odśpiewał Ewangelię bez zapalonych świec. Po Ewangelii kardynał Sieniawski okadził Patriarchę powtórnie. Reszta celebry nie różniła się niczym od pozostałych, lecz nie było w niej Agnus Dei oraz antyfony Cammunio, które zastąpiły krótkie nieszpory. Dwaj chórzyści odśpiewali Alleluja, a dwaj inni intonowali Laudate Deum. Na Magnificat Patriarcha pobłogosławił kadziło, po czym celebrans okadził ołtarz, Patriarchę okadził kardynał protoprezbiter a członków Świętego Kolegium, kardynał protodiakon. Po Ite missa est, z dwoma Alleluja i odpowiedziami na nie, Ojciec Święty udzielił uroczystego błogosławieństwa. Po Celebrze, Patriarcha udał się do sali ubiorów, gdzie włożył swój strój osobliwy, który nosił będzie aż do przewodniej soboty, to jest: mucet biały adamaszkowy, wykładany gronostajami, stuła biała jedwabna, obszyta złotem oraz obuwie atłasowe białe ze złotym krzyżem, który się zwykle na stopie Biskupa Powszechnego całuje. Kardynałowie zaś wrócili do siebie w mantoletach oraz mucetach czerwonych.