W godzinach popołudniowych odbyła się w Bazylice Św. Pawła wielka celebra w intencjach dziękczynnych za wszelkie łaski, jakie otrzymała Jego Świątobliwość w trakcie swojego pontyfikatu a z prośbą o błogosławieństwo na dalszą działalność w krzewieniu ewangelii w świecie. Świątynia pękała w szwach, gawiedź gwarnie ciskała się, by móc zobaczyć patriarchę. Po zakończeniu uroczystości Jan II udał się w procesji w stronę Pałacu Apostolskiego, napotkanym wiernym ściskał ręce, błogosławić dzieciom i niemowlęciom, które dumni rodzice wznosili na rękach, by były dla patriarszych oczu dostępne. Patriarcha dotarł w końcu w we wskazane mu przez kardynałów miejsce, zasiadł, po czym przemówił:

Cytat:

Wasze Eminencje,

Wasze Ekscelencje,

Przewielebni Księża,

Dostojni Goście,

Umiłowani Wierni,

kończy się właśnie pontyfikat, który dla Kościoła był wymagającą próbą. Przez liczne zawirowania realnego życia, ale również przez popełnione z własnej winy błędy, nie zdołaliśmy, w naszej ocenie, prowadzić Kościoła w sposób, który odpowiadałby naszym oczekiwaniom, które sami sobie stawialiśmy, jak również oczekiwaniom Wiernych. Dzięki pracy każdego z Was, dzięki Waszemu zaangażowaniu i woli ratowania Rotrii przed upadkiem, możemy teraz spotykać się i kończyć ten pontyfikat w nadziei, iż niebawem czeka nas lepszy. Wierzymy mocno w to, że w najbliższym czasie zastąpi nas na Złotym Tronie ktoś, kto lepiej pokieruje Winnicą Pańską, a my sami sprawdzimy się lepiej w roli, której podstawą będzie służba Kościołowi oraz nowemu Biskupowi Powszechnemu. Wasza praca i poświęcenie pozwalają nam mieć tę nadzieję, pozwalają Kościołowi nie uginać się pod ciężarem trudności. Obrazuje to ogromną siłę rotryjskiej wspólnoty, wielką moc łączących nas ideałów i celów, które podzielamy. 
Dziękujemy z całego serca wszystkim, którzy o Rotrię przez ten czas troszczyli się i poniekąd zastępowali nas wtedy, kiedy nas zabrakło - wszystkim i każdemu z osobna. Naprawdę każdy z Was zasługuje na podziękowanie. W sposób szczególny dziękujemy jednak Kolegium Kardynalskiemu, naszym Przyjaciołom - Jego Eminencji Mikołajowi Drederowi, Jego Eminencji Piusowi Marii de Medici oraz Jego Eminencji Hieronimowi Sieniawskiemu. Bardzo doceniamy również zaangażowanie Jego Ekscelencji Adalbertusa Pronobisa oraz Jego Ekscelencji Janusza Zabieraja, bardzo za nie dziękujemy. Podobnie też z wdzięcznością dziękujemy za pracę Jego Ekscelencji Stanisława Dmowskiego. 
Zaś za nasze nieobecności, zaniedbania, nieaktywność, słowem - wszystkie błędy tego pontyfikatu i wszystko, co w nim było złe, z serca i szczerze Was przepraszamy.

Z serca Wam błogosławimy
in nomine Patris + et Filii + et Spiritus Sancti.