Wspomnienie świętych Marcelina i Piotra, Męczenników oraz Erazma

Dziś o godzinie trzynastej ks. Henryk Ziemiański de Harlin la Sparasan OSI odprawił mszę świętą w katedrze pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Z racji wspomnienia świętych męczenników proboszcz był przyodziany w czerwony ornat. We mszy świętej, tak jak zawsze, uczestniczyło wielu mieszkańców, szczególnie dzieci. Po mszy świętej ksiądz rozdawał jałmużnę na przykatedralnym placu. 

Cytat:

Orémus.

Deus, qui nos ánnua beatórum Mártyrum tuórum Marcellíni, Petri atque Erásmi sollemnitáte lætíficas: præsta, quǽsumus; ut, quorum gaudémus méritis, accendámur exémplis.

Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. 

Amen.

Cytat:


Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia, 

Czytamy dzisiaj końcowy fragment ostatniej – trzeciej części Mowy Pożegnalnej Jezusa, która poświęcona jest kontynuacji nauki o Duchu Świętym i zmianom jakie przyniosą wydarzenia Jego godziny (zob. J 16,16-33). Jezus mówił uczniom o dwóch sposobach objawienia. Pierwszy – przed Jego męką posługuje się przypowieściami, mową nie wprost, obrazem i jest trudny do zrozumienia przez słuchaczy. Drugi – po zmartwychwstaniu będzie mową bezpośrednią. Uczniowie usłyszą o Ojcu otwarcie dzięki Duchowi Świętemu, który da zrozumienie rzeczywistości objawienia bezpośrednio w ich sercach. Będą zjednoczeni duchowo z Synem, a Ojciec ujrzy w nich „obraz Syna” (Rz 8,29). Napełnieni Duchem Świętym będą z głębi miłujących serc wołać do Ojca: „Abba, Ojcze” (Rz 8,15), jak Jezus.

Choć uczniowie mają dobre intencje, złożone przez nich wyznanie wiary odsłania brak zrozumienia słów Jezusa. Ich wyznanie wiary w to, że Jezus od Boga wyszedł, jest niewystarczające, ponieważ oparte na wiedzy Jezusa i Jego autorytecie. Zauważyli jedynie rozróżnienie między mówieniem otwarcie i w przypowieściach. Nic dziwnego - byli jeszcze przed Paschą. Jezus przeniknął niedojrzałość uczniów, gdy zapowiedział, że wkrótce się rozproszą, a ich wiara się załamie. Zostawią Jezusa samego, choć duchowo nie będzie sam, bo Ojciec jest z Nim zawsze. Na końcu swej Mowy Pożegnalnej Pan pocieszał i umacniał uczniów. Objawił im to wszystko, by Mu ufali i zaznali Jego pokoju. Wiarę uczniów będzie ożywiał Duch Święty, dlatego będą mieli odwagę, by niosąc światu miłość Boga, mierzyć się ze wszystkimi przeciwnościami. Jesteśmy, podobnie jak apostołowie, wezwani do tego, by wzrastać w wierze. Wiara to nie tylko intelektualne przyjęcie prawd objawionych, ale zawierzenie siebie Jezusowi i ciągłe świadome poddawanie się działaniu Ducha.

Źródło