Rytuał Laterański

[Michelangelo Piccolomini]

Rytuał Laterański 
Spisany podczas III Soboru Laterańskiego, zaś odnowiony podczas II Soboru Trydenckiego i II Soboru Welijskiego

Qui Primum

Ego omnibus civibus edoco ut meā volunte creatione documento fuit qui Rotriae caerimoniarum ordineat. Ego iussi etiam Ius Aulicus conscriptus qui Rituali usus ordinat. Iste Rituali parte est.

Mea voluntas est ut non Patriarcha sine Concillio concordiā Rituali argumenti non mutat. Iste faciat ab nosicat ut Rotriae malae importat. Ego omnis meis successori ut Qui Primum subscribitis. 

/-/ Sanctitas Vestra Pius II
Servus Servorum Dei,
Patriarcha et Episcopus Rotriae, etc.

/-/ Sanctitas Vestra Caelestinus I
Servus Servorum Dei,
Patriarcha et Episcopus Rotriae, etc.

/-/ Sanctitas Vestra Pius III
Servus Servorum Dei,
Patriarcha et Episcopus Rotriae, etc.

/-/ Sanctitas Vestra Clemens IV
Servus Servorum Dei,
Patriarcha et Episcopus Rotriae, etc.

Tłumaczenie Qui Primum

Na początku chciałbym przekazać wszystkim obywatelom, że wolą moją było stworzenie dokumentu, który porządkowałby wszelkie rytuały, obrzędy rotryjskie. Dlatego także oprócz „Rytuału” rozkazałem spisać Prawo Dworskie, które reguluje jego użycie. Stanowi ono integralną część Rytuału.

Moją wolą jest to, żeby żaden Patriarcha nie zmieniał treści Rytuału bez zgody Soboru. Jeśli by tak zrobił, niech wie, że ściąga na siebie gniew Narodu Rotryjskiego. Nakazuję także, aby każdy mój następca podpisał się pod tym oświadczeniem.

/-/ Jego Świątobliwość Pius II
Sługa Sług Bożych
Patriarcha i Biskup Rotrii etc. 

/-/ Jego Świątobliwość Celestyn I
Sługa Sług Bożych
Patriarcha i Biskup Rotrii etc. 

/-/ Jego Świątobliwość Pius III
Sługa Sług Bożych
Patriarcha i Biskup Rotrii etc. 

/-/ Jego Świątobliwość Klemens IV
Sługa Sług Bożych
Patriarcha i Biskup Rotrii etc. 

Ogólne Wprowadzenie do Rytuału Laterańskiego

Kościół Rotryjski już od najdawniejszych czasów korzystał z dobroci kulturowej, jaką niosła liturgia - w ten sposób wypełniając swoją misję w mikroświecie i dbając o hierarchiczny rozwój wspólnoty. Owocem myśli Wielkich Ojców stał się Rytuał Laterański, który zbiera w sobie wszystkie potrzebne ceremoniały do codziennego życia kościelnego. Ojcowie zebrani na Soborze Welijskim II postanowili odnowić Rytuał Laterański poprzez jego uproszczenie oraz dodanie kolejnych równie znaczące opisy liturgiczne. Niektóre śmiałe pomysły doczekały się aprobaty Ojców Kościoła, stając się konstytutywnymi elementami Rytuału. Jak wszystkie ceremoniały, Rytuał Laterański potrzebuje odpowiednich osób wprowadzających wiernych we wspaniałość i mistyczność liturgii. Wszyscy bowiem asystenci oraz elekci są fundamentem Rytuału - bez nich żadna celebracja się nie odbędzie. Dlatego też dla kolejnych pokoleń wydane zostaje Ogólne Wprowadzenie do Rytuału Laterańskiego, który zawiera wyjaśnienie wszystkich uczestniczących w liturgii, jak i, według potrzeby, ich zamienników.

MC - rolę Mistrza Ceremonii pełni Szambelan Patriarszy, w jego zastępstwie funkcję może także pełnić duchowny, który bierze udział w ceremonii w innym charakterze.

1Bp, 2Bp - w przypadku nieobecności biskupów asystować Legatowi Patriarszemu w trakcie inwestytury biskupiej, mogą inni, dowolni duchowni.

WG - w przypadku nieobecności Wikariusza Generalnego w trakcie uroczystości inwestytury biskupiej z udziałem Patriarchy bądź inwestytury arcybiskupiej, jego rolę może pełnić inny dowolny duchowny.

KD - w przypadku nieobecności Kardynała Dziekana w trakcie kreacyjnego konsystorza kardynalskiego bądź inauguracji Patriarchy ponownie wstępującego na Złoty Tron, jego rolę pełnić może Kardynał Prodziekan bądź inny dowolny purpurat.

P - rolę prezbitera w inwestyturze diakońskiej, kapłańskiej lub benedykcji opata może pełnić także biskup.

B - w przypadku nieobecności biskupa w trakcie benedykcji opata dokonywanej przez Patriarchę, jego rolę może pełnić także prezbiter.

Ojcowie Soborowi orzekają także, że Biskup Powszechny może udzielić dyspensy i zezwolić na przeprowadzenie ceremonii w inny sposób niż przewiduje Rytuał Laterański, jeżeli uzna, iż dobro Owczarni Pańskiej tego wymaga.

---

Koronacja Patriarsza

P- Patriarcha
KK- Kardynał Kamerling
KD- Kardynał Dziekan
MC- Mistrz Ceremonii

MC: W całej Rotrii rozbrzmiewają dzwony! Do Bazyliki Laterańskiej zbliża się długa procesja. Prowadzą ją krokiem marszowym żołnierze Gwardii Apostolskiej, za nimi zmierzają usługujący, prezbiterzy, prałaci honorowi, biskupi, potem zaś Wikariusz Generalny, niosący paliusz i pierścień oraz Kardynał Kamerling niosący triregnum. Następnie idzie Kardynał Dziekan (Prodziekan) ubrany w kapę. Na końcu procesji da się zauważyć Patriarchę niesionego w złotej lektyce przez sediarii. Lud wierny wita i chwali Patriarchę. Procesję zamyka Szambelan Patriarszy. Procesja przekracza bramy Bazyliki. Korowód koronacyjny zbliża się do ołtarza, gdzie znajduje się tron patriarszy. Orszak podąża do ołtarza św. Grzegorza, gdzie spotyka kardynałów odzianych w cappa magna. Patriarcha siada na faldistorium przed ołtarzem. Podchodzą do niego kardynałowie i w imieniu wszystkich duchownych oraz swoim składają homagium:

Kardynał Dziekan/Prodziekan/najstarszy stażem: Ja, kardynał N przysięgam wierność i dozgonne posłuszeństwo Nowemu Biskupowi Rotrii N oraz, że przyczynię się do obrony wiary Kościoła Powszechnego. Tak mi dopomóż Boże w Trójcy Jedyny. Amen.

