Konserwatorium Laterańskie

Konserwatorium Chóru Cantores Lateranensis

[Obrazek: Z9zpzMp.png]

Budynek Konserwatorium Chóru Cantores Lateranensis, zwany zwyczajowo Pałacem Bonapartów, stoi na placu Florenckim niedaleko Pałacu Medyceuszy. Swą zwyczajową nazwę posiadł od Letycji Bonaparte, matki Napoleona Bonaparte, która właśnie w tym miejscu, jako rotryjska szlachcianka miała swoją siedzibę. Pałac wybudowano w II połowie XVII wieku jako siedzibę jednego ze schorowanych możnowładców rotryjskich. Autorem wspaniałego frontu jest Giovanni de Rossi, który w duchu barokowego przepychu ozdobił smukły budynek płaskorzeźbami i gzymsami. W centrum Pałacu, skąd wywodzi się ogromna wieża ustawiona jest kaplica Bonapartów imienia św. Genowefy. Wnętrza pięciokondygnacyjnego budynku ozdabiał swymi freskami Giovanni Battista Falda, zaś w czasach napoleońskich Pierre Deroin umeblował wnętrza w cesarskim stylu Empire. Po obaleniu Napoleona i śmierci Letycji Pałac, zgodnie z testamentem przeszedł w ręce Opery Rotryjskiej, ta zaś po samorozwiązaniu w 1893 r. oddała budynek Cantoresom. Biskup Facibeni przygotował w niej Konserwatorium, które swym blaskiem oświeca cały mikroświat. A delikatnie dobierani muzycy z czasów Pio Marii nadal swym śpiewem unoszą duszę ludzką ku kontemplacji Boga.

Chór występował w swojej historii pod batutą Carlosa Lorenza de Medici y Zepa, Juana Jose Villagomeza, Wilhelma Orańskiego i Marcina Bibersteina. Obecnym Kierownikiem Konserwatorium jest sam Mecenas Patriarszy ks. Michelangelo Piccolomini SJ.