Inauguracja Soboru Welijskiego II

[Pio Maria de Medici]

Uroczysta Celebra

inaugurująca Święty i Powszechny

Sobór Welijski II

30 czerwca MMXIX AD, w Bazylice św. Pawła na wzgórzu Welia

W III Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego odbywała się celebra szczególna, o której wartości świadczy zajazd wszystkich duchownych, wszystkich krajów i stanów do Apostolskiego Miasta, aby wraz z Ojcem Świętym Klemensem IV włączyć się w prace nad rewitalizacją rytuałów Państwa Kościelnego Rotria.  Z okazji inauguracji Soboru Welijskiego II w całym Państwie Kościelnym biją dzwony wraz z orkiestrami, które dmą ku czci Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego. Późnym wieczorem do Bazyliki św. Pawła na wzgórzu Welia, gdzie rozpocznie się plenarne spotkanie Ojców kościelnych zbliża się wspaniała procesja. Korowód prowadzą diakoni niosący krucyfiks Leona III, który rozpoczął Sobór Welijski I, dalej turyferariusze oraz nawikulariusze. Za nimi orszak złożony z sztandarów, feretronów i figur, których końca nie widać. Dalej idą klerycy Apostolskiego Seminarium niosący na poduchach szkarłatnych wszystkie księgi liturgiczne, które zna historia Kościoła, a za nimi prezbiterzy niosący wszelkie najstarsze naczynia liturgiczne, które znajdują się w muzeach Apostolskiego Miasta. Wszyscy w należnych chórowych strojach. Dalej zaś biskupi oraz arcybiskupi odziani w rokiety oraz mantolety z szczerozłotymi krzyżami na piersi, w rękach trzymają birety z odpowiednim pomponem. Następnie kardynałowie w galerach oraz sutannach, przyozdobionymi cappa magną. Wśród nich kroczy kardynał Nicolo Dreder, dzisiejszy kaznodzieja. Za purpuratami niesiony jest Patriarcha Klemens IV, odziany w szczerozłote mantum z herbami wszystkich Patriarchów Rotrii, spiętymi złotą klamrą wykonaną z ostatniej skarlandzkiej armaty znajdującej się na terenie Patrymonium św. Pawła. Patriarcha korzysta z specjalnej potrójnej koronkowej alby oraz jedwabistej sutanny. Ojciec Święty niesiony przez Gwardię Apostolską ma na sobie także tiarę, którą otrzymał na koronacji. Patriarcha z ogromnym uśmiechem błogosławi zebranemu ludowi. Za Ojcem Świętym kroczy Szambelan Patriarszy - Pio Maria Facibeni, który niesie odpowiednie teczki powołujące wszelkie komisje, a także przemyślenia Ojca Świętego. Procesja wraz z tłumem wiernym weszła do Świątyni, zaś chór Cantores Lateranensis rozpoczął śpiew Mszy Skrzypcowej Haydna. Kiedy wszyscy zasiedli do ław, do Biskupa Rotrii podeszli diakoni z odpowiednimi szatami do odprawiania świętej celebry, które to Ojciec Święty z pomocą Szambelana zakłada oraz rozpoczyna odprawianie świętych czynności.

Wśród wspaniałych śpiewów oraz gry organowej Ojciec Święty z pełnym namaszczeniem sprawował święte obrzędy. Wszystko odbywało się wśród wspaniałego akompaniamentu Cantores Lateranensis, który swym kunsztem przyćmiewał zespoły oraz chóry innych nacji. Kiedy nadszedł odpowiedni moment na ambonę wszedł Jego Eminencja Nicolo kardynał Dreder, który kończąc celebrę wygłosił uroczystą homilię inaugurującą:

[Mikołaj Dreder]

Wasza Świątobliwość,

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia,

Mam ogromny zaszczyt tą homilią otworzyć obrady Soboru Welijskiego II - drugiego - po Soborze Laterańskim VII, zgromadzenia duchownych, które wprowadzą Państwo Kościelne w nową epokę. Podczas poprzedniego Soboru skupiliśmy się na odświeżeniu Stolicy Apostolskiej oraz wspólnymi siłami uczyniliśmy Ją bardziej dynamiczną i idealnie dopasowaną do obecnych, trudnych, czasów. Teraz naszym celem będzie rozwój liturgii Kościoła Rotryjskiego. Nie da się ukryć, że liturgia stanowi centrum życia duchowego każdego wiernego Kościoła Rotryjskiego i powinna być w centralnym punkcie każdej wspólnoty wiernych.

Celem Soboru Welijskiego II będzie odświeżenie ksiąg liturgicznych, które używamy od dawien dawna. Jednakże nadrzędnym celem będzie dodanie do rytuału scenariuszy nowych ceremonii, które są nam bardzo potrzebne. Ich celem będzie ożywienie nie tylko społeczności działającej na obszarze Stolicy Apostolskiej, ale jest przede wszystkim skierowane do Kościoła rozsianego na całym świecie - do archidiecezji i diecezji, do opactw i prałatury, kończąc na malutkich parafiach, gdzieś na końcu świata. Sam bowiem Zbawiciel nasz powiedział: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody począwszy od Jerozolimy, do Galilei, do Samarii i aż po krańce ziemi. Dlatego pragniemy dotrzeć ze zrozumiałą i piękną liturgią do wszystkich mieszkańców mikroświata.  To właśnie dla lokalnych społeczności przygotowujemy nowe ceremonie, które ożywią każdą jednostkę, ale też spowodują, że wzmocni się więź na linii Kościół a jego Świeccy Wierni.

Wspólnie pokładamy nadzieję, że poprzez inicjatywę Soboru Kościół Rotryjski otworzy się do ludzi. Dotychczasowe ceremonie były praktycznie przywilejem rotryjskiego duchowieństwa, niedostępną sferą dla swieckich czy też dla wiernych w odległych diecezjach. Jednak dzięki przedsoborowym planom wspólnie chcemy to zmienić, a Kościół Rotryjski w końcu będzie służył wiernym. Niech Bóg nam błogosławi w tym dobrym dziele, które powziął w naszych sercach. Amen.

(-) Jego Eminencja Nicolo kardynał Dreder,
członek Komisji Liturgicznej

[Pio Maria de Medici]

Po uroczystej Celebrze Ojciec Święty udał się wraz z Komisją Liturgiczną oraz jej pomocnikami do kaplicy św. Augustyna, gdzie odprawili uroczyste completorium kończące dzisiejszy dzień, a przygotowujące do jutrzejszych prac.