Cytat:

JOANNES·PP·III

ad perpetuam rei memoriam

Pacem et Communionem

ad Ecclesiae Universae

Nie ma chyba w liturgii kościelnej tak pięknej, a wymownej uroczystości jaką jest Epifania - Objawienie Pańskie. Dzień, w którym zgodnie z zapowiedziami Izajasza, wszystkie ludy zobaczyły Zbawienie i stały się uczestnikami tej wielkiej tajemnicy. Dzień, w którym ujawniona została potrójna funkcja Chrystusa - kapłańska, prorocka, i królewska. Co więcej, zapowiadają to sami mędrcy, którzy w tradycji przyjmowali różne role - z jednej strony, byli kapłanami, z innej mędrcami (prorokami), a skądinąd mówiono, że byli to królowie. Epifania jest znakiem, że Bóg objawia się każdemu człowiekowi, tylko musi on samemu podążać za gwiazdą prowadzącą do Jezusa.

Epifania to także dzień stanięcia w prawdzie o sobie, o każdym z nas. Na ile daliśmy się prowadzić gwieździe, prowadzącej nas do zbawienia. Jest to dzień sprawozdania, osobiście, w sumieniu, jakie było nasze zaangażowanie. Na którym etapie wędrówki stanęliśmy. Szczególnie w pracy dla Rotrii. Kto z nas w ogóle tej gwiazdy nie wypatrywał, kto odrzucił wyzwanie rzucone przez jej blask, kto nie przygotował się do drogi, a kto uciekł po rozmowie z Herodem.

Nie ukrywamy, że serce nasze ogromnie wyrzuca nam ostatnią, półtoramiesięczną absencję. Niestety, niespodziewane dla nas losy potoczyły się tak, a nie inaczej. Nie jest to tak, że usiedliśmy na tron wiedząc o tym, że nas zabraknie. Koleje losu potoczyły się tak, a nie inaczej i tego już nie zmienimy. Możemy tylko Was ogromnie przeprosić i błagać o wybaczenie. Nie jest też tak, jak niektórzy głoszą, że całkowicie porzuciliśmy Rotrię - nieustannie byliśmy w kontakcie z kolegium kardynalskim i "kontrolowaliśmy" sytuację. Niektórzy zarzucali nam, że cóż za problem pobyć przez dziesięć minut w Rotrii - owszem, dla nas, był to ogromny problem, aby oderwać się choć na moment od bardzo absorbujących zajęć. Tym bardziej więc przepraszam, że nadzieje w nas położone, tak mocno stargaliśmy i zasmuciliśmy wiele serc.

Pragniemy jednak zapewnić, że przez następne półtora miesiąca pragniemy zakończyć powzięte przez nas zamiary - przenieść całkowicie siedzibę Patriarchy, miejsce konklawe i główną bazylikę patriarszą na Welię, tak aby Lateran stał się tylko symboliczną katedrą każdorazowego biskupa Rotrii. Pragniemy również uroczyście zakończyć powzięty przez naszego poprzednika Sobór. Mamy także nadzieję, że uda nam się odwiedzić w pielgrzymce choć jeden-dwa kraje. Zobowiązujemy się także, w najbliższych dniach, do zmian politycznych oraz administracyjnych, coby usprawnić działanie Kościoła i Państwa. Wyrażamy głęboką nadzieję, że nam w tym pomożecie. Od dziś zapewniamy, że wracamy tak jak za dobrych, październikowych dni!

Jako iż Epifania jest dniem "patrzenia w przyszłość", a w samej uroczystości odczytuje się również wydarzenia z późniejszych kart Pisma Świętego (jak Chrzest Pański czy Cud w Kanie) pragniemy zapowiedzieć, że w dniu naszego zejścia z tronu patriarszego przechodzimy na emeryturę i nie weźmiemy już udziału w konklawe, wybierającym naszego następcę. Sami będziemy służyć Kościołowi i Państwu radą, modlitwą i skromną pracą jako kardynał emeryt. Włączając tryb realowy, który nie istnieje, ktoś nam powiedział, że bycie seniorem jest teraz w modzie. I tak też uczynimy. 

Niemniej wiemy i widzimy, kto za gwiazdą nieustannie podąża, aby Kościół Rotryjski i Państwo się rozwijało ku dobremu i świeciło blaskiem Gwiazdy Betlejemskiej. Doceniamy Waszą posługę i oddanie Złotemu Tronowi, który w ostatnim czasie był nieobecny. Wasza praca, jak pisze Jan w Apokalipsie, idzie przed Wami - i my tą pracę, jak dym kadzidła, blask złota i woń mirry przyjmujemy i wynagradzamy. Dlatego pragniemy urzędem naszym apostolskim:

- uczynić Jego Ekscelencję Janusza Zabieraja, wiernego Sługę Tronu, kardynałem prezbiterem Bazyliki św. Piotra za Murami;

- uczynić Wielmożnego Hrabiego Ametysta Faradobusa, aktywnego i dzielnego członka naszej wspólnoty, Przyjacielem Stołu Patriarszego, nadając mu honorowy tytuł Amicus Patriarchae Mensae;

- uczynić Monsignore Gagika Bagratydę, wiernego obrońcę Kościoła, biskupem Kościoła Rotryjskiego;

Więcej nagród i odznaczeń udzielimy w ostatnich dniach... Pontificatus Nostri ultimo. Niech Dobry Bóg Wam błogosławi w drodze za Jego gwiazdą! Do celu umiłowani, do celu!

Datum Rotriae, apud S. Paulum, die VI, mensis Januaris, anno Domini MMXXI, Pontificatus Nostri primo ac ultimo.

(-) Joannes PP. III

(08.01.2021, 20:36:39)Janusz Zabieraj napisał(a): Tak cieszyli się z otrzymanych z patriarszych rąk nominacji kardynał Janusz Adam Zabieraj oraz biskup Gagik Bagratyda. Nagranie tuż po audiencji, do tej pory niepublikowane.