Cytat:

I Sobór Florencki, czyli czas odnowy Państwa Kościelnego Rotria

Autor: mgr Nicolas Dreder

I.   Wstęp

I Sobór Florencki, zwołany przez Jego Świątobliwość Innocentego III rozpoczął się z początkiem lutego 2012 roku. Głównym jego zadaniem było pozbycie się z Rotrii efektów fabularyzacji, którą wprowadzono za pontyfikatu Ojca Świętego Celestyna I. Wolą Patriarchy Innocentego III było, aby zmiany, które wprowadzi planowany przez niego Sobór były przeprowadzone w duchu renesansu. Patriarcha mianował również na urząd Legata Patriarszego podczas Soboru we Florencji Jego Eminencję Marcosa kardynała de Zepp, który został wyniesiony do godności kardynalskiej na konsystorzu odbywającym się w dniach 28-30 stycznia 2012 roku.

II. Tematy obrad

W trakcie Soboru we Florencji poruszono kilka bardzo ważnych kwestii, które dotyczyły przyszłości Państwa Kościelnego Rotria. Były to między innymi takie tematy jak: kwestia zmiany ustawy zasadniczej, kwestia prowadzenia ewangelizacji mikroświata czy kwestia hierarchii kościelnej i świeckiej. Wszystkie rozpoczęte podczas zgromadzenia duchownych w stolicy Toskanii dyskusje, miały niezwykle duże znaczenie i prawdopodobnie dzięki nim, cieszymy się teraz Rotrią taką jaka obecnie jest.

III. Bulla Exsurge Domine

I Sobór Florencki przyniósł wiele planowanych zmian. Część z nich wymieniłem w poprzednim punkcie. Najważniejszą zmianą było jednak wprowadzenie całkowicie nowej ustawy zasadniczej – Bulli Exsurge Domine, która wprowadziła nowe nazewnictwo większości urzędów czy całkowicie zmieniła kompetencje niektórych organów. Utworzono wówczas Kurię Rotryjską, która została podzielona na trzy Kongregacje – Spraw Zagranicznych, Wojska oraz Kultury i Nauki. Pracą Kurii od tej pory miał kierować Wicekanclerz Kurii Rotryjskiej. Nowa ustawa zasadnicza została ostatecznie opublikowana 25 lutego 2012 roku.

IV. Działalność ewangelizacji mikroświata

Podczas obrad Soboru całkowicie zabroniono jakiejkolwiek działalności ewangelizacyjnej prowadzonej przez przedstawicieli Kościoła Rotryjskiego. Wszystko to zostało potwierdzone ostatecznie, poprzez odpowiednią uchwałę soborową. Podjęcie tej uchwały oznaczało również zaniechania głoszenia kazań, nauk czy innych forum wskazujących na prowadzenie działań zarezerwowanych wyłącznie dla realnego Kościoła Katolickiego. Uznano wówczas, że wypowiedzi duchownych Kościoła Rotryjskiego będą traktowane jako, tylko i wyłącznie, ich osobiste zdanie na dany temat religijny. Wyraźnie podkreślono, że Państwo Kościelne Rotria pełni wyłącznie funkcje poznawcze i nie posiada żadnej doktryny. Sprawy wiary pozostawiono więc  prawdziwym duchownym.

V. Nowa hierarchia kościelna

Sobór odbywający się na ziemiach Toskanii wniósł do Państwa Kościelnego również nową hierarchię kościelną  – począwszy od Patriarchy, poprzez Kardynałów i Biskupów, na diakonie skończywszy. Wprowadzono również po raz pierwszy nowe tytuły honorowe - Protonotariusza Apostolskiego (infułata) oraz Prałata i Kapelana Honorowego Jego Świątobliwości (monsignore). Wprowadzono także specjalne tytuły dla purpuratów, które przysługują im ze względu na kolejność starszeństwa. Tak, więc najstarszy Kardynał stażem otrzymuje tytuł Archiprezbitera Bazyliki Najświętszego Zbawiciela i św. Jana na Lateranie. W tytułach honorowych wyróżniono kardynałów prezbiterów oraz kardynałów diakonów.  Powrócono również do urzędu Kardynała Honorowego, czyli tytułu księcia kościoła nadawanego osobie bez nominacji kapłańskiej. Purpurat taki otrzymuje tytuł - Świętego Kościoła Rotryjskiego Kardynał Honorowy. Dla najstarszego stażem arcybiskupa przewidziano tytuł Arcybiskupa Trydentu.

VI. Ocena I Soboru Florenckiego

Sobór we Florencji był niezwykle potrzebnym wydarzeniem w historii Państwa Kościelnego Rotria. Co prawda kadencyjny urząd Biskupa Rotrii nie pozwolił wprowadzić tych zmian Innocentemu III, lecz zajął się tym kolejny z Wielkich Patriarchów – Aleksander III, wcielając postanowienia I Soboru Florenckiego w życie. Legat Soborowy, kardynał Marcos de Zepp ostatecznie zamknął obrady w Toskanii 9 marca 2012 roku.