Cytat:

Wasza Eminencjo,
Czcigodny Wielki Inkwizytorze,
Wasza Ekscelencjo,
Wielebny Arcybiskupie,
Wasza Imperatorska Mość,
Dostojny Carze Brodrii,

przykrym faktem jest to, że się spotykamy na tej sali w tych bardzo delikatnych i ciężkich sprawach. Dawno bowiem nie sądzono na tej sali kapłanów za podane przez Waszą Eminencję wykroczenia. Tym trudniej będzie mi, pełniącemu uprzednio rolę Ojca kapłanów i Pasterza, w rolę sędziowską czy oskarżycielską. Postaram się jednak rzetelnie podejść do całej sprawy, jako iż działam z mandatu Ojca Świętego Piotra jako reprezentant Świętej Stolicy.

Nieustannie wszyscy trwamy w bólu po spektakularnym "odejściu" z Państwa Kościelnego Jego Ekscelencji Gagika Bagratydy (ale nie samego Kościoła). Niestety, niechęć do Państwa Kościelnego Rotria i jego funkcjonowania, przesunięcia aspektu na Kościół (choć nie twierdzę, że niesłusznie) nieustannie gdzieś się odbijają w głosie arcybiskupa. Nie rozumiem jednak włączania się w spór brodryjski i tam podejmować osobiste działania, czy czynności w sprzeczności z działaniami Państwa Kościelnego Rotria i jej władz. Arcybiskup, nawet jeśli nie jest związany z Państwem, nadal jest "urzędnikiem" kościelnym i posiada pewien autorytet nadany przez Rotrię. W tym momencie, opowiadając się po stronie opozycyjnej wobec decyzji Ojca Świętego (jest to w pewien sposób wręcz wzbudzanie niechęci do osoby Patriarchy w zagranicznym świecie, por. kan. 120/122).

W zaprezentowanych wypowiedziach ta niechęć do Państwa Kościelnego widoczna jest najmocniej. Nie rozumiem tej niechęci, mimo rozmowy z Ekscelencją Gagikiem strumieniem prywatnym (choć nie nazwałbym wprost tego "upomnieniem" i nie będę odwoływał się do rozmów prywatnych ceniąc dyskrecję). Wypowiedź "sługi łotryjskiego szatana", mówiąc o Jego Carskiej Mości, nie jest żadnym przymuszeniem ze strony innych, ani nawet kulturowym "dziedzictwem" starowierców. Jeżeli taka zabawa ma na celu ukazanie brodryjskich starowierców, to można było się jednak ugryźć w język przy takich komentarzach. "Nikonowskie diakoństwo" i inne bardzo mocno uderzają w Kościół Rotryjski i jego funkcje, urzędy, posługi, a tym bardziej w autorytet Kościoła (por. kan. 116). Nawet, jeśli wkłada to Ekscelencja w usta "wiernego molenny", wychodzi jednak myśl przewodnia, która towarzyszy Ekscelencji - a więc "łotryjskie szatany", a nie "Kościół Rotryjski".

Mocniejszy zarzut widoczny jest jednak w inszej wypowiedzi Jego Ekscelencji, gdzie wprost namawia do "zbudowania konkurencyjnego do rotryjskiego Kościoła". Pozwolę sobie ugryźć się w język, aby nie rzucać bezpardonowych komentarzy. Takie słowa w ustach arcybiskupa Kaharonei, Prymasa Bizancjum, Twórcy Rytu Welijskiego... aż mi się wierzyć nie chce. Takie zalecenia i zachęty do "rozcinania Ciała, jakim jest Kościół" są tutaj największym, a zarazem nieprzebaczalnym wykroczeniem. Zarzuca także Ekscelencja, że nowy "kościół" miałby być "prawdziwie powszechny; apolityczny" - a Kościół Rotryjski nie jest "prawdziwie powszechny"? Ogranicza się tylko do jednego państwa? To z jakiego mandatu Ekscelencja działa w Cesarstwie, skoro Kościół nie jest powszechny? Jeżeli nie jest apolityczny, to jakiej partii albo stronnictwu tylko hołduje? To nie są zarzuty retoryczne, ale mają korzeń w chęci rozdziału Kościoła (o czym dodatkowo mówi kan. 121 oraz kan. 118, ust. 2). To już jest jawna walka z Kościołem, która nie jest akceptowalna. 

