XV VIII MMXX

Cytat:

W Ewangelii św. Łukasza w dzisiejszej liturgii czytaliśmy, że «w tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [ziemi] Judy» (Łk 1, 39). W tamtych dniach Maryja udała się pośpiesznie z Galilei do miasteczka położonego w pobliżu Jerozolimy, aby odwiedzić swą krewną — Elżbietę. Dzisiaj kontemplujemy Ją wstępującą ku górze Bożej i wchodzącą do niebieskiego Jeruzalem, «obleczoną w słońce i z księżycem pod stopami, a na głowie mającą wieniec z gwiazd dwunastu» (por. Ap 12, 1).

Biblijna stronica Apokalipsy, którą czytamy w liturgii tej uroczystości, mówi o walce między niewiastą a smokiem, między dobrem a złem. Wydaje się, że św. Jan chciał nam przybliżyć na nowo pierwsze wersety Księgi Rodzaju, opowiadające mroczne i dramatyczne dzieje grzechu Adama i Ewy. Nasi praprzodkowie zostali pokonani przez złego; w pełni czasów Jezus — nowy Adam, i Maryja — nowa Ewa, pokonują ostatecznie nieprzyjaciela, i to właśnie jest radością tego dnia! Wraz ze zwycięstwem Jezusa nad złem zostaje także pokonana wewnętrzna i fizyczna śmierć. Maryja pierwsza wzięła w ramiona Syna Bożego — Jezusa, który stał się dzieckiem; teraz jest pierwszą, która znajduje się obok Niego w chwale nieba.

Dzisiaj świętujemy wielką tajemnicę; to tajemnica, która przynosi nam wszystkim nadzieję i radość, w Maryi widzimy bowiem cel, do którego zmierzają ci wszyscy, którzy potrafią związać swoje życie z życiem Jezusa, którzy potrafią iść za Nim tak, jak szła Maryja. To święto mówi więc o naszej przyszłości, mówi, że my również staniemy u boku Jezusa w radości Boga, i jest dla nas zachętą, abyśmy byli odważni, abyśmy wierzyli, że moc zmartwychwstania Chrystusa może działać także w nas i uczynić nas mężczyznami i kobietami, którzy starają się żyć codziennie jakby już zmartwychwstali, wnosząc światło dobra w ciemności zła istniejącego w świecie. Amen.

Radość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny udziela się nam dzisiaj szczególnie. W najbliższych dniach będziemy obchodzić połowę rządów Jego Świątobliwości Jana II. I tak jak Maryja, Matka Zbawiciela zsyła swoim dzieciom łaski Swojego Umiłowanego Syna, tak i ja pragnę "zesłać" odpowiednie dobrodziejstwa od Ojca Świętego Jana II. Pragnę uhonorować i udekorować tych, którzy swoją pracą przyczyniają się do rozkwitu Państwa Kościelnego i wzrostu chwały Złotego Tronu. Pragnę również uhonorować wszystkich przyjaciół Państwa Kościelnego Rotria z kraju i zagranicy. Pragnę także w imię dialogu uhonorować te persony, które nieustannie mówią, myślą i traktują o Rotrii, tak aby budować przyjaźń opartą na miłości, wierze i nadziei. Dlatego postanawiam obdarzyć:

- godnością Oficera Orderu Gołębicy i Oliwnej Gałązki oraz udekorować Orderem tej klasy Jego Ekscelencję Alfreda Fabiana von Tehen-Dżek, Ministra Spraw Zagranicznych Księstwa Sarmacji;

- godnością Szlachetnej Damy oraz udekorować Orderem Szlachetnych Dam Jej Królewską Mość Joannę Izabelę, Przeczcigodną Królową Teutonii, etc.;

- godnością Komandora Orderu Bożego Grobu oraz udekorować Orderem tejże klasy Jego Ekscelencję Gagika Bagratydę, Patricosa Cesarstwa Bizantyjskiego;

- godnością Wielkiego Oficera Orderu Apostolskiego Aleksandra III oraz udekorować Orderem tej klasy Jego Królewską Mość Sebastiana Januarego II, Najdostojniejszego Króla Rzeczypospolitej Obojga Narodów;

- godnością Komandora Orderu Apostolskiego Aleksandra III oraz udekorować Orderem tejże klasy Jego Wielmożność Michała Franciszka Lubomirskiego-Lisewicza, Podkanclerzego Wielkiego Rzeczypospolitej;

- godnością Kawalera Uśmiechu oraz udekorować Krzyżem Uśmiechu Jego Ekscelencję Ametysta Farodobusa, Ministra Spraw Zagranicznych Republiki Bialeńskiej;

- godnością Kawalera Uśmiechu oraz udekorować Krzyżem Uśmiechu Jego Ekscelencję Karola Medycejskiego, Ministra ds. Trollingu (w kontaktach z Państwem Kościelnym Rotria) Republiki Bialeńskiej;

- godnością Komandora Orderu Tiary oraz udekorować Orderem tejże klasy Jego Eminencję Nicolasa Dredera, Regenta Świętej Stolicy;

- godnością Kawalera Signum Laudis oraz udekorować tymże Odznaczeniem Jego Eminencję Hieronima Sieniawskiego, Kamerlinga Świętej Stolicy;

Postanawiam także, w podziękowaniu za całą dotychczasową pracę nadać majątek Bolonia, wraz z tytułem Barona Bolonii Wielebnemu Księdzu Infułatowi Januszowi Zabierajowi, jako jego wieczysty majątek.

Głęboko ufam, że nadane ordery oraz odznaczenia, a także majątek, staną się mobilizacją do dalszej pracy na rzecz Złotego Tronu oraz wyrazem trwałej przyjaźni budowanej na zaufaniu oraz uczciwości. Niech dobry Bóg nam błogosławi!

(-) Pio Cesare de Medici,

Kardynał Sekretarz Stanu Świętej Stolicy

(16.08.2020, 09:58:11)Janusz Zabieraj napisał(a): Serdeczne Bóg zapłać za wyróżnienie, ale nie mogę go przyjąć. Jestem bardzo związany ze swoim lennem Bari, którego nie sposób opuścić.

(16.08.2020, 13:37:16)Gagik Bagratyda napisał(a): Z całego serca dziękuję za wyróżnienie, na które nie zasłużyłem. Niech Bóg i Przeczysta Bogurodzica zachowają w swej opiece Rotrię i Patriarchę.

(16.08.2020, 13:37:16)Gagik Bagratyda napisał(a): Z całego serca dziękuję za wyróżnienie, na które nie zasłużyłem. Niech Bóg i Przeczysta Bogurodzica zachowają w swej opiece Rotrię i Patriarchę.