Duomo di Milano

(18.12.2020, 00:12:46)Ametyst I Dziecię napisał(a):

Te Tezy mają ten problem, że na przykład jedna z nich jest czysto naukowym wykładem i to w stylu dziada Dawkinsa. Trudno z czegoś takiego zrobić psalmy.

Cytat:VI. Prymat Pisma Świętego w zbawieniu
Pismo Święte zawiera wszystko, co potrzebne jest do zbawienia. Nie należy zatem
przyjmować za artykuły wiary, ani uważać za potrzebne lub konieczne w zbawieniu tego,
czego w Piśmie znaleźć nie można i co przez ten fakt udowodnionym być nie może. Przez
Pismo Święte rozumiemy te wszystkie kanoniczne Księgi Starego i Nowego Testamentu,
których autorytet nigdy przez Kościół nie został podważony. Genesis, Exodus, Leviticus,
Numeri, Deuteronomium, Księga Jozuego, Księga Sędziów, Księga Rut, I Księga Samuela, II
Księga Samuela, I Księga Królewska, II Księga Królewska, I Księga Kronik, II Księga kronik, I
Księga Ezdrasza, II Księga Ezdrasza,
Księga Estery, Księga Joba, Księga Psalmów, Przypowieści
Salomona, Księga Kaznodziei Salomona, Pieśń nad Pieśniami, (Księgi) Czterech Wielkich
Proroków, (Księgi) Dwunastu Proroków.
Kościół (według Hieronima) korzystał również z innych ksiąg, aby ukazać życie przykładne
oraz pouczyć w kwestii obyczajów. Księgi te nie stanowią jednak żadnej doktryny. III Księga
Ezdrasza, IV Księga Ezdrasza, Księga Tobiasza, Księga Judyty, Dodatek Księgi Estery, Księga
Mądrości, Księga Syracha, Baruch Prorok, Pieśń Dziecięca,
Opowieść Zuzanny, Bel i Smok, Modlitwa Menassesa, I Księga Machabejska, II Księga Machabejska.
Wszystkie powszechnie uznawane Księgi Nowego Testamentu my również uznajemy i
uważamy za kanoniczne.

(17.12.2020, 22:44:08)Ametyst I Dziecię napisał(a):

W czasie niedawnego pobytu w Hrabstwie wszedłem z ciekawości na roraty do mydlojańskiej katedry. Wszystko bardzo mi się podobało, pięknie śpiewali, organy ładne i liturgia. U nas w budzimiryzmie takich rzeczy nie ma. Mimo to zagadałem później archiprezbitera i kantora, że być może dałoby się to jakoś... unowocześnić? Oni nie do końca zrozumieli o co mi chodzi, zaczęli tłumaczyć, że tradycja, że nadużycia liturgiczne i że przecież komu to przeszkadza i komu to potrzebne. Ja odpowiedziałem, że tak tak, ja rozumiem, znam dużo kardynałów (nawet z patriarchą się znam) i oni mi to już wszystko wyjaśnili dokładnie, ale że mam pewien pomysł. Ostatecznie udaliśmy się na wino do Belsederu i tam kontynuowaliśmy dyskusję.

Okazało się, że ani archiprezbiter ani kantor nie wiedzą co to drzez. Wyjaśniłem im zatem, że drzez jest to taki rodzaj muzyki wymyślonej przez Murzynów z południowej Anatolii, która bardzo się dla mnie podoba. Na dowód puściłem im z gramofonu kilka płyt i to zadziałało. W efekcie jeden z moich nadwornych kompozytorów skomponował stosowne utwory, które dziś po raz pierwszy zostały odegrane w katedrze. Zapraszam do wysłuchania.

I spokojnie, w rycie ambrozjańskim nic nie mieszałem. I msza też dalej jest przodem do ołtarza.