Petitio filialis - Wersja do druku

na wstępnie mego krótkiego listu chciałbym zapewnić o swojej wierności, głębokim szacunku oraz pamięci modlitewnej ex toto corde, które jako purpurat Świętego Kościoła Rotryjskiego jestem winien Waszej Świątobliwości. Jednakże przez wzgląd na wartości, jakie zakorzenione są w naszej wierze, głębokie pragnienie pozostania w zgodzie z własnym sumienia, a także chcąc zachować nauczanie Pana Naszego Jezusa Chrystusa - czuję się w moralnym obowiązku, aby skierować do Waszej Świątobliwości niniejszą synowską prośbę. Uważam bowiem, że promowanie Monsignore Fiodora Godunowa do godności Księcia Kościoła jest posunięciem nazbyt pochopnym oraz nieprzemyślanym, a nadto podjętym mimo niechęci i sprzeciwu części Kolegium Kardynalskiego. W mojej opinii duchowny ten nie wykazuje się żadnymi zasługami, które stanowiłyby jakąkolwiek legitymację do tego, aby dzisiejsza ceremonia mogła być dniem radości dla całej mikroświatowej Owczarni. Jakiż przykład dla duchowieństwa stanowi kreowanie kapłana, który zamiast wspomóc Złoty Tron podczas kryzysu związanego z apostazją Michelangela Piccolominiego bezceremonialnie odmówił przyjęcia funkcji Szambelana Patriarszego? Czy nie deprymuje fakt, że ów ksiądz w konflikcie dyplomatycznym z Bialenią nie wykazał się solidarnością ze Stolicą Apostolską, ale niewybrednie komentował politykę Sekretariatu Stanu na forum bialeńskim czy suderlandzkim? Wreszcie - jakże do Kolegium Elektorskiego może zostać dołączona osoba, która publicznie, będąc jedynie duchownym niższego stopnia, wykazała się brakiem szacunku wobec członka tego gremium? Proszę, aby Wasza Świątobliwość, jak również wszyscy, którzy przeczytają ten list skromnego pracownika Winnicy Pańskiej, w swych sercach rozważyli podstawione pytania i wątpliwości. Wierzę, że jeszcze nie jest za późno, aby zadośćuczynić powstałemu zgorszeniu - szczególnie wśród pracujących w pocie czoła młodszych duchownych, których głosy rozgoryczenia do mnie docierają i które postanowiłem wyrazić jako ich powiernik oraz reprezentant.

Wasza Świątobliwość,
Wasze Eminencje,
Wasze Ekscelencje, z czcigodnymi Gośćmi z zagranicy,
Wielebni,

Ci, którzy Mu zaufali zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali (Mdr 3, 9)

