Cytat:

Okoliczności śmierci Sykstusa I

autor: mgr Nicolas Dreder

I. Wstęp

Okres sediswakancji po upłynięciu pierwszego pontyfikatu Ojca Świętego Sykstusa I został ogłoszony 18 sierpnia 2009 roku. Wówczas to, Kardynał Kamerling Marcos de Zepp, poinformował świat o tym, że pontyfikat Najjaśniejszego Pana, który to rozpoczął się 18 lutego 2009 roku, dobiegł końca. Karl Gregor Richard von Habsburg, bo tak w rzeczywistości nazywał się 3. Patriarcha II Państwa Kościelnego, zasiadł już po raz trzeci na Złotym Tronie – wcześniej jako Klemens I, ostatni Patriarcha I Państwa Kościelnego Rotria, a także Innocenty II – pierwszy Patriarcha II Państwa Kościelnego a zarazem inicjator odbudowy Stolicy Apostolskiej.

II. Konklawe

Obrady Kolegium Kardynalskiego, które obrało go głową Rotrii rozpoczęły się tego samego dnia w którym ogłoszono sede vacante. W skład grupy elektorskiej – oprócz Kardynała Habsburga – weszli kardynałowie: V. Zepp, M. Zepp, Medici oraz Rambazi (jego jedyne konklawe). Z racji, że Sykstus I dobrze radził sobie na Tronie Pawłowym, dawało mu to duże szanse na reelekcję, którą później uzyskał. Wybory Biskupa Rotrii dobiegły końca kilka minut po godzinie 14., dnia 22 sierpnia, po czym Kamerling Państwa Kościelnego ogłosił, że Sykstus I został wybrany ponownie Patriarchą. Jego Świątobliwość niedługo potem ogłosił wszystkim, że podczas koronacji przybierze imię Sykstusa II, co miało stanowić pewnego rodzaju niespodziankę dla gości zagranicznych.

III. Diagnoza nowotworu jelita

Gdy Patriarcha, ubrany w szaty koronacyjne, przygotowywał się do tego, aby wkroczyć do Bazyliki Laterańskiej  niespodziewanie zasłabł i upadł. Szybka reakcja Kamerlinga i Gwardzistów pozwoliła na sprawne przetransportowanie Ojca Świętego do kliniki św. Łukasza, skąd za kilkadziesiąt minut napłynęły bardzo złe wieści – Jego Świątobliwość ma raka jelita. Późną nocą, tego samego dnia - 27 września 2009 roku, Patriarcha opuścił salę operacyjną, gdyż – jak relacjonowali lekarze - powiodło się usunięcie nowotworu. Potem, gdy odzyskał przytomność, natychmiast zażyczył sobie spotkania z Kamerlingiem, na którym to spotkaniu spisał swój testament.

IV. Śmierć Ojca Świętego

Po rozmowie, którą Sykstus odbył z Eminencją de Zeppem, Patriarcha zapadł w śpiączkę. Według diagnozy lekarzy doszło do zatoru w organizmie Jego Świątobliwości. Niestety, kilka godzin później, serce Patriarchy przestało pracować na zawsze, a próba reanimacji rozpoczęta przez lekarzy, nie przyniosła żadnego rezulatu. Sykstus II odszedł do Domu Pana. Następnie, dwaj Kardynałowie de Zepp przystąpili do wykonania czynności proceduralnych przewidzianych na wypadek śmierci Biskupa Rotrii – pukając srebrnym młoteczkiem w czoło Jego Świątobliwości pytali się trzykrotnie, „czy śpisz?”, po czym dokonali zniszczenia Pierścienia Rybaka.

V. Pogrzeb

Zgodnie z wolą zmarłego, ciało Patriarchy miało spocząć na terenie Monarchii Austro-Węgierskiej, natomiast serce Ojca Świętego miało pozostać w Bazylice Laterańskiej.  Uroczystości pogrzebowe odbyły się 1 października 2009 roku, w sobotę, po czym za kilka godzin w niedzielę, cała Rotria radowała się z wyboru Marcosa de Zeppa na Złoty Tron. Następca, a zarazem poprzednik, Sykstusa I/II rządził pod imieniem Hadriana I.

VI. Spór dotyczący imienia

Do dziś wśród historyków trwa spór dotyczący imienia wspominanego Patriarchy, gdyż jego imię nie jest do końca pewne. Pierwszy pontyfikat Karla Habsburga upłynął pod imieniem Sykstusa I, a jego reelekcja została ogłoszona również pod tym imieniem.  Jako, że w tamtych czasach nie panowała tradycja dzięki, której Ojciec Święty zachowuje imię po reelekcji, podczas kolejnego pontyfikatu należało zmienić liczebnik. Co prawda, drugi pontyfikat rozpoczął jako Sykstus II, lecz nigdy nie został on oficjalnie zainaugurowany poprzez koronację, która nie odbyła się z powodu złego stanu zdrowia Patriarchy. Można by się upierać w stwierdzeniu, że prawdziwym Sykstusem II był kard. Franciszek von Habsburg…