Cytat:Gdy tylko przekroczyłem granice Mediolanu, włości hrabiego Faradobusa, poczułem ogromny niepokój. Żebrzący pod kościołem nędzarz był ubrany w perfekcyjnie dobrany garnitur z flaneli, uzupełniony dzierganym krawatem z łezką i jedwabną poszetką w paisley. Nie zapomniał nawet o kwiatku w butonierce.  Ja natomiast przemierzałem ulicę w podartej i poplamionej sutannie, która wcale nie pasowała do pełnego stylu krajobrazu miasta. Wszyscy dziwnie na mnie spoglądali, co oczywiście łączyło się z pokutnym charakterem pielgrzymki, ale do przyjemności nie należało. W końcu usłyszałem coraz bardziej donośny dźwięk stukających butów. Podszedł do mnie pewien wytworny dżentelmen, który ubrany był w wyjątkowo stylowy zestaw koordynowany z koszulą OCBD (co było niezwykłe, biorąc pod uwagę naszą epokę). Obawiałem się najgorszego - to policja modowa, która wlepi mi mandat z brak stroju podkreślającego kształt odwróconego trójkąta. Wziąłem głęboki oddech i... napotkany dandys wykrzyczał z entuzjazmem, że zachwyca go moja awangardowa sprezzatura, pogarda dla wszechobecnych konwenansów oraz stosowanie własnej fantazji w ubiorze, który szokuje swą kontrowersyjnością i bezkompromisowością. Odetchnąłem głęboko, podziękowałem za komplement i również pochwaliłem ubiór swojego towarzysza. Nagle pojawiła się grupa fotografów, która - czego wcześniej nie zauważyłem - fotografuje wszystkich przechadzających się ulicą. Uprzedzono mnie, że zdjęcie pojawi się w lokalnym periodyku modowym, na co zareagowałem z lekkim niepokojem, bowiem zapewne ktoś prędko mnie rozpozna. Pobyt w Mediolanie minął mi jednak bardzo miło. Ludzie są tu niezwykle otwarci i pozytywni. Obiecałem sobie, że po zakończeniu włóczęgi prędko wrócę tu w stroju od Gamarelliego, aby wreszcie nie czuć wstydu. Opuściłem Mediolan pociągiem i udałem się w daleką podróż na południe. 

(14.11.2020, 20:15:07)Gagik Bagratyda napisał(a): Bardzo lubię ryt ambrozjański, ale po tym, co słyszę o Mediolanie nie mam ochoty się tam wybierać.