MC: Po zakończeniu składania przysiąg korowód podąża do kaplicy Najświętszego Sakramentu, gdzie Patriarcha modli się w intencji Rotrii. Potem następuje procesja do ołtarza głównego i rozpoczęcie uroczystej Mszy pontyfikalnej. Po jej zakończeniu, Patriarcha udaje się na balkon Bazyliki Laterańskiej. Zasiada na tronie i całuje złoty Ewangeliarz. Zbliżają się Asystenci Tronu Patriarszego niosący insygnia władzy patriarszej.
KK: Zdejmuję mitrę Patriarsze.
KD: Podaję Patriarsze ceremonialny Ewangeliarz.
MC: Patriarcha składa swą prawą rękę na Ewangeliarzu, a lewą wznosi ku górze w geście pokoju.
P: My, N, przysięgamy dochować przekazanej nam Tradycji, ani niczego, co było przed nami strzeżone przez naszych umiłowanych w Panu poprzedników, ani nie naruszać, ani nie zmieniać, ani nie zezwalać na jakiekolwiek zmiany. Przeciwnie: z gorącym umiłowaniem, jako tej Tradycji uczeń i dziedzic, przysięgamy z czcią zachować przekazane dobro, ze wszystkich naszych sił i całą naszą mocą. Tak nam dopomóż Boże. Amen.
MC: Wikariusz Generalny podaje kardynałowi N. paliusz.
KK: Zakładam Patriarsze paliusz.
P: Przysięgamy uroczyście, że zachowamy wszystko, co jest nauczane przez Kościół Święty i co zostało zdefiniowane i ogłoszone w pierwszym rzędzie przez sobory oraz naszych poprzedników.
MC: Wikariusz podaje spinki. 
KK: Przypinam paliusz złotymi spinkami.
P: Zachowamy bez najmniejszej straty dyscyplinę i ryt Kościoła. Usuniemy z Kościoła każdego, kto ośmieliłby się działać przeciwko tej przysiędze, czy bylibyśmy to my sami, czy ktokolwiek inny. Tak nam dopomóż Boże. Amen.
MC: Kardynał Dziekan podchodzi przed Patriarchę, kłania się mu i nakłada na jego palec pierścień, mówiąc:
KD: Przyjmij pierścień na znak wierności Prawu i Tradycji, którą właśnie przysiągłeś. Niech Pan wspomoże Cię w obronie wolności Kościoła i niech poprzez Twoją rękę, na której spoczywa ten pierścień, broni przed wszelkim grzechem.
MC: Następuje koronacja triregnum. Do tronu Patriarszego zbliża się Arcybiskup Trydentu. Kardynał Dziekan podnosi tiarę i koronuje Patriarchę słowami:
KD: Weź tiarę, ozdobioną trzema koronami i bądź świadom, że jesteś Ojcem Królów i Książąt, Sługą Sług Bożych i Suwerenem Państwa Kościelnego. In nomine Patris et Filio et Spiritui Sancto.
MC: Po założeniu tiary, Kardynał Dziekan przyklęka i odchodzi na bok. Szambelan podaje Jego Świątobliwości mowę tronową, którą ten wygłasza.
Mowa Tronowa.
MC: Po zakończeniu mowy, Patriarcha podnosi się i wyrusza w procesji do zakrystii. Na tym kończy się ceremonia koronacji patriarszej.

Inwestytura Biskupia (Gdy dokonuje jej Legat)

S- Legat
1Bp- Pierwszy biskup
2Bp- Drugi biskup
Bp- Biskup Elekt
MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do Bazyliki Laterańskiej podąża procesja. Na jej czele idzie turyfer z dymiącą kadzielnicą, krzyż i dwaj akolici, niższe duchowieństwo, Biskup Elekt w asyście dwóch biskupów oraz na końcu Legat Patriarszy. Zbliżają się do głównego ołtarza, gdzie Legat siada na faldistorium. Podchodzą do niego Biskup Elekt oraz jego asysta. Starszy z biskupów mówi:
1Bp:  Czcigodny Ojcze, Kościół Rotryjski prosi Cię o odebranie przysięgi lennej od Brata N i abyś przez ten akt wyniósł go do godności biskupiej.
S: Macie nominację?
1Bp: Mamy.
S: Przeczytajcie.
2Bp: (Publikacja nominacji)
S:  Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadam Ci pytania.
Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć urząd biskupa?
Bp: Chcę.
S: Czy chcesz swoim życiem świadczyć o Chrystusie, być ojcem wiernych, opiekunem wdów i sierot, pierwszym wśród równych Kościoła lokalnego, a przede wszystkim pokornym sługą?
Bp: Chcę.
S: Czy chcesz bronić Kościół przed zepsuciem, czy to moralnym, czy doktrynalnym?
Bp: Chcę.
S: Czy chcesz wytrwać w posłuszeństwie Stolicy Świętej, to jest Patriarsze Rotrii, iść tam, gdzie on Cię pośle, wykonywać jego rozkazy i słuchać Jego wskazań?
Bp: Chcę.
S: Czy chcesz dobrowolnie wytrwać w świętej czystości, aż do końca swojego żywota?
Bp: Chcę.
S: Czy chcesz zachować wszelkie prawo ustanowione przez Patriarchę i jego następców?
Bp: Chcę z Bożą pomocą.
MC: Biskup Elekt przyklęka przed Legatem i przysięga wierność.
Bp: Ja, N, przysięgam Tobie Czcigodny Ojcze, że będę wierny Patriarsze oraz jego następcom, a także że nie opuszczę swojego urzędu do czasu, gdy Najjaśniejszy Pan mnie z niego zdejmie. Tak mi dopomóż Bóg.
MC: Po złożeniu przysięgi, następuje wręczenie oznak władzy biskupiej. Do Legata podchodzą asystujący biskupi z insygniami władzy biskupiej.
1Bp: Podaję Legatowi pierścień.
S: Weź ten pierścień, znak wierności, abyś niewzruszoną wiarą strzegł od skażenia Kościół.
2Bp: Podaję Legatowi pastorał.
S: Weź laskę, znak urzędu pasterskiego, abyś w poprawianiu występków łączył łagodność z surowością, sądził bez zapalczywości, zachęcając do cnoty pociągał serca słuchaczy, a zachowując spokój ducha nie zaniedbał sprawiedliwości i karania.
MC: Legat z biskupami asystującymi wspólnie nakłada mitrę na głowę Elekta głośno mówiąc:
S: Wkładamy na głowę tego biskupa szyszak mocy i zwycięstwa. Niech z ozdobionym obliczem i głową uzbrojoną potęgą obu Testamentów będzie postrachem dla nieprzyjaciół prawdy i niech za łaską Bożą będzie potężnym ich pogromcą.
MC: Biskup Elekt całuje w rękę Legata. Następnie asysta sadza Elekta na tronie. Legat intonuje „Te Deum”, które rozbrzmiewa w całej Bazylice przy dźwięku wszystkich dzwonów. 

