Cytat:

Umiłowani w Chrystusie Panu,

Bracia Kardynałowie,

"Panie ratuj nas bo giniemy" (Mt 8, 25). Te słowa powinny nam towarzyszyć podczas tego wyboru patriarchy, następcy Piusa VII. Niestety, toniemy jak łódź Apostołów; płoniemy jak Jerozolima w momencie zajęcia jej przez Nabuchodonozora; trwożymy się jak strażnicy pod krzyżem w momencie śmierci Chrystusa. Stchórzyliśmy jak uczniowie Zbawiciela w momencie agonii Mistrza z Nazaretu; nie obdarzyliśmy miłością i obecnością tych, którzy tego potrzebowali. Nasze szaty pociemniały od brudu naszego zaniedbania. "Wszyscy bowiem zgrzeszyliśmy i pozbawiliśmy się chwały Bożej" (Rz 3, 23). Uderzmy się w piersi, i błagajmy dobrego Boga o przebaczenie. 

Nie ulegajmy jednak rozgoryczeniu, bowiem ono nie pozwala zrobić kroku naprzód. Jak jest, każdy wie. Niekażdy jednak wie, co należy zrobić. A autor natchniony jasno poucza: "Nie wyczerpała się litość Pana, miłość nie zgasła" (Lm 3, 22). Nie zostaliśmy osamotnieni - zawsze jest wyjście z sytuacji, jeśli zaufa się Panu. Państwa upadają, zmieniają się, rozpadają i łączą - a my trwamy. Jesteśmy znakiem trwania. I kolejny wybór patriarchy nie jest pytanie o to "do kiedy trwać", ale o "jakość trwania". Nie chodzi o skupienie się na własnej małości, ale szukaniu drogi do ponownego otwarcia, oczyszczenia. Moglibyśmy przywołać wspaniałe pontyfikaty naszych poprzedników, drogie nam lata blasku Złotego Tronu - dziś przyszedł czas, aby posprzątać to, co się wydarzyło. Odkurzyć ołtarze, pościągać pajęczyny z figur, uporządkować biura - rozpocząć na nowo. Dość czasu stagnacji, dość czasu marazmu - wszyscy, jako jeden mąż, weźmy się w garść i podnieśmy, oprzątnijmy Rotrię. Wołajmy każdego dnia: "Panie, ratuj nas bo giniemy" - to pełne nadziei wezwanie pomoże nam sprostać "jakości trwania Rotrii". Wybierzmy mądrze, tak, by nowy Patriarcha - z odpowiednim dystansem, ale i zapałem, podniósł nasz Kościół i Państwo oraz otworzył je na "nowe horyzonty", dodając Rotrii świeżej krwi. 

"Dobrze jest czekać w milczeniu ratunku od Pana" (Lm 3, 25). I my, w milczeniu, bez krzyku spychologii, zrzucania winy, osądów - stańmy przed Bogiem i czekajmy na ratunek, na światło do wyboru odpowiedniego Patriarchy. Niech i On stanie się symbolem nie bladej gwiazdy, ale przepięknej Stella Maris, Stella Matutina; która przyniesie nam przepiękne słońce - ratunku od Pana.