Dekret ws. ustanowienia regencji

z dnia X IV MMXXI A.D.

My, Pius VII, Najwyższy Kapłan Kościoła Rotryjskiego, po świecku Don Aurelio I Lorenzo Carlo de 'Medici y Zep, Wielki i Arcykatolicki Książę Toskanii; Książę Florencji, Książę Dalmacji, Markiz Livorno, Hrabia Bibione, Baron Lucca, Baron Veglia e Cherso, Pan na włościach Dicomano, Ragusa, Pelago, Pistoia etc., etc., działając dla dobra Wielkiego Księstwa Toskanii i Rodziny Prześwietnej, w związku z objęciem przez nas Złotego Tronu Patriarszego, postanawiamy o ustanowieniu w Wielkim Księstwie Toskanii regencji. Do czasu zakończenia naszego patriarszego pontyfikatu nie będziemy bezpośrednio sprawowali władzy w państwie, choć godności się nie zrzekamy i z tronu nie ustępujemy. Regentem czynimy Ojca Świętego Emeryta Jana III vel Piusa Marię Cezarego de Medici, któremu powierzamy wszelkie nasze wielkoksiążęce kompetencje aż do czasu, kiedy zaistnieje wakat na Stolicy Pawłowej. Nadajemy mu nadto włości San Carlo, które podnosimy do rangi księstwa, a jego zaś samego czynimy Księciem San Carlo.