Zaraz też przez odrzwia główne Bazyliki św. Pawła weszła uroczysta procesja. Najsamprzód niej szedł krucyferariusz dzierżąc krzyż z czasów Piusa III. Dalej za nim przewielebni klerycy, kapłani, biskupi i kardynałowie, w strojach pokutnych, który skupili się, by modlić się za swoich poprzedników. Za nimi w czarnym ornacie gotyckim szedł Jego Świątobliwość Jan III w otoczeniu kardynała Dredera jako diakona, zaś kardynała Aureliusza jako subdiakona. Wszyscy hierarchowie ubrani byli w skromne alby z lekką, czarną mereżką, a także symboliczne ornaty - Ojciec Święty z męką Chrystusa, zaś diakon i subdiakon z czaszkami, które miały przypominać wszystkim o śmierci. Kiedy procesja dotarła do ołtarza, nastąpiło uroczyste wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych patriarchów, kardynałów, biskupów i kapłanów, którzy poprzedzili zgromadzonych w wędrówce ku niebu. Chór wraz z odpowiednimi muzykami przygotowali na tę okazję Mszę Requialną Wolfganga Amadeusza Mozarta. Półmrok, jaki panował w kościele stwarzał wspaniały nastrój, który przy świetle małych, miodowych świeczek oraz stojącej na środku trumny przysparzał klimatu pamięci o Bogu i swojej śmierci. Dym kadzidła, który pojawił się podczas ofiarowania, swym cierpkim i gorzkim zapachem przypominał o trudach życia, aby osiągnąć radość wieczną. Po uroczystej celebrze do Jego Świątobliwości podszedł jeden z diakonów ubranych w czarną kapę, i trzymał przed Ojcem Świętym mowę audiencyjną. Jan III zapragnął wypowiedzieć kilka słów nie tradycyjnie z ambony, lecz z tronu patriarszego.

Cytat:

IOANNES III

Pastor Pastorum,

Summi Pontifices,

Pontifex Maximus,

Pro Archiepiscopos, Episcopos,

Pacem et Communionem,

Clero et Christifidelibus

totius orbis itemque universis

Bonae Voluntatis Hominibus:

De Pace omnium Gentium,

in Veritate, Iustitia,

Caritate et Libertate Constituenda

Requiem aeternam, dona eis Domine... Tymi słowami przyzywamy wszystkich, których nasza pamięć sięga, a którzy poprzedzili nas w wędrówce do wieczności, do której i my zmierzamy. Przyzywamy pamięć, i modlimy się za tych naszych braci, którzy dziś nie mogą współpracować z nami, a jedyne co dla nich możemy zrobić to modlitwa. Autor Drugiej Księgi Machabejskiej pisze, że modlitwa za zmarłych jest rzeczą dobrą i sprawiedliwą. Dlatego nie wolno jej unikać... aby nikt nie zapomniał o nas. Aby pamięć o nich wiecznie trwała, nie tylko w naszym pokoleniu, ale i w przyszłych. Pamiętamy o wszystkich patriarchach, kardynałach i biskupach, a także o obywatelach Rotrii, którzy w ostatnich latach opuścili nas wirtualnie. W sposób szczególny wspominamy jednak kardynała Andreama von Salzę, którego żywot ziemski i rzeczywisty zakończył się zbyt szybko...

Pamięć o nich powinna nas skłaniać do refleksji jak kruchy jest nasz żywot. Jak kruche jest nasze działanie, które może zakończyć się każdego dnia i każdej godziny. Wspominanie zmarłych wymusza wręcz w nas obowiązek myślenia o swojej śmierci, o swoim sądzie przed Bogiem, o dobrym przygotowaniu się do tego momentu poprzez uczciwe i sprawiedliwe życie.

Pamiętamy o naszych zmarłych, ale staramy się żyć teraźniejszością i z nadzieją patrzeć w przyszłość. Tak, aby te czarne i pokutne szaty nie przysłoniły nam naszego celu, radości odwiecznej. Patrząc więc w przyszłość pragniemy ogłosić, że nasza koronacja patriarsza odbędzie się jutro, 3 listopada, we wspomnienie św. Huberta, patrona myśliwych, w godzinach popołudniowych. Dziś jest także dzień podziękowań, za każdą pracę i trud włożony w rozwój Rotrii. Za każdą wyciągniętą dłoń w imieniu Państwa i w imieniu Kościoła dziękujemy. Dlatego naszą władzą i mocą apostolską czynimy od dzisiaj, od Wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych:
- Jego Ekscelencję Ametysta Faradobusa, Wielkiego Przyjaciela Złotego Tronu, hrabią prowincji Mediolan, oddając wszelkie majątki Orańskich i Sforzów, zaś samą prowincję podnosimy do rangi hrabstwa;
- Jego Ekscelencję Franciszka Lubomirskiego, Wielkiego Obrońcę Państwa poza jego granicami, baronem Vinci, zaś samą prowincję podnosimy do rangi baronii;
- Jego Wysokość Andrzeja Habsburga, Wielkiego Obrońcę Państwa poza jego granicami i Wybitnego Wojskowego, hrabią prowincji Cremona, zaś samą prowincję podnosimy do rangi hrabstwa;
- Jego Ekscelencję Adalbertusa Pronobisa, Prefekta Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa, kawalerem prowincji Legnano, zaś samą prowincję podnosimy do włości kawalera;
- Wielebnego Gagika Bagratydę, Prefekta Kongregacji ds. Dyscypliny, kawalerem prowincji Fiesole, z oddaniem w użytek włości dominikańskich, zaś samą prowincję podnosimy do włości kawalera;
Ponadto podnosimy w hierarchii:
- Jego Eminencję Aurelio de Medici y Zep podnosimy do stanu księcia Florencji, podnosząc jednocześnie prowincję Waszej Książęcej Mości do rangi księstwa, nadając przy tym honorowy tytuł należny rodowi Waszej Eminencji "Jego Arcykatolicka i Wielkoksiążęca Mość" w poszanowaniu dla tradycji rodu;
- Jego Ekscelencję Janusza Zabieraja podnosimy do stanu hrabiego Bari i Bolonii, podnosząc jednocześnie prowincje Jaśnie Wielmożnego do rangi hrabstwa;
- Jego Ekscelencję Stanisława Dmowskiego podnosimy do stanu hrabiego Palestriny, podnosząc jednocześnie prowincję Jaśnie Wielmożnego do rangi hrabstwa;

Wszystkim nobilitowanym dzisiaj w "sposób świecki" z serca gratulujemy i błogosławimy!

Datum Rotriae, apud S. Paulum, die II, mensis Novembris, anno Domini MMXX, Pontificatus Nostri primo.

(-) Joannes PP. III

Następnie Jego Świątobliwość poprowadził egzekwie wokół wystawionej trumny. Modląc się przy tym za wszystkich zmarłych. Ubierając czarną, bogato zdobioną kapę Piusa Leona I okadzał katafalk ze słowami modlitwy Pater Noster..., następnie procesja ruszyła ku zakrystii. Uroczysta Msza wraz z audiencją zakończyła się.