Po dość długich i ciężkich rozmowach na wielu polach, jako Sekretarz Stanu pragnę wyrazić swoje stanowisko w niniejszej sprawie. Będę powoli dedukował z ogólnej sytuacji w jakiej się znaleźliśmy do sytuacji należnych w różnych państwach i w końcu w Państwie Kościelnym. Zgodzę się z moimi przyjaciółmi, że kapelusz dla Wielebnego Gudonowa nie jest najlepszą drogą do rozwoju kolegium (sam siebie nie uważam za godnego noszenia czerwonego kapelusza), niemniej ja sam nigdy nie sprzeniewierzyłem się jakimkolwiek decyzjom albo słowom padającym ze Stolicy Apostolskiej. Osobiście odbierałem jako personalny atak potajemne, lub i jawne, popieranie Eminencji Gudonowa głosów pochodzących z Suderlandu czy chociażby z Bialenii, a które jawnie były wycelowane przeciwko Sekretariatowi Stanu i jego decyzjom. To nie chodzi o personalne niesnaski, bo możemy się zgadzać lub nie - ale zawsze musimy trzymać wspólny front dla dobra Państwa i Kościoła. Co więcej, Kolegium w pewien sposób wyraża Jedność (na wzór jedności Chrystusa z Jego uczniami, którzy są Wspólnotą prawdy, miłości i wierności, por. Mdr 3, 9). W tej sytuacji ewidentnie jedności nie ma. Eminencja Gudonow torpedował jakiekolwiek decyzje, wykazy czy słowa dla siebie wówczas przełożonych. Nie jesteśmy Kościołem protestanckim, aby każda denominacja robiła co chciała. My jesteśmy Kościołem rotryjskim, wyrażającym jedność z Patriarchą i między kapłanami lub biskupami. A wszelkie niemiłe komentarze wtórujące rozwrzeszczanej gawiedzi z chociażby Bialenii nie są tego wyrazem. Proszę to mieć na uwadze. Kolejną sprawą jest staż Eminencji. Gudonowa oraz jego włączenie się w pracę dla Rotrii. No cóż. Będąc rok w Rotrii dobył się tylko prezbitera natenczas. Nie włączał się aktywnie w działanie jakichkolwiek instytucji w Rotrii czy chociażby Kościele. Współpraca międzynarodowa w Leocji? Owszem, jest tam Nuncjuszem, ale jak sam patrzę, zbyt wiele nie zrobił. I pozwolę sobie tego wielce nie komentować. Jest to nie fair wobec osób naprawdę zaangażowanych w działalność rotryjską. Jako Osobisty Doradca Ojca Świętego odradzałem Patriarsze uznanie Gudonowa za kardynała in pectore. Wyszło jak wyszło. Wino rotryjskie się rozlało i ktoś musi je wypić w tej sytuacji. Dwóch kardynałów pełniących dość ważne urzędy wyraziło sprzeciw, który Patriarcha oddalił. W konflikt włączają się kolejne państwa, niektóre niemające nic do czynienia z Państwem Kościelnym Rotria. No cóż.

1. Sprawa Suderlandzka. W świecie realnym zawsze bawi mnie, że kiedy jest osoba bardzo proliberalna, mająca poglądy zgodne z tzw. establishmentem, osoby mało mające wspólnego z Kościołem zawsze będą jej bronić - jakiekolwiek zło by ta osoba nie uczyniła. Tutaj mamy podobną sytuację. Elektor Państwa Suderlandzkiego, który tam i ówdzie swego czasu pisał: Opętana sekta sama siebie izoluje, Rotria to jedno wielkie gej-party gdzie każdy maca każdego genitaliami i mówi, że wszystko dobrze, świetnie i w ogóle... czy nazywając wszystkich (włącznie z Piusem Leonem II, takim natchniętym przez Boga, pedofilem) itd. Po takim wielkim i wspaniałym monologu na temat okropności Rotrii, Wielki Elektor (notabene sam nie będąc nigdy członkiem Kościoła) rzecze: Patriarcha jako przedstawiciel woli bożej, podjął tę decyzję, bo natchnął go do tego Bóg, w której wierzy oraz którego reprezentuje. Wierzę, że nie ulegnie pokusom ludzi, dla których pojednanie nie jest celem, lecz celem są wpływy i władza na ziemi. Pytam, gdzie paradoks? Gdzie tutaj nonsens? Ja wiem, że bardzo łatwo zmienia się poglądy do własnych celów. Ale żeby z rąbania po Kościele przechodzić nagle do pochlebstw na rzecz Patriarchy? Zawsze uważałem, że zerwanie konkordatu z faszyzującym Suderlandem to jedno z lepszych rzeczy, które uczyniłem jako Sekretarz Stanu. My nie wtrącamy się w sprawy państwowe Suderlandu, więc także proszę nie wtrącać się w sprawy Rotrii. A wszelkie Listy Elektorów, którzy do tej pory gardzili Rotrią, po prostu mnie bawią. Mnie nie interesuje, że Eminencja Gudonow jest obywatelem Suderlandu - bo my Suderlandu, a więc i jego obywatelstwa nie uznajemy. Szczęść Boże w dwuosobowym państwie. Uważam, że podtrzymywanie wszelkich nominacji dla Eminencji Gudonowa jest ugięciem się pod presją przeciwników Rotrii i nic dobrego nam nie przyniesie.