Inwestytura Biskupia (Gdy dokonuje jej Patriarcha)

P- Patriarcha
Bp - Biskup 
WG- Wikariusz Generalny
BpE - Biskup Elekt
MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do Bazyliki Laterańskiej podąża procesja. Na jej czele idzie turyfer z dymiącą kadzielnicą, krzyż i dwaj akolici, niższe duchowieństwo, Biskup Elekt w asyście Biskupa-współkonsekratora i Wikariusza Generalnego. Zbliżają się do głównego ołtarza, gdzie Patriarcha zasiada na złotym tronie. Podchodzą do niego Biskup Elekt wraz z asystą. Biskup mówi:
Bp: Czcigodny Ojcze Kościół Rotryjski prosi Cię o odebranie przysięgi lennej od Brata N i abyś przez ten akt wyniósł go do godności biskupiej.
P: Macie nominację?
Bp: Mamy.
P: Przeczytajcie.
WG: (Publikacja nominacji)
P:  Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadamy Ci pytania.
Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć urząd biskupa?
BpE: Chcę.
P: Czy chcesz swoim życiem świadczyć o Chrystusie, być ojcem wiernych, opiekunem wdów i sierot, pierwszym wśród równych Kościoła lokalnego, a przede wszystkim naszym pokornym sługą?
BpE: Chcę.
P: Czy chcesz bronić Kościół przed zepsuciem, czy to moralnym, czy doktrynalnym?
BpE: Chcę.
P: Czy chcesz wytrwać w posłuszeństwie Stolicy Świętej, to jest nam i naszym następcom, iść tam, gdzie Cię poślemy, wykonywać nasze rozkazy i słuchać naszych wskazań?
BpE: Chcę.
P: Czy chcesz dobrowolnie wytrwać w świętej czystości, aż do końca swojego żywota?
BpE: Chcę.
P: Czy chcesz zachować wszelkie prawo ustanowione przez nas i naszych następców?
BpE: Chcę z Bożą pomocą.
MC: Biskup Elekt przyklęka przed Patriarchą i przysięga mu wierność.
BpE: Ja, N, przysięgam Tobie Najjaśniejszy Panie, że będę wierny Tobie oraz Twoim następcom oraz że nie opuszczę swojego urzędu do czasu, gdy mnie z niego zdejmiesz. Tak mi dopomóż Bóg.
MC: Po złożeniu przysięgi, następuje wręczenie oznak władzy biskupiej. Do Patriarchy podchodzą Asystenci Tronu z insygniami władzy biskupiej.
Bp: Podaję Patriarsze pierścień.
P: Weź ten pierścień, znak wierności, abyś niewzruszoną wiarą strzegł od skażenia Kościół.
WG: Podaję Patriarsze pastorał.
P: Weź laskę, znak urzędu pasterskiego, abyś w poprawianiu występków łączył łagodność z surowością, sądził bez zapalczywości, zachęcając do cnoty pociągał serca słuchaczy, a zachowując spokój ducha nie zaniedbał sprawiedliwości i karania.
MC: Patriarcha z Asystentami Tronu wspólnie nakładają mitrę na głowę Elekta, głośno mówiąc:
P: Wkładamy na głowę tego biskupa szyszak mocy i zwycięstwa. Niech z ozdobionym obliczem i głową uzbrojoną potęgą obu Testamentów będzie postrachem dla nieprzyjaciół prawdy i niech za łaską Bożą będzie potężnym ich pogromcą.
MC: Biskup Elekt całuje w rękę Patriarchę. Arcybiskup Trydentu intonuje „Te Deum”, które rozbrzmiewa w całej Bazylice przy dźwięku wszystkich dzwonów. 

Inwestytura Arcybiskupia

P- Patriarcha
WG- Wikariusz Generalny
Abp- Arcybiskup Elekt
MC- Mistrz Ceremonii


MC: W to wielkie święto, do Bazyliki Laterańskiej podąża procesja. Prowadzi ją turyfer, a za nim idzie krzyż w asyście dwóch akolitów, potem Gwardia Apostolska, służba liturgiczna, niższe duchowieństwo, obecni na ceremonii biskupi i kardynałowie, Arcybiskup Elekt, a na końcu Patriarcha w lektyce, ubrany w strój pontyfikalny oraz triregnum. Procesja zmierza do ołtarza, gdzie Patriarcha zasiada na złotym tronie. Podchodzi tam Arcybiskup Elekt w asyście Wikariusza Generalnego.
WG: Najjaśniejszy Panie, Kościół Rotryjski prosi Cię, abyś tego biskupa N wyniósł do godności arcybiskupiej poprzez nałożenie paliusza.
P: Czy macie nominację?
WG: Mamy.
P: Odczytajcie.
WG: (Publikacja nominacji)
P: Bracie N, skoro zostałeś nominowany przez Kościół na godność arcybiskupa, wspominając czas, kiedy zostałeś ozdobiony pierścieniem, mitrą i pastorałem biskupim, odnów przysięgę, którą wówczas złożyłeś.
MC: Arcybiskup Elekt przyklęka przez Patriarchą i odnawia swoją przysięgę. 
Abp: Ja, N, przysięgam tobie, Najjaśniejszy Panie posłuszeństwo oraz miłość, być zawsze w łączności z Tobą, Biskupem Rotrii oraz zawsze do tej łączności prowadzić wszystkich, których mi powierzasz.
MC: Do Patriarchy podchodzi ministrant z tacką, na której znajduję się paliusz. Patriarcha bierze go do rąk i nakłada Arcybiskupowi Elektowi, mówiąc: 
P: Weź paliusz, symbol władzy pasterskiej i łączności z Matką Kościołem, bądź pasterzem swoich wiernych i mężnie walcz o każdą zagubioną owcę.
MC: Po nałożeniu paliusza, arcybiskup całuje w dłoń Patriarchę. Następnie Biskup Rotrii podnosi go i ukazuje ludowi, mówiąc:
P: Drodzy Bracia i Siostry! Chwalcie Pana za nowego arcybiskupa!
MC: Arcybiskup dziękując za nadanie godności, staje przed Patriarchą i mówi:
Abp: Ad multos annos!
MC: Po czym wymieniają pocałunek pokoju i na tym kończy się ceremonia.

