Brewe ws. powołania Wielkiego Doradcy Rotryjskiego

Ojczyzna nasza znalazła się nad przepaścią. Dorobek wielu pokoleń, wzniesiony z popiołów rotryjski dom ulega ruinie. Struktury państwa przestają działać. Gasnącej gospodarce zadawane są codziennie nowe ciosy. Warunki życia przytłaczają ludzi coraz większym ciężarem. Przez każdy zakład pracy, przez wiele rotryjskich domów, przebiegają linie bolesnych podziałów. Atmosfera niekończących się konfliktów, nieporozumień, nienawiści – sieje spustoszenie psychiczne, kaleczy tradycje tolerancji. Strajki, gotowość strajkowa, akcje protestacyjne stały się normą. Wciąga się do nich nawet seminaryjnych alumnów. Wczoraj wieczorem wiele budynków publicznych było okupowanych. Padają wezwania do fizycznej rozprawy z "ludźmi ze śmietnika historii", z ludźmi o odmiennych poglądach. Mnożą się wypadki terroru, pogróżek i samosądów moralnych, a także bezpośredniej przemocy.
Szeroko rozlewa się po kraju fala zuchwałych przestępstw, napadów i włamań. Rosną milionowe fortuny rekinów podziemia gospodarczego. Chaos i demoralizacja przybrały rozmiary klęski. Naród osiągnął granice wytrzymałości psychicznej. Wielu ludzi ogarnia rozpacz. Już nie dni, lecz godziny przybliżają ogólnonarodową katastrofę. Uczciwość wymaga, aby postawić pytanie: Czy musiało do tego dojść? Obejmując urząd Biskupa Rotrii wierzyliśmy, że potrafimy się podźwignąć. Czy zrobiliśmy więc wszystko, aby zatrzymać spiralę kryzysu?
Historia oceni nasze działania. Nie obeszło się bez potknięć. Wyciągamy z nich wnioski. Przede wszystkim jednak minione tygodnie i miesiące były dla Rotrii czasem trudnym, borykaniem się z ogromnymi trudnościami. Niestety – dobro Kościoła uczyniono areną walki politycznej. Rozmyślne torpedowanie poczynań ludzi dobrej woli sprawiło, że efekty są niewspółmierne do włożonego wysiłku, do ich zamierzeń. Nie można odmówić nam dobrej woli, umiaru, cierpliwości. Czasem było jej może aż zbyt wiele. Nie można nie dostrzec okazywanego przez Dwór Patriarszy poszanowania umów społecznych. Szliśmy nawet dalej. Inicjatywa ogłoszenia się przez nas Patriarchą zyskała poparcie milionów wyznawców. Stworzyła szansę pogłębienia autorytetu Stolicy Apostolskiej, rozszerzenia zakresu reform.
Trzeba powiedzieć: dość! Trzeba zapobiec, zagrodzić drogę konfrontacji, którą zapowiedzieli otwarcie niektórzy. Musimy to oznajmić właśnie dziś, kiedy tak duża jest groźna masowych politycznych demonstracji, w tym również w niedalekim sąsiedztwie Apostolskiego Miasta, związanych z dramatem zakończonego niedawno sede vacante. Tamta tragedia powtórzyć się nie może. Nie wolno, nie mamy prawa dopuścić, aby trwające demonstracje stały się iskrą, od której zapłonąć może cały kraj. Instynkt samozachowawczy narodu musi dojść do głosu. Awanturnikom trzeba skrępować ręce, zanim wtrącą ojczyznę w otchłań bratobójczej walki.
Bracia i Siostry!
Wielki jest ciężar odpowiedzialności, jaka spada na nas w tym dramatycznym momencie rotryjskiej historii. Obowiązkiem moim jest wziąć tę odpowiedzialność – chodzi o przyszłość Rotrii, o którą moje pokolenie walczyło na wszystkich soborach, synodach oraz konsystorzach i której oddało najlepsze lata swego życia. Ogłaszamy, że w dniu dzisiejszym ukonstytuował się urząd Wielkiego Doradcy Rotryjskiego - Gran Consigliere del Rotrismo (Magnus Consiliarus Rotriensis). Dane mu będą do odwołania wszelkie kompetencje wojskowe, sądowe w sprawach świeckich oraz związane ze kwestiami wewnętrznymi Państwa Kościelnego Rotria. Wielkim Doradcą mianujemy zaś Jego Eminencję Piusa Marię Cesarego de Medici, któremu z serca błogosławimy.