I stało się. Historia zatoczyła znowu koło. Wracam pokornie w czasie Świętego Triduum, prosząc o wybaczenie moich przewin. Niezliczony raz. Powrót JE Adalbertusa tak mnie natchnął, że i ja powinienem powrócić tam, gdzie moje miejsce. Dobry Pasterz raduje się z powrotu zbłąkanej owieczki. Miłosierny ojciec tuli marnotrawnego syna. Proszę Waszą Świątobliwość o wybaczenie i przywrócenie mnie do służby na rzecz Kościoła w stopniu episkopatu. Moje intencje otwarcia Rotrii na rzecz nowych były szczerze. Nie miałem pojęcia, że są to klony, inaczej przecież nie forsowałbym ich kandydatur. Działałem w dobrej wierze.