Kreacja Kardynalska

P- Patriarcha
KD- Kardynał Dziekan
KE- Kardynał Elekt
MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do Kaplicy Sykstyńskiej podążą procesja złożona z członków Kolegium Kardynalskiego. Na jej czele kroczy Kardynał Dziekan a towarzyszą mu pozostali kardynałowie, na końcu zaś kroczą kardynałowie elekci. Ich wejściu do kaplicy towarzyszy wykonywany przez chór hymn "Tu es Paulus".  Do tronu w sali spotkań Kolegium Kardynalskiego, podchodzi Kardynał Elekt, kłania się Patriarsze ubranemu w strój chórowy i klęka przed nim, po czym wypowiada słowa przysięgi:

KE: Ja, N .,przysięgam wierność i dozgonne posłuszeństwo Tobie, Ojcze Święty, oraz każdemu z Twoich następców oraz, że przyczynię się do obrony wiary Kościoła Powszechnego. Tak mi dopomóż Boże w Trójcy Jedyny. Amen.

P: Bracie N.! Wynieśliśmy Cię do godności Księcia Kościoła. Cy chcesz przyjąć to brzemię, a gdy nasz czas nadejdzie, wybierzesz naszego godnego następcę?

KE: Chcę.
MC: Kardynał Dziekan podaje Patriarsze symbol księcia Kościoła, a więc pierścień kardynalski oraz kapelusz kardynalski. Patriarcha nakłada na palec Kardynała Elekta pierścień:

P:  Weź ten pierścień, znak godności kardynalskiej, dla podkreślenia twej więzi ze Stolicą Pawłową.

MC: Następnie Kardynał Dziekan podaje Patriarsze kapelusz kardynalski. Patriarcha wkłada go na głowę Kardynała Elekta mówiąc:
P: Nakładam  na Twoją głowę kapelusz kardynalski, czyniąc Cię kardynałem X. (stopień kardynalski) Y (diecezja, bazylika, kościół kardynalski).
MC: Po nałożeniu galero w sali da się usłyszeć okrzyki radości. Po chwili uniesienia, Kardynał Dziekan czyta wszystkie dokumenty dotyczące kreacji, jednocześnie dając je nowemu kardynałowi.

Kardynał Dziekan: (Publikacja nominacji)
MC: Ceremonia dobiega końca, a kardynałowie oraz Patriarcha udają się na wieczerzę.

Inauguracja Patriarsza (W razie reelekcji Patriarchy)

P- Patriarcha
KD- Kardynał Dziekan
MC- Mistrz Ceremonii

MC: W Bazylice Laterańskiej biją dzwony. Do niej właśnie podąża orszak, w którym kroczą: turyfer, krzyż w asyście dwóch akolitów, niższe duchowieństwo, biskupi, arcybiskupi, kardynałowie oraz Patriarcha w lektyce w stroju pontyfikalnym, ale bez paliusza oraz pierścienia. Na końcu zaś podąża Mistrz Ceremonii Liturgicznych.  Po dotarciu do prezbiterium, Patriarcha siada na złotym tronie przy ołtarzu głównym. Podchodzi do niego Kardynał Dziekan i mówi:
KD: N, czy chcesz dobrowolnie objąć Państwo Kościelne swoimi rządami?
P: Chcemy.
KD: Aby tego dowieść zmów przysięgę w obecności Boga i obywateli Stolicy Apostolskiej.
MC: Do Patriarchy podchodzą Asystenci Tronu i Wikariusz Generalny z insygniami władzy patriarszej - paliuszem i pierścieniem. Patriarcha składa przysięgę, trzymając prawą dłoń na Ewangeliarzu:
P: My, N, przysięgamy dochować przekazanej nam Tradycji, ani niczego, co było przed nami strzeżone przez naszych umiłowanych w Panu poprzedników, ani nie naruszać, ani nie zmieniać, ani nie zezwalać na jakiekolwiek zmiany. Przeciwnie: z gorącym umiłowaniem, jako tej Tradycji uczeń i dziedzic, przysięgamy z czcią zachować przekazane dobro, ze wszystkich naszych sił i całą naszą mocą. Tak nam dopomóż Boże. Amen.
Przysięgamy uroczyście, że zachowamy wszystko, co jest nauczane przez Kościół Święty i co zostało zdefiniowane i ogłoszone w pierwszym rzędzie przez sobory oraz naszych poprzedników.
Zachowamy bez najmniejszej straty dyscyplinę i ryt Kościoła. Usuniemy z Kościoła każdego, kto ośmieliłby się działać przeciwko tej przysiędze, czy bylibyśmy to my sami, czy ktokolwiek inny. Tak nam dopomóż Boże. Amen.
MC: Po odebraniu przysięgi, następuje nałożenie paliusza i pierścienia.
Wikariusz Generalny podaje Kardynałowi Dziekanowi paliusz.
KD: Weź paliusz, symbol władzy pasterskiej. Bądź sędzią duchownych i wiernych, a także ich Ojcem, prowadź ich prostymi ścieżkami. Otrzymaj władzę kreowania kardynałów, arcybiskupów i biskupów i bądź świadom potęgi tej władzy.
MC: Wikariusz podaje Kardynałowi Dziekanowi pierścień.
KD: Przyjmij pierścień na znak wierności Prawu i Tradycji, którą właśnie przysiągłeś. Niech Pan wspomoże Cię w obronie wolności Kościoła i niech poprzez Twoją rękę, na której spoczywa ten pierścień, broni przed wszelkim grzechem.
MC: Po nałożeniu pierścienia Kardynał Dziekan staje po lewej stronie tronu i mówi:
KD: Oświadczam, iż na Stolicę Pawłową znów wstąpił Patriarcha N.
Vivat Patriarcha! Vivat N!
MC: Cały lud zgromadzony w Bazylice powtarza po Kardynale Dziekanie.

Inwestytura Diakońska (Gdy dokonuje jej Biskup)

B- Biskup

P- Prezbiter
K- Kandydat

MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do kościoła zmierza procesja. Prowadzi ją diakon z dymiącą kadzielnicą, za nim akolici, krucyfiks i duchowieństwo wedle hierarchii. Podąża też kandydat na diakona ubrany w albę. Na samym końcu idzie biskup ubrany w szaty pontyfikalne. Obecny w liturgii prezbiter mówi:

P:  Najprzewielebniejszy Ojcze, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego Brata wyniósł do godności diakona.

B: Czy wiesz, że jest tego godzien?

P: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

B:  Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadam Ci  Synu pytania.

Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność diakona?

K: Chcę.

B: Czy chcesz kontynuować naukę, abyś był godnym przyjęcia godności prezbiteratu?

K: Chcę z Bożą pomocą.

B: Czy mi, moim następcom i Najwyższemu Kapłanowi oraz Jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

K: Przyrzekam.

MC: Biskup nakłada nowemu diakonowi dalmatykę.

B: Przyjmij suknię zbawienia i wesela.
K: Amen.

MC: Nowy diakon całuje biskupa w pierścień. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.

Inwestytura Diakońska (Gdy dokonuje jej Patriarcha)

P- Patriarcha
B- Biskup 

K- Kandydat

MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do kościoła zmierza procesja. Prowadzi ją diakon z dymiącą kadzielnicą, za nim akolici, krucyfiks i duchowieństwo wedle hierarchii. Podąża też kandydat na diakona ubrany w albę. Na samym końcu Jego Świątobliwość ubrany w szaty pontyfikalne niesiony jest w lektyce. Obecny w liturgii biskup mówi:
B:  Najprzewielebniejszy Ojcze, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego Brata wyniósł do godności diakona.