Rozmawiając długi czas z Jego Świątobliwością Piotrem wnoszę, Eminencjo Wielki Inkwizytorze, w imieniu Świętej Stolicy o sprawiedliwą karę dyscyplinarną, stosownie do wyjaśnień, pokory i posłuszeństwa Jego Ekscelencji Gagika.

In Christo,

(+) Ioannes III

Cytat:Wasza Eminencjo,
Czcigodny Wielki Inkwizytorze,
Ojcze Święty Seniorze,
Wasza Imperatorska Mość,

 Najpierw chciałbym podziękować Jego Imperatorskiej Mości, że raczył się za mną wstawić. Teraz przejdę do stawianych mi zarzutów.

 Moja obecność w Federacji Brodryjskiej, państwie, które - jak pozwolę sobie przypomnieć - zawarło z Państwem Kościelnym konkordat, który jak dotąd nie został wypowiedziany, zatem - w teorii - wciąż obowiązuje, nie powinna być poczytana jako wystąpienie wbrew Państwu Kościelnemu. W moim przekonaniu istnieją obecnie dwa różne, całkowicie oddzielne państwa, choć nawiązujące do tej samej nazwy i dziedzictwa Brodrii - Imperium Brodryjskie na Vaarlandzie, będące kontynuacją Carstwa Brodrii i Federacja Brodryjska na Nordacie, będąca kontynuacją Federacji Brodryjskiej. To, że Państwo Kościelne Rotria aktywnie wspiera funkcjonowanie Imperium Brodryjskiego, nie zmienia faktu, iż - de iure - jednocześnie uznaje Federację Brodryjską. W związku z tym nie widzę powodu, dla którego czymś nagannym byłaby wizyta w celach turystycznych w Federacji Brodryjskiej, i jednoczesne danie znać mieszkańcom Federacji Brodryjskiej, którzy czują się opuszczeni przez Kościół, że ten nie jest przeciwko nim.

 Jeśli chodzi o zarzut przekroczenia kan. 116 w narracji dotyczącej wizyty w molennie, to obrażanie wiary i Kościoła przez innowierców stosowaliśmy już niejednokrotnie w narracji w Bizancjum (przykład) i jak dotąd nie wzbudzało to niczyich obiekcji; nie sądziłem więc, że w Brodrii będzie inaczej. Nie spodziewałem się też, że będzie to przekroczenie kan. 116, co w myśl kan. 95 ust. 1. zwalnia mnie od kary. Pisząc tą narrację, chciałem użyć takich słów, których przypuszczalnie użyłby staroobrzędowiec i na przykład określenie Jego Imperatorskiej Mości mianem "sługi łotryjskiego szatana" odpowiada realowemu uznawaniu cara za wcielenie Antychrysta przez część bezpopowców. A myślą przewodnią, która mi towarzyszyła, było nie "łotryjskie szatany", a "starowiercy" i "Brodria". Nie poczuwam się do winy, ale jeśli kogoś uraziłem (co nie było moim zamiarem), to jestem gotów przeprosić i powstrzymać się od takiej narracji w przyszłości.

 Ojciec Senior słusznie pisze, że ostatni z zarzutów jest najmocniejszy. Słowa o zbudowaniu Kościoła konkurencyjnego do rotryjskiego mogą oburzać, ale warto zwrócić uwagę na to, w jakim kontekście padły. Odpowiadałem nimi na tekst wzywający do założenia Kościoła narodowego, zauważając, iż takie przedsięwzięcie skazane jest na niepowodzenie i jako alternatywę (wobec Kościoła narodowego, nie rotryjskiego!) wskazując niezwiązany z żadnym państwem Kościół "powszechny". Zresztą później odradzałem nieprzemyślaną schizmę, choć może czyniłem to mniej stanowczo niż prof. Swarzewski.

