Wędrówka przez Bari - Wersja do druku

Brat Symeon dotarł do Bari we wczesnych godzinach porannych. Choć był już listopad, w tej cudownej prowincji kwitło turystyczne życie. Temperatura nie spadła poniżej 20 stopni Celsjusza, niebo było zupełnie bezchmurne, a słońce delikatnie dogrzewało spacerujących. Pustelnik z zazdrością spoglądał na przybyszów zażywających cielesnych przyjemności, bowiem charakter pielgrzymki nie pozwalał mu na zbytni hedonizm. Postanowił zwiedzić miasto i jego oczom ukazały się wspaniałe bazyliki - pw. św. Sabina oraz pw. św. Mikołaja Cudotwórcy. Zwiedził obie i w każdej oddał się adoracji Najświętszego Sakramentu. Następnie włóczęga wszedł w labirynt wąskich i krętych uliczek miasta. W każdej z nich widział radosnych ludzi, którzy biesiadowali przy wspaniałej lokalnej kuchni i jeszcze lepszym winie z okolicznych wsi. Przechodząc obok jednego z domostw ujrzał nowożeńców, którzy poprosili eremitę o błogosławieństwo. Pustelnik z radością pobłogosławił młode małżeństwo i ruszył w drogę. Niewiele dalej usłyszał donośne brawa - dwoje młodych ludzi właśnie się zaręczyło. Gdy ujrzeli postać uduchowionego pustelnika, również podeszli do niego z prośbą o uczynienie nad nimi znaku krzyża. Brat Symeon zaproponował, że sam udzieli narzeczonym ślubu, na co oni zareagowali z ogromną radością. Poprosił o ich adres i obiecał odezwać się listownie za dziewięć dni. Pustelnik był zachwycony Bari i zapragnął zostać tu na dłużej, czuł w tym mieście dobry duch księdza biskupa Janusza Zabieraja, jednak plan pielgrzymki nie pozwalał na dłuższy pobyt. Obiecał sobie, że prędko wróci w te piękne strony po zakończeniu włóczęgi. Opuściwszy Bari, skierował się na północny wschód.