P: Czy wiesz, że jest tego godzien?

B: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

P:  Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadam Ci  Synu pytania.

Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność diakona?

K: Chcę.

P: Czy chcesz kontynuować naukę, abyś był godnym przyjęcia godności prezbiteratu?

K: Chcę z Bożą pomocą.

P: Czy nam, naszym następcom i swemu biskupowi oraz jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

K: Przyrzekam.

MC: Patriarcha nakłada nowemu diakonowi dalmatykę.

P: Przyjmij suknię zbawienia i wesela.
K: Amen.

MC: Nowy diakon całuje Patriarchę w pierścień. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.

STRONA 1

[Michelangelo Piccolomini]

Inwestytura Kapłańska (Gdy dokonuje jej Biskup)

B- Biskup

P- Prezbiter (lub inny biskup)
K- Kandydat

MC- Mistrz Ceremonii

MC: Z zakrystii wyrusza procesja prowadzona przez turyfera, za którym podążają akolici i krucyferariusz. Dalej idą duchowni wedle hierarchii wraz z diakonem, który ma być wyniesionym do godności prezbitera. Na końcu podąża biskup błogosławiący lud. Obecny na ceremonii prezbiter przemawia:

P:  Najprzewielebniejszy Ojcze, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego Brata wyniósł do godności prezbitera.

B: Czy wiesz, że jest tego godzien?

P: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

B:  Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadam Ci  Synu pytania.

Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność prezbitera?

K: Chcę.

B: Czy chcesz sumiennie spełniać zadana nałożone przez władze kościelne, gdziekolwiek zostaniesz posłany?

K: Chcę.

B: Czy chcesz dobrowolnie wytrwać w świętej czystości, aż do końca swojego żywota?

K: Chcę.

B: Czy chcesz swoim życiem świadczyć o Chrystusie jako wierny sługa Kościoła?
K: Chcę z Bożą pomocą.
B: Czy mi, moim następcom i Najwyższemu Kapłanowi oraz Jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

MC: Nowy prezbiter klęka przed Biskupem i wkładając złożone ręce w ręce Biskupa mówi:

K: Przyrzekam cześć i posłuszeństwo Tobie Czcigodny Ojcze, twoim następcom i Najwyższemu Kapłanowi oraz, że uczynię wszystko, czego wymagać będzie ode mnie posługa prezbitera.

MC: Biskup nakłada nowemu prezbiterowi ornat.

B: Przyjmij jarzmo Pańskie, bowiem jest ono słodkie, a jego ciężar jest rozkoszą.
K: Amen.

MC: Nowy prezbiter i Biskup wymieniają pocałunek pokoju. Następnie nowy kapłan odbiera gratulacje. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.

Inwestytura Kapłańska (Gdy dokonuje jej Patriarcha)

P- Patriarcha

B- Biskup
K- Kandydat

MC- Mistrz Ceremonii

MC: Z zakrystii wyrusza procesja prowadzona przez turyfera, za którym podążają akolici i krucyferariusz. Dalej idą duchowni wedle hierarchii wraz z diakonem, który ma być wyniesionym do godności prezbitera. Na końcu Jego Świątobliwość niesiony jest w lektyce. Obecny na ceremonii biskup przemawia:

B:  Najjaśniejszy Panie, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego Brata wyniósł do godności prezbitera.

P: Czy wiesz, że jest tego godzien?

B: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

P:  Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadam Ci  Synu pytania.

Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność prezbitera?

K: Chcę.

P: Czy chcesz sumiennie spełniać zadana nałożone przez władze kościelne, gdziekolwiek zostaniesz posłany?

K: Chcę.

P: Czy chcesz dobrowolnie wytrwać w świętej czystości, aż do końca swojego żywota?

K: Chcę.

P: Czy chcesz swoim życiem świadczyć o Chrystusie jako wierny sługa Kościoła?
K: Chcę z Bożą pomocą.
P: Czy nam, naszym następcom i swemu biskupowi oraz jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

MC: Nowy prezbiter klęka przed Patriarchą i wkładając złożone ręce w ręce Patriarchy mówi:

K: Przyrzekam cześć i posłuszeństwo Tobie Najjaśniejszy Panie, Twoim następcom i mojemu biskupowi oraz jego następcom, a także to, iż uczynię wszystko, czego wymagać będzie ode mnie posługa prezbitera.

MC: Patriarcha nakłada nowemu prezbiterowi ornat.

B: Przyjmij jarzmo Pańskie, bowiem jest ono słodkie, a jego ciężar jest rozkoszą.
K: Amen.

MC: Nowy prezbiter i Ojciec Święty wymieniają pocałunek pokoju. Następnie nowy kapłan odbiera gratulacje. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.

STRONA 2

[Michelangelo Piccolomini]

Benedykcja Opata (Gdy dokonuje jej Biskup)

B- Biskup

P- Prezbiter (lub inny biskup)
K- Kandydat

MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do kościoła zakonnego zmierza długa procesja. Prowadzą ją turyfer i kleryk niosący krucyfiks, za którymi idą akolici. Podążają dalej zakonnicy ubrani w szaty liturgiczne, według godności. Na końcu idzie opat-nominat wraz z biskupem, który dziś udzieli mu benedykcji:

P:  Najprzewielebniejszy Ojcze, Zakon N. prosi pokornie, abyś tego wybranego pobłogosławił jako opata.

B: Czy wiecie, że został prawnie nominowany?

P: O ile ułomność ludzka mi pozwala, tego zaświadczam.

B:  Pradawny zwyczaj nakazuje nam badać tych, którzy zostali wybrani do rządzenia. W oparciu o ten zwyczaj, pytam Ciebie, Bracie - czy chcesz żyć zgodnie ze swą zakonną regułą i dawać przykład braciom?

K: Chcę.

B: Czy chcesz strzec klasztoru, rządzić nim mądrze, szacunkiem i miłością otaczać swych Braci?

K: Chcę.

B: Czy chcesz bronić Kościoła Rotryjskiego przed zepsuciem?
K: Chcę.

B: Czy Najwyższemu Kapłanowi oraz Jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

MC: Nominat klęka przed Biskupem i  mówi:

K: Ja, N, przysięgam Tobie Najprzewielebniejszy Ojcze, że będę wierny Jego Świątobliwości i jego następcom, a urząd swój wykonywał będę z najwyższym poświęceniem, nie opuściwszy go do czasu, kiedy zdejmie mnie z niego Najjaśniejszy Pan. Tak mi dopomóż Bóg.

MC: Po złożeniu przysięgi następuje wręczenie pontyfikaliów.

P:  Podaję biskupowi pastorał pokryty welonem, jak zgodnie z tradycją używa go opat.

B: Umocniony pastorałem, jako laską pasterską, prowadź swe owce chroniąc je od zatracenia i złości wilków, zawsze szukając jednej zagubionej spośród stu.

P:  Podaję biskupowi infułę.

B: Niech Twe oblicze przyozdobione infułą będzie postrachem dla zła, a źródłem światłości dla sprawiedliwych.

K: Fiat!

MC: Opat całuje biskupa w rękę,  zebrani śpiewają Te Deum, ciesząc się z benedykcji nowego opata. Ceremonia dobiega końca.

Benedykcja Opata (Gdy dokonuje jej Patriarcha)

P- Patriarcha

B- Biskup
K- Kandydat

MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do kościoła zakonnego zmierza długa procesja. Prowadzą ją turyfer i kleryk niosący krucyfiks, za którymi idą akolici. Podążają dalej zakonnicy ubrani w szaty liturgiczne, według godności. Na końcu idzie opat-nominat wraz z Ojcem Świętym niesionym w lektyce, który dziś udzieli mu benedykcji:

B:  Najjaśniejszy Panie, Zakon N. prosi pokornie, abyś tego wybranego pobłogosławił jako opata.

P: Czy wiecie, że został prawnie nominowany?

B: O ile ułomność ludzka mi pozwala, tego zaświadczam.

P:  Pradawny zwyczaj nakazuje nam badać tych, którzy zostali wybrani do rządzenia. W oparciu o ten zwyczaj, pytam Ciebie, Bracie - czy chcesz żyć zgodnie ze swą zakonną regułą i dawać przykład braciom?
K: Chcę.

P: Czy chcesz sumiennie spełniać zadana nałożone przez władze kościelne, gdziekolwiek zostaniesz posłany?

K: Chcę.

P: Czy chcesz strzec klasztoru, rządzić nim mądrze, szacunkiem i miłością otaczać swych Braci?

K: Chcę.

P: Czy chcesz bronić Kościoła Rotryjskiego przed zepsuciem?
K: Chcę.

P: Czy nam i naszym następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

MC: Nominat klęka przed Patriarchą i  mówi:

K: Ja, N, przysięgam Tobie Najjaśniejszy Panie, że będę wierny Tobie i Twoim następcom, a urząd swój wykonywał będę z najwyższym poświęceniem, nie opuściwszy go do czasu, kiedy zdejmie mnie z niego Najjaśniejszy Pan. Tak mi dopomóż Bóg.

MC: Po złożeniu przysięgi następuje wręczenie pontyfikaliów.

B:  Podaję Patriarsze pastorał pokryty welonem, jak zgodnie z tradycją używa go opat.

P: Umocniony pastorałem, jako laską pasterską, prowadź swe owce chroniąc je od zatracenia i złości wilków, zawsze szukając jednej zagubionej spośród stu.

B:  Podaję Patriarsze infułę.

P: Niech Twe oblicze przyozdobione infułą będzie postrachem dla zła, a źródłem światłości dla sprawiedliwych.

K: Fiat!

MC: Opat całuje Patriarchę w rękę,  zebrani śpiewają Te Deum, ciesząc się z benedykcji nowego opata. Ceremonia dobiega końca.

STRONA 3

[Michelangelo Piccolomini]

Proklamacja Patrona Kościoła

P - Patriarcha
Bp - Biskup
K- Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa
MC - Mistrz ceremonii

MC: W całym mieście słychać doniosły dźwięk dzwonów. Narzucają one rytym podążającej do Bazyliki N. procesji. Na jej czele podąża turyferariusz oraz nawikulariusz, krzyż oraz dwaj akolici. Dalej kroczą klerycy oraz przedstawiciele niższego duchowieństwa, biskupi i kardynałowie w strojach chórowych, zaś jako ostatni idzie Biskup N., który będzie przewodniczył procesowi nadania godności Patrona Kościoła Czcigodnemu NN. Towarzyszy mu Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa NN. Na samym zaś końcu w lektyce niesiony jest Jego Świątobliwość NN., który będzie przewodniczył dzisiejszej uroczystości. Gdy procesja dotarła przed główny ołtarz świątyni, Ojciec Święty z pomocą asystentów tronu patriarszego, zajął miejsce na specjalnym tronie przeznaczonym dla głowy Kościoła Świętego. Następnie do świątyni wkroczyła procesja, która wniosła zasłonięty obraz z wizerunkiem kandydata do godności Patrona Kościoła. Gdy dotarli przed ołtarz świątyni, został on ustawiony po jego prawej stronie. Następnie głos zabrał Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa.
K: Czcigodny Ojcze, składam przed Twe oblicze prośbę Owczarni Pańskiej, abyś uwzględnił liczne zasługi dla Kościoła Rotryjskiego naszego Brata w kapłaństwie, N. i przez ten akt wyniósł go do godności Patrona Kościoła.
P: Odczytajcie zatem jego biografię.
Bp: (Odczytuje biografię).
K: Czcigodny Ojcze. Jego Ekscelencja N. odczytał biografię naszego Brata, która poświadcza, że jego wkład w rozwój Kościoła był na tyle szczególny, że zasługuje on na wyniesienie do najwyższej godności, jaką jest tytuł Patrona Kościoła.
P: Odczytajcie wobec tego oficjalną nominację Stolicy Apostolskiej.
Bp: (Odczytuje Motu Proprio, zatwierdzone decyzją Synodu Biskupów).
P: Najdostojniejszy Biskupie, uznajemy wobec tego, że Brat N. godzien jest najwyższego kościelnego zaszczytu. 
Bp: Ojcze Święty, czy wysłuchasz prośbę naszą i przez ten akt ustanowisz go Patronem Kościoła?
P: Niechaj będzie wiadome wszystkim narodom świata, że od dnia dzisiejszego, władzą naszą apostolską, ustanawiamy Brata N. Patronem Kościoła.
MC: W świątyni słychać głośne oklaski. Chór intonuje hymn do Ducha Świętego "Veni Creator". Gdy chór dokończył swój śpiew, Biskup podszedł do zasłoniętego obrazu Patrona Kościoła i odsłonił go.
Bp: Najdroższy Kościele, Matko nasza - oto Twój wierny sługa N., który dzisiaj został proklamowany Patronem Kościoła.
(Publikacja wizerunku Patrona Kościoła)
MC: Ceremonia dobiegła końca. Chór wykonał hymn Te Deum, a duchowni udali się do zakrystii.

Proklamacja Ojca Kościoła (Patriarcha) 

P - Patriarcha
Bp - Biskup
S - Świecki wierny
K- Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa
MC - Mistrz ceremonii

MC: W całym mieście słychać doniosły dźwięk dzwonów. Narzucają one rytym podążającej do Bazyliki N. procesji. Na jej czele podąża turyferariusz oraz nawikulariusz, krzyż oraz dwaj akolici. Dalej kroczą klerycy oraz przedstawiciele niższego duchowieństwa, biskupi zaś za nimi idzie Biskup N. w towarzystwie świeckich wiernych, którzy są przedstawicielami społeczności z której pochodzi kandydat na Ojca Kościoła NN. Za nimi w asyście Prałatów kroczy Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa, NN. Na samym zaś końcu w lektyce niesiony jest Jego Świątobliwość NN., który będzie przewodniczył dzisiejszej uroczystości. Gdy procesja dotarła przed główny ołtarz świątyni, Ojciec Święty z pomocą asystentów tronu patriarszego, zajął miejsce na specjalnym tronie przeznaczonym dla głowy Kościoła Świętego. Następnie do świątyni wkroczyła procesja, która wniosła zasłonięty obraz z wizerunkiem kandydata do godności Ojca Kościoła. Gdy dotarli przed ołtarz świątyni, został on ustawiony po jego prawej stronie. Następnie głos zabrał Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa.

K: Czcigodny Ojcze, składam przed Twe oblicze prośbę Owczarni Pańskiej, abyś uwzględnił liczne zasługi dla Kościoła Rotryjskiego oraz lokalnej społeczności archidiecezji/diecezji N. naszego Brata N. i przez ten akt wyniósł go do godności Ojca Kościoła.

P: Odczytajcie zatem jego biografię.

Ś: (Odczytuje biografię).

K: Czcigodny Ojcze. Została odczytana biografia naszego Brata, która poświadcza, że jego wkład w rozwój Kościoła Świętego oraz lokalnej społeczności wiernych był na tyle szczególny, że zasługuje on na wyniesienie do najwyższej godności przeznaczonej dla osób świeckich, jaką jest tytuł Ojca Kościoła.

P: Odczytajcie wobec tego oficjalną nominację Stolicy Apostolskiej.

Bp: (Odczytuje Motu Proprio, zatwierdzone decyzją Synodu Biskupów).

P: Najdostojniejszy Biskupie, uznajemy wobec tego, że Brat N. godny jest najwyższego kościelnego zaszczytu, a jego życie niech jest świadectwem dla innych.

Bp: Ojcze Święty, czy wysłuchasz prośbę naszą i przez ten akt ustanowisz NN. Ojcem Kościoła?

P: Niechaj będzie wiadome wszystkim narodom świata, że od dnia dzisiejszego, władzą naszą apostolską, ustanawiamy Brata N. Ojcem Kościoła.

MC: W świątyni słychać głośne oklaski. Chór intonuje hymn do Ducha Świętego "Veni Creator". Gdy chór dokończył swój śpiew, Biskup w towarzystwie świeckich wiernych podszedł do zasłoniętego obrazu Ojca Kościoła i odsłonił go.

Bp: Najdroższy Kościele, Matko nasza - oto Twój wierny sługa N., który dzisiaj został proklamowany Ojcem Kościoła.

(Publikacja wizerunku Ojca Kościoła)

MC: Ceremonia dobiegła końca. Chór wykonał hymn Te Deum, a duchowni udali się do zakrystii.

Proklamacja Ojca Kościoła (Legat)

L - Legat
Bp - Biskup
S - Świecki wierny
K- Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa
MC - Mistrz ceremonii

MC: W całym mieście słychać doniosły dźwięk dzwonów. Narzucają one rytym podążającej do Bazyliki N. procesji. Na jej czele podąża turyferariusz oraz nawikulariusz, krzyż oraz dwaj akolici. Dalej kroczą klerycy oraz przedstawiciele niższego duchowieństwa, biskupi zaś za nimi idzie Biskup N. w towarzystwie świeckich wiernych, którzy są przedstawicielami społeczności z której pochodzi kandydat na Ojca Kościoła NN. Za nimi w asyście Prałatów kroczy Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa, NN.  Na samym zaś końcu podąża N., który wolą Ojca Świętego został Legatem przewodniczącym dzisiejszej ceremonii. Następnie do świątyni wkroczyła procesja, która wniosła zasłonięty obraz z wizerunkiem kandydata do godności Ojca Kościoła. Gdy dotarli przed ołtarz świątyni, został on ustawiony po jego prawej stronie. Następnie głos zabrał Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa.

K: Czcigodny Ojcze, składam przed Twe oblicze prośbę Owczarni Pańskiej, abyś uwzględnił liczne zasługi dla Kościoła Rotryjskiego oraz lokalnej społeczności archidiecezji/diecezji N. naszego Brata N. i w imieniu naszego Ojca Świętego N., przez ten akt wyniósł go do godności Ojca Kościoła.

L: Odczytajcie zatem jego biografię.

S: (Odczytuje biografię).

K: Czcigodny Ojcze. Została odczytana biografia naszego Brata, która poświadcza, że jego wkład w rozwój Kościoła Świętego oraz lokalnej społeczności wiernych był na tyle szczególny, że zasługuje on na wyniesienie do najwyższej godności przeznaczonej dla osób świeckich, jaką jest tytuł Ojca Kościoła.

L: Odczytajcie wobec tego oficjalną nominację Stolicy Apostolskiej.

Bp: (Odczytuje Motu Proprio, zatwierdzone decyzją Synodu Biskupów).

L: Najdostojniejszy Biskupie, działając z upoważnienia N., Patriarchy i Biskupa Rotrii, uznajemy wobec tego, że Brat N. godny jest najwyższego kościelnego zaszczytu, a jego życie niech jest świadectwem dla innych.

Bp: Łaskawy Ojcze, czy wysłuchasz prośbę naszą i przez ten akt ustanowisz go Ojcem Kościoła?

L: Niechaj będzie wiadome wszystkim narodom świata, że od dnia dzisiejszego, w imieniu Patriarchy Rotrii, Najwyższego Kapłana, ustanawiamy Brata N. Ojcem Kościoła.

MC: W świątyni słychać głośne oklaski. Chór intonuje hymn do Ducha Świętego "Veni Creator". Gdy chór dokończył swój śpiew, Biskup w towarzystwie świeckich wiernych podszedł do zasłoniętego obrazu Ojca Kościoła i odsłonił go.

Bp: Najdroższy Kościele, Matko nasza - oto Twój wierny sługa N., który dzisiaj został proklamowany Ojcem Kościoła.

(Publikacja wizerunku Ojca Kościoła)

MC: Ceremonia dobiegła końca. Chór wykonał hymn Te Deum, a duchowni udali się do zakrystii.

