Cytat:

Wasze Eminencje,

Najczcigodniejsi Elektorzy świętego Kolegium,

Wasze Ekscelencje,

Przewielebni i Przeczcigodni,

Vos amici mei estis, si feceritis, quae ego praecipio vobis (Joh 15, 14). Tak określił Jezus ideę przyjaźni. Przyjacielem Naszego Mistrza z Nazaretu jest ten, kto pełni Jego wolę - "to co Wam przykazałem". Wszyscy jesteśmy przyjaciółmi, braćmi w Chrystusie, jako jedna wspólnota wiary - Communio fidei. Do tego jesteśmy powołani jako wspólnota rotryjska - aby w naszych wirtualnych, skromnych zadaniach pełnić wolę Naszego Zbawiciela i nieustannie stawać się Jego przyjacielem.

Tam Owczarnia, gdzie Pasterz (por. J 10, 16). Każda Wspólnota, w szczególności społeczność wierzących potrzebuje Pasterza, któremu powierzone jest prowadzić Owce przez niebezpieczeństwa i trudności wiary, w naszej też sytuacji przez wzloty aktywności i przykrości jej braku. Patriarcha jest więc nie tym, "do którego prowadzą", ale który "prowadzi, współtowarzyszy, pomaga'. Jest tym, "z którym się idzie", a nie "za którym się idzie". Bo jedynym, za którym wszyscy idziemy jest Jezus Chrystus, to On prowadzi nas w pełni ku Ojcu, ku Wieczystej Owczarni, gdzie na nas czeka z otwartymi ramionami. Biskup Rotrii zaś to ten, który pomaga w wypełnianiu tego, co przykazał nam Zbawiciel, tak aby stać się prawdziwym "przyjacielem Jezusa".

Ostatnie czasy to nieustanny proces zmiany portretu Patriarchy - od polityka do Ojca; od osoby zajmującej się świeckimi sprawami do tego, który zajmuje się sprawami Wyższymi; od zamkniętego w bramach własnego Pałacu więźnia do "człowieka", który uzna w drugim swojego brata; od tego, któremu służą wszyscy do tego, który służy wszystkim. I tego nie możemy nigdy zapominać. Sam Jezus mówi do swoich Uczniów: Nie nazywam Was niewolnikami, lecz przyjaciółmi (por. J 15, 15). Patriarcha ma więc czynić swoich współpracowników nie niewolnikami, nie sługami, lecz przyjaciółmi - którzy dążą do jednego celu - dobrobytu Kościoła i Państwa. Oczywiście Biskup Rotrii musi mieć świadomość swojego wybrania, zadania i powinności jako człowieka primus inter pares, ale nigdy nie może dawać mu to pobudek do wywyższania.

Możemy wpatrywać się w wielkie pontyfikaty ostatnich czasów i czerpać z nich wszystko co najlepsze, aby kolejne pontyfikaty stały się, kolokwialnie mówiąc "turbopontyfikatami". Tymi, które wprowadzą Rotrię i świat w kolejną, lepszą epokę; które, jak pisał Jan I w swojej encyklice, dzięki Miłości wprowadzą Pollin w wspólnotowe braterstwo. To jest cel wyznaczany kolejnym Patriarchom. I następca Czcigodnego Jana II musi się tego trzymać, aby utrzymać w ryzach i dobrobycie Rotrię oraz relację ze światem.

Przywilejem kaznodziei na uroczystości Pro eligendo jest określanie portretu kolejnego Patriarchy, kto byłby najlepszym kandydatem - odpowiem krótko: ten, który okazuje Miłość i Miłosierdzie (por. Łk 10, 37). Który już teraz, pośród nas, jest dla drugiego Bratem, który swoim zdobytym doświadczeniem się nie wywyższa, ale służy drugiemu. Ten, który swoim autorytetem i miłością sprawi, aby, jak pisał Jan I, wszyscy ludzie dążyli do jedności, współpracy i braterstwa. Bo takie jest główne zadanie Patriarchy - przewodzić, a nie rozkazywać. Patriarchą w końcu powinien zostać ten, który swoją postawą będzie w stanie sprowadzić wszystkie zabłąkane owce z powrotem do Owczarni Rotryjskiej, który okaże braterską dłoń drugiemu, który, jeśli trzeba przeprosi; który okaże łaskę drugiemu, nie jako słudze, ale jako bratu. Taki człowiek byłby najlepszym Patriarchą Rotrii.

Kończąc prośmy Miłosiernego Boga, aby dał nam Mądrość do rozważnego i pełnego miłości wyboru, abyśmy wybrali człowieka, który będzie czynił nie jak on chce, lecz jak Ojciec chce (por. Mt 26, 39). Człowieka, który będzie stawiał na człowieka, bowiem homo via Ecclesiae. Człowieka, który będzie prowadził do przyjaźni z Mesjaszem. Dzięki Ci, Jezu, za Twoją przyjaźń! Amen.

(-) Pio Maria Cesare cardinale de Medici