2. Sprawa Bialeńska. Nie będę zbyt dużo się rozwodził nad sprawą z Bialenią. Szkoda mi czasu i literek w laptopie na przyglądanie się tej sprawie. Mówią sobie co chcą, niech robią sobie co chcą. Ich wola. Niemniej ugadywanie się (notabene kilka minut temu na ich krzykopudełku) Eminencji Gudonowa wiele znaczy. Nie jest to przyjaciel Rotrii, jeno wróg - skoro z wrogami, którzy nabijali się z Ojca Świętego czy innych świętości się układa. Jakby powiedzieli Ojcowie Kościoła, przykłada Eminencja rękę do ich ofiar składanych bożkom. A przez to przykłada Eminencję rękę do obrzucania błotem wizerunku Rotrii. I na to pozwala kardynał, purpurat Kolegium. Niedoczekanie.

3. Sprawa Leocka. Bardzo szanuję Palatynat Leocji i jego wkład w współpracę międzynarodową pomiędzy różnymi nacjami. Niemniej uważam, za niestosowne, a nawet niezgodne z protokołem dyplomatycznym wtrącanie się w prywatne sprawy czyjegoś państwa. Rozumiem, że pierwszy Nuncjusz wiele dla Was znaczy. Niemniej w moich oczach napisanie kilku postów o przyjeździe do państwa limuzynami i złożenie wieńca nie jest znacznikiem wielkiej miłości i radości do narodu leockiego. To tylko polityczna zabawka, którą wykorzystuje, aby bawić się w jedno lub w drugie. Dlatego pragnę przypomnieć Czcigodnemu Namiestnikowi art. 1. ust. 2. naszego traktatu: Strony kształtują swoje stosunki w oparciu [...] nieingerencji w sprawy wewnętrzne. My nie ingerujemy w sprawy orderów czy nadań leockich lub powołań na urzędy. I nie mamy zamiaru tego robić, bo Palatynat jest suwerenną jednostką państwową, a jej głowa i rząd wiedzą co robić. Dlatego w duchu szacunku i przyjaźni proszę nie ingerować w sprawy nadań kardynalskich. Mówię to stanowczo i klarownie: nie życzymy sobie obcych ingerencji w nasze sprawy.

4. W końcu i sprawa Rotryjska. Klamka zapadła. Ojciec Święty mimo rozmów z kardynałami i współpracownikami nie odniósł się do naszych słów i własną wolą powołał, a że lex retro non agit, nowego kardynała Gudonowa. Wobec naszych dubiów odniósł się na korzyść Eminencji Gudonowa. Sprawa się rzekła. Przemawiając także w imieniu Eminencji Sieniawskiego powiem, że jest nam niezmiernie przykro, że Ojciec Święty nie słucha doradców - nawet tych osobistych i dokonał takiej, a nie innej decyzji, która, jak mówią niektórzy "jest plaskiem w mordę dla tych, którzy naprawdę angażują się w Rotrię". Niemniej obaj szanujemy decyzję Jego Świątobliwości. Ma prawo robić jako władca absolutny, to co chce. Wobec powyższego Pałac Kwirynalski oraz Pałac Laterański wycofują się w pewnym względzie z współpracy z Pałacem Welijskim. Nie stajemy się wrogami Ojca Świętego, ale w duchu historii za pontyfikatu Aleksandra III, przechodzimy do chłodnej współpracy jako opozycja poczynań Ojca Świętego. Tak będzie nam łatwiej przeżyć ten czas. Jako zranieni synowie jednego Ojca nie odchodzimy w ogóle, ale przechodzimy na bok, obserwując całą sytuację i nie stwarzając więcej sytuacji do wzajemnego krzywdzenia. Tak będzie najlepiej dla Złotego Tronu, tak będzie najlepiej dla Rotrii. Dalej będziemy wykonywać swoje obowiązki, ale z pewnym dystansem do Ojca Świętego. Do czasu jak najszybszego rozwiązania konfliktu, będziemy trwać w miłości, której wyrazem jest także wzajemne oddalenie i nieobecność. Od tego momentu Pałac Kwirynalski i Pałac Laterański staje więc w kontrze wobec działań Pałacu Welijskiego. Taka jest decyzja moja, jako Sekretarza Stanu oraz Eminencji Sieniawskiego, jako Wielkiego Inkwizytora.

(-) Sua Eminenza Pio Maria de Medici
[Obrazek: 2147697]

W imieniu Eminencji Wielkiego Inkwizytora,
[Obrazek: tv24l]