 Następnie Ojciec Senior pyta, czy Kościół Rotryjski nie jest "prawdziwie powszechny" i czy ogranicza się tylko do jednego państwa. Nie ogranicza swej działalności tylko do jednego państwa, ale art. 6 CA. Patrimonium Sancti Pauli mówi, że Kościół Rotryjski jest nierozerwalnie związany z Państwem Kościelnym i przynajmniej w Rotrii jest postrzegany jako dodatek do niego, zaś Kościoły partykularne właściwie są tylko bardziej rozbudowanymi ambasadami, o czym pisze kard. de Medici y Zep:

Cytat: b) To jest podstawowa mikronacja większości z nas. Żaden v-przedstawiciel dyplomatyczny nie jest zobowiązany działać aktywniej w miejscu swojej misji, niż w macierzystym państwie. Widać to doskonale na Pana przykładzie. (...) Ja od sierpnia 2017 r. nie napisałem w Rotrii tylu postów, ile Pan napisał w niewiele ponad rok. 
Nie jest Pan innym przedstawicielem dyplomatycznym niż nuncjusz, czy prymas. Prymas nie ma z automatu obowiązku porzucić wszystkiego, żeby tylko działać w miejscu misji. [źródło]

 Pisząc o Kościele powszechnym miałem na myśli taki, w którym biskup byłby pasterzem, a nie tylko przedstawicielem dyplomatycznym; jego działalność w swojej diecezji miała by być ważniejsza od działań w "centrali". Kościół rotryjski takim z pewnością nie jest.

 Dalej Ojciec Senior zadaje pytanie "jeżeli nie jest apolityczny, to jakiej partii albo stronnictwu tylko hołduje?". Nietrudno na nie odpowiedzieć. W przypadku konfliktu brodryjsko-brodryjskiego opowiada się za stronnictwem Ich Imperatorskich Mości, o czym sam Ojciec Senior pisze nieco wyżej:

Cytat:Arcybiskup, nawet jeśli nie jest związany z Państwem, nadal jest "urzędnikiem" kościelnym i posiada pewien autorytet nadany przez Rotrię. W tym momencie, opowiadając się po stronie opozycyjnej wobec decyzji Ojca Świętego

  Jak widać, Kościół rotryjski (czy raczej Państwo Kościelne, któremu Kościół i jego interesy są całkowicie podporządkowane), nie toleruje u swoich hierarchów działań choćby tylko sprawiających wrażenie popierania innych stronnictw niż jego władze. Przypomnijmy też, że Rotria nie wahała się zerwać konkordatu z Suderlandem z powodu zamachów stanu i wprowadzania tam faszyzmu, a więc z przyczyn politycznych. Widocznie dla władz Kościoła wierni pragnący opieki duszpasterskiej, ale wspierający inną opcję polityczną, nie mają żadnego znaczenia.

 To wszystko piszę i pisałem po to, by osiągnąć powszechność Kościoła. Jeśli nie będzie to możliwe w inny sposób, nie zawaham się przed schizmą, choć wolałbym jej uniknąć. Nie przekroczyłem kan. 121., bo nie popieram działalności żadnego stowarzyszenia działającego przeciw Kościołowi; nie mogę jednak wykluczyć, że takowe poprę w przyszłości, jeśli dojdzie do schizmy, lecz nawet w tym przypadku moje działania będą miały na celu budowę Kościoła powszechnego, a nie zwalczanie Kościoła rotryjskiego.

W jaki sposób okazałem nieposłuszeństwo Stolicy Apostolskiej, ordynariuszowi lub komuś starszemu w hierarchii, łamiąc przez to ust. 2. kan. 118? Sądzę raczej, iż mogłem złamać ust. 1. tego kanonu, głosząc coś potępionego przez Kościół Rotryjski. Inaczej jednak nie mogłem. Niech mi Bóg dopomoże. Amen.