Basilica di San Nicola

W Bari znajduje się XII-wieczna bazylika św. Mikołaja Cudotwórcy. Uważana jest za symbol miasta i jeden z najcenniejszych zabytków architektury romańskiej w Rotrii. 

Dominica XII Post Pentecosten



Gdy na zegarach było już po godzinie szesnastej, w bazylice św. Mikołaja w Bari rozpoczęła się msza święta sprawowana przez hrabiego Bari, arcybiskupa Henryka Ziemiańskiego de Harlin la Sparasana OSI. Świątynia była wypełniona po brzegi przez mieszkańców, którzy nabożnie uczestniczyli w liturgii.

Cytat:

Orémus.

Omnípotens et miséricors Deus, de cujus múnere venit, ut tibi a fidélibus tuis digne et laudabíliter serviátur: tríbue, quǽsumus, nobis; ut ad promissiónes tuas sine offensióne currámus.

Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. 

R. Amen.

Po odśpiewaniu Ewangelii przez diakona arcybiskup wygłosił kazanie, którego wszyscy słuchali z uwagą.

Cytat:

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia,

Przedstawię sobie Jezusa jako gościa spożywającego posiłek w domu przywódcy faryzeuszów. Zwrócę uwagę na zachowanie gości, którzy zajmują pierwsze miejsca (ww. 1 i 7). Jezus gani taką postawę.

Przypomnę sobie różne sytuacje z mojego życia, gdy przebywałem w grupie ludzi, na spotkaniach; sytuacje z mojej rodziny czy wspólnoty. Co mogę powiedzieć o moim zachowaniu? Czy nie staram się dominować, zwracać na siebie uwagi, narzucać innym swojego zdania? Czy nie wykorzystuję dla własnych celów zajmowanego stanowiska, pełnionej funkcji?

Jezus zwraca uwagę, że w grupie może zawsze znajdować się ktoś znakomitszy ode mnie (w. 8). Czy dopuszczam do siebie taką myśl, ilekroć rozmawiam z innymi, słucham i przedstawiam im swoje racje? Czy potrafię ustępować miejsca innym, stawiać ich wyżej od siebie? Jak przeżywam sytuacje, w których czuję się spychany na ostatnie miejsce?

Jezus przypomina, żeby w spotkaniach z innymi uczyć się bezinteresowności i hojności (w. 12-14). Pomyślę o moich spotkaniach i relacjach z bliźnimi. Z kim najczęściej i najchętniej rozmawiam? Czy nie otaczam się jedynie osobami, które są dla mnie miłe, sympatyczne i wdzięczne? Czy nie pomagam innym dla własnej przyjemności, osobistej satysfakcji? Czy nie posługuję się drugim człowiekiem dla zaspokojenia własnych potrzeb?

Czy są osoby, których świadomie nie dopuszczam do siebie i do grona swoich przyjaciół? Pomyślę o tych, których nie lubię, których wręcz nie akceptuję. Wymienię ich imiona i powierzę ich Jezusowi. Będę prosił: „Naucz mnie ich kochać!”.

Źródło

Następnie kontynuowano liturgię, a dym kadzidła roznosił się po murach świątyni.