Inauguracja Bazyliki

MC - Mistrz Ceremonii

P - Patriarcha 

MC: Potężne dzwony zachęcają wiernych do udania się w stronę Bazyliki N., gdzie rozpocznie się inauguracja owej świątyni. Potężne dzwony oznajmiają przybyłym, że z zakrystii wyrusza procesja przed zamknięte drzwi Bazyliki. Na przedzie krucyferariusz z krzyżem Anakleta II, za nim akolici niosący relikwie Patrona Bazyliki. Następnie podążają diakoni z figurą św. N. oraz sztandarami Państwa Kościelnego Rotria. Dalej Gwardia Honorowa Ojca Świętego z flagami wojennymi Rotrii, za nimi kapłani i biskupi oraz czcigodne grono kardynałów. Na końcu, wśród Dragonii Patriarszej widać Patriarchę N. niesionego w Sedia Gestatoria. Patriarcha ma na sobie uroczystą tiarę koronacyjną, złote mantum z wyszywanymi herbami Ojca Świętego, trójwarstwową koronkową albę przeciągniętą złotym cingulum rotryjskim. Na stopach białe pantofle, na dłoniach rękawiczki pontyfikalne z wyhaftowanymi przez Siostry Benedyktynki krzyżami. Korowód w ciszy udaje się przed miedziane drzwi kościoła, gdzie następuje ceremonia otwarcia. Do Ojca Świętego podchodzi kleryk z kociołkiem z wodą. Biskup Rotrii wzywa wszystkich do wstąpienia w progi świątyni.

P: Wstępujcie w bramy Pańskie z dziękczynieniem, z hymnami w Jego przedsionki.

W świętym Kościele Boga łaska i pokój niech będzie z Wami wszystkimi.

MC: Budowniczy i fundator Bazyliki N. podaje Ojcu Świętemu klucze do świątyni. Patriarcha wkłada je i przekręca. W tym momencie następuje pobłogosławienie wody do poświęcenia murów Bazyliki. N. wkłada palce do kociołka modląc się o pobłogosławienie wody. W tym czasie lud śpiewa pieśń ku czci Najświętszej Maryi Panny.

Patriarcha kropi mury Bazyliki N., odrzwia i wejścia a także zgromadzony lud mówiąc:

P: Bóg, Ojciec Miłosierdzia, niech będzie zawsze obecny w tym domu modlitwy, a łaska Ducha Świętego niech oczyści żywą świątynię, którą my jesteśmy.

MC: Następuje otworzenie Świątyni. N. z wysokiego chóru rozpoczyna śpiew "Veni Creator". W międzyczasie Ojciec Święty z procesją podchodzą do skrzyżowania transeptu i prezbiterium, gdzie wysypany zostaje poświęcony popiół.

Po odśpiewaniu Hymnu do Ducha św. Ojciec Święty modli się w ciszy. Wkrótce swoją złotą ferulą kreśli alfabet łaciński i grecki na znak jedności Kościoła Świętego, a także wspólnej kultury Kościoła - wschodniej i zachodniej. Po wypisaniu odpowiednich liter do Patriarchy podchodzi alumn z wodą święconą wymieszaną z winem, solą i popiołem - która służy tylko do święcenia kościołów. Patriarcha kropi ściany Bazyliki mówiąc:

P: Boże, Ty cały świat uczyniłeś świątynią Twojej chwały, aby wszędzie sławiono Twoje imię, nie  zabraniasz  jednak  poświęcać Tobie  miejsc przeznaczonych do sprawowania świętych obrzędów. Dlatego z radością poświęcamy Tobie ten dom modlitwy wzniesiony pracą ludzi. Jest on znakiem prawdziwej świątyni i obrazem niebieskiego Jeruzalem. Ty bowiem Ciało Twojego syna zrodzone z Matki Dziewicy uczyniłeś swoją świątynią, aby w niej przebywała pełnia Bóstwa. Z Twojej woli Kościół święty jest jak miasto zbudowane na fundamencie Apostołów, a Jego kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus. Świątynia ta powstaje z wybranych kamieni, ożywionych przez Ducha Świętego i spokojnych miłością, gdzie przez nieskończone wieki Ty Boże, będziesz wszystkim dla wszystkich i jaśnieć będzie wiekuiste światło Chrystusa. Dlatego pokornie prosimy Cię, Panie, ześlij pełnię błogosławieństwa na ten kościół i ołtarz, aby zawsze były miejscem świętym i stołem przygotowanym do składania Chrystusowej Ofiary.

MC: Po pokropieniu Kościoła chór odśpiewuje Litanię do Wszystkich Świętych, wzywając ich wstawiennictwa przy ofiarowaniu świątyni Bogu.

Patriarcha ściąga rękawiczki oraz mantum i przywdziewa śnieżnobiały fartuch do namaszczania ołtarza i zacheuszków. Ojciec Święty ucałowuje ołtarz, w którym są relikwie św. N. i mówi do zgromadzonych:

P: Niech Bóg uświęci swoją mocą ten ołtarz i kościół, który namaszczamy jako Jego słudzy, aby wyrażały tajemniczy związek Chrystusa i Kościoła.

MC: Biskup Rotrii rozsmarowuje Święte Krzyżmo na środku i w rogach ołtarza, i podchodzi do dwunastu krzyży na ścianach w kościele, tzw. zacheuszków i również je namaszcza. W międzyczasie chór śpiewa psalm "Miserere mei, Deus".

Następnie Ojciec Święty siada na tronie i obmywa dłonie. Powstaje, chwilę modli się w ciszy i podchodzi do ołtarza, aby je okadzić. Patriarcha nabiera kadzidła i rozkłada je po czterech rogach ołtarza oraz na środku, gdzie umieszczone są relikwie. Następnie odpala je mówiąc do zebranych:

P: Niech nasza modlitwa wznosi się przed Tobą Panie, jak kadzidło. A jak ta świątynia napełnia się wonią kadzidła, tak niech Twój Kościół promieniuje świętością Chrystusa.

MC: Po wypaleniu się kadzidła ceremoniarze nakrywają ołtarz obrusem, przynoszą wspaniale pachnące lilie oraz ogromne świece z pszczelego wosku. Ozdabianiu ołtarza towarzyszy śpiew chóru.

Ojciec Święty pokrapia wodą święconą ustawioną kolumnę świec oraz je okadza, modląc się:

P: Niech w Kościele jaśnieje światło Chrystusa, aby wszystkie ludy osiągnęły poznanie prawdy. 

Wszechmogący Wieczny Boże, ześlij na tę świątynię swoją  łaskę, udzielaj swojej pomocy wszystkim, którzy Ciebie tutaj wzywają i umacniaj ich serca swoim słowem i sakramentami.

MC: Następuje odpalenie wszystkich świec w świątyni. Zaś chór wykonuje śpiew uroczystego Te Deum, chwalącego Boga za przyjęcie Domu Modlitwy w N.

Po ukończeniu hymnu Patriarcha wraz z asystą udaje się do zakrystii gdzie przebiera się w szaty pontyfikalne by odprawić Uroczystą i Pierwszą Celebrę. Po jej zakończeniu Patriarcha wchodzi na dębową ambonę, skąd wygłasza swoją mowę:

STRONA 4