Resp. ad proposita dubia ws. duchowieństwa

[Aurelio de Medici y Zep]

RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA

Kongregacja Świętej i Powszechnej Inkwizycji, reprezentowana przez Wielkiego Inkwizytora - Jego Eminencję Aureliusza Wawrzyńca Karola kardynała Medyceusza Zepa, przyjąwszy do rozpoznania pytanie prawne wyrażone przez Jego Ekscelencję Tadeusza biskupa von Hippogriff-Piccolominiego, po gruntowym przebadaniu postawionego problemu, postanawia wydać niniejszą odpowiedź na zadane dubia.

Quaestio: Czy diakon jest osobą duchowną?

Responsum: Affirmative.

Ratio decidendi: Bulla Sacerdotes Domini Aleksandra IV ustanawia trzy obowiązujące w Kościele Rotryjskim stopnie hierarchii duchowieństwa, nie wprowadzajac jednocześnie rozróżnienia na duchowieństwo niższe i wyższe. Zgodnie z punktem 1. art. 2 ww. bulli, wyróżnia się trzy stopnie hierarchicznego duchowieństwa - episkopat, prezbiterat i diakonat. Zapis ten nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż diakon jest osobą duchowną, a w logicznym następstwie tego - nie jest osobą świecką. Wybrany na diakona, podczas obowiązkowej dla ważności wydanej nominacji inwestytury, przyrzeka przed obliczem biskupa i zgromadzonych świadków cześć i posłuszeństwo wobec prawowitej władzy kościelnej, co w dyscyplinie, której podlega, zrównuje go z duchownymi wyższymi od niego stopniem. Nie należy również twierdzić, iż warunkowe (tj. za zgodą Patriarchy) prawo do zawarcia związku małżeńskiego sprawia, iż diakon do duchowieństwa nie należy. Celibat jest bowiem kwestią dyscypliny, a nie doktrynalnym warunkiem ważności przyjętej nominacji kapłańskiej. Do bezwzględnego przestrzegania celibatu zobowiązani są wszyscy zakonnicy, prezbiterzy obrządku rotryjskiego i biskupi obu obrządków - diakoni zaś zwyczajnie celibatowi podlegają, choć nie jest to zobowiązanie bezwzględne i może być uchylone decyzją Biskupa Powszechnego. Możliwość tę otwierają ww. bulla Sacerdotes Domini oraz fakt, że wybrany na diakona nie przysięga dożywotniego zachowania czystości podczas obowiązkowej inwestytury. 
Diakonowi przysługują także prawo i przywilej noszenia szat duchownych. Musi być posłuszny swojemu biskupowi lub innemu przełożonemu, a przede wszystkim Stolicy Apostolskiej. Jest zobowiązany do wykonywania powierzonych zadań należących do misji Kościoła oraz do kontynuowania nauki, jeśli zamierza przyjąć nominację prezbiteratu. Jest również zobowiązany do odbycia stosownej inwestytury. Jest objęty pełnią duchownej dyscypliny i obowiązkiem zachowania wstrzemięźliwości, jeśli expressis verbis nie uzyskał dyspensy. Powyższe fakty pozwalają bez żadnych wątpliwości twierdzić, iż diakon jest osobą duchowną.

Dano w Pałacu Laterańskim, dnia XVII III AD MMXXI.

+ Aureliusz Wawrzyniec Karol kardynał de Medici y Zep

Wielki